1propoſitam intuitionem cum cupiditate cauſam cognoſcendi: ex quo
intelligitur Deum qui cognoſcit & tenet cauſas omnium, Bruta quia
neſciunt, nec ſcire cupiunt, nihil admirari: ſolum hominem inter vtroſ
que poſitum, qui neſciat, ſcire autem cupiat, admirationis eſſe capa
cem, vnde non ſunt ſimpliciter intelligendi hi verſus Horatiani,
intelligitur Deum qui cognoſcit & tenet cauſas omnium, Bruta quia
neſciunt, nec ſcire cupiunt, nihil admirari: ſolum hominem inter vtroſ
que poſitum, qui neſciat, ſcire autem cupiat, admirationis eſſe capa
cem, vnde non ſunt ſimpliciter intelligendi hi verſus Horatiani,
Nec enim hæc res facit Bruta, nec homines, qui ignorant, ſed ſcire
ſeputant, aut ſcire non cupiunt, fœlices: ſed eos, qui cognoſcunt, iux
ta illud
ſeputant, aut ſcire non cupiunt, fœlices: ſed eos, qui cognoſcunt, iux
ta illud
Ab hac admirandi facultate Ariſtoteles principium Philoſophiæ re
petijt. Qui enim, inquit, admiratur, putat ſe ignorare, & dubitans co
natur dubitationibus ſuis ſuccurrere. Homo natura fugiens eſt igno
rantiæ. Itaque primò è dubitatis faciliora inqui ſiuit, deinde paulatim
vlterius procedens etiam maiora, vt de affectionibus Lunæ, & ijs quæ
circa Solem & ſtellas fiunt, ac de generatione vniuerſi: atque ſic
Philoſophia orta eſt, ſicque Philoſophus non ſolum rara & ingen
tia, vt vulgus, ſed etiam frequentia & exigua, ſi cauſas latentes ha
beant, admiratur, & quidem cum voluptate: in quo etiam diſſentit à
vulgò, qui quæ admiratur, ſæpe horret, vt Eclipſes Solis & Lunæ,
quod de Archelao rege Seneca memorat rerum naturæ adeò ignaro,
vt quo die Solis defectio fuit, regiam clauſerit, & filium, quod in
luctu à rebus aduerſis moris eſt, totunderit. quam contra Thales
rerum naturæ gnarus in aperto fixis in peluim oculis magna cum
animi lætitia intuitus eſſet.
petijt. Qui enim, inquit, admiratur, putat ſe ignorare, & dubitans co
natur dubitationibus ſuis ſuccurrere. Homo natura fugiens eſt igno
rantiæ. Itaque primò è dubitatis faciliora inqui ſiuit, deinde paulatim
vlterius procedens etiam maiora, vt de affectionibus Lunæ, & ijs quæ
circa Solem & ſtellas fiunt, ac de generatione vniuerſi: atque ſic
Philoſophia orta eſt, ſicque Philoſophus non ſolum rara & ingen
tia, vt vulgus, ſed etiam frequentia & exigua, ſi cauſas latentes ha
beant, admiratur, & quidem cum voluptate: in quo etiam diſſentit à
vulgò, qui quæ admiratur, ſæpe horret, vt Eclipſes Solis & Lunæ,
quod de Archelao rege Seneca memorat rerum naturæ adeò ignaro,
vt quo die Solis defectio fuit, regiam clauſerit, & filium, quod in
luctu à rebus aduerſis moris eſt, totunderit. quam contra Thales
rerum naturæ gnarus in aperto fixis in peluim oculis magna cum
animi lætitia intuitus eſſet.
Quorum cauſa ign.] In rebus naturalibus cauſarum omne
genus ineſt, materia, efficiens, forma, finis. Et in ſingularium conti
nentium & proximarum inuentione, & earum ad primam redu
ctione Philoſophia conſiſtit. Sunt autem eiuſmodi, vt ex his aliæ
notæ iam ſint, aliæ adhuc ignotæ perſiſtant, vnde numquam ſtudio
ſis deerit admirandi, & propterea philoſophandi occaſio: difficiles
tantum, ſalebroſoſque aditus habens, ſiquidem
genus ineſt, materia, efficiens, forma, finis. Et in ſingularium conti
nentium & proximarum inuentione, & earum ad primam redu
ctione Philoſophia conſiſtit. Sunt autem eiuſmodi, vt ex his aliæ
notæ iam ſint, aliæ adhuc ignotæ perſiſtant, vnde numquam ſtudio
ſis deerit admirandi, & propterea philoſophandi occaſio: difficiles
tantum, ſalebroſoſque aditus habens, ſiquidem