1dum. Etenim ad perceptionem, cui certum & indubi
tatum judicium poſſit inniti, non modò requiritur ut
ſit clara, ſed etiam ut ſit diſtincta. Claram voco illam,
quae menti attendenti praeſens & aperta eſt: ſicut ea
clarè à nobis videri dicimus, quae, oculo
praeſentia, ſatis fortiter & apertè illum movent. Diſtin
ctam autem illam, quae, cùm clara ſit, ab omnibus aliis
ita ſejuncta eſt & praeciſa, ut nihil planè aliud, qu'am
quod clarum eſt, in ſe contineat.
tatum judicium poſſit inniti, non modò requiritur ut
ſit clara, ſed etiam ut ſit diſtincta. Claram voco illam,
quae menti attendenti praeſens & aperta eſt: ſicut ea
clarè à nobis videri dicimus, quae, oculo
praeſentia, ſatis fortiter & apertè illum movent. Diſtin
ctam autem illam, quae, cùm clara ſit, ab omnibus aliis
ita ſejuncta eſt & praeciſa, ut nihil planè aliud, qu'am
quod clarum eſt, in ſe contineat.
XLV.
Quid ſit perceptio
clara, quid diſtincta.
Quid ſit perceptio
clara, quid diſtincta.
30
5
Ita, dum quis magnum aliquem ſentit cla
riſſima quidem in eo eſt iſta perceptio doloris, ſed non
ſemper eſt diſtincta; vulgò enim homines illam con
fundunt cum obſcuro ſuo judicio de naturâ ejus, quod
putant eſſe in parte dolente ſimile ſenſui doloris, quem
ſolum clarè percipiunt. Atque ita poteſt eſſe per
ceptio, quae non ſit diſtincta; non autem ulla diſtincta,
niſi ſit clara.
LVI.
Exemplo doloris oſten
ditur, claram eſſe
poſſe perceptionem,
etſi non ſit diſtincta;
non autem diſtin
ctam, niſi ſit clara.
Exemplo doloris oſten
ditur, claram eſſe
poſſe perceptionem,
etſi non ſit diſtincta;
non autem diſtin
ctam, niſi ſit clara.
10
5
Et quidem in primâ aetate mens ita corpori fuit im
merſa, ut quamvis multa clarè, nihil tamen unquam
diſtinctè perceperit; cùmque tunc nihilominus de
multis judicârit, hinc multa hauſimus praejudicia, quae
à pleriſque nunquam poſtea deponuntur. Ut autem nos
iis poſſimus liberare, ſummatim hîc enumerabo ſim
plices omnes notiones, ex quibus cogitationes noſtrae
componuntur; & quid in unâquâque ſit quid
que obſcurum, ſive in quo poſſimus falli, diſtinguam.
XLVII.
Ad primae aetatis prae
judicia emendanda,
ſimplices notiones
eſſe confiderandas, &
quid in quâque ſit
clarum.
Ad primae aetatis prae
judicia emendanda,
ſimplices notiones
eſſe confiderandas, &
quid in quâque ſit
clarum.
20
25
Quaecunque ſub perceptionem noſtram cadunt, vel
tanquam res, rerumve affectiones quaſdam, conſidera
mus; vel tanquam aeternas veritates, nullam exiſten
tiam extra cogitationem noſtram habentes. Ex iis
tanquam res conſideramus, maximè generalia ſunt
zoom in
zoom out
zoom area
full page
page width
set mark
remove mark
get reference
digilib