Agricola, Georg, De re metallica Libri XII, Quibus Officia, Instrumenta, Machinae, ac omnia ..., 1556

Page concordance

< >
Scan Original
541
542
543
544
545
546
547
548
549
550
551
552
553
554
555
556
557
558
559
560
561
562
563
564
565
566
567
568
569
570
< >
page |< < of 599 > >|
ditur ferè opij: occiditur autem difficulter. Rana rubeta mulieres ueneficæ
quondam ad ueneficia ſunt uſæ. Mus quoque aquatilis hyeme latet in ripis
fluminum & riuorum quos incolit. Ei magnitudo ferè muris ſylueſtris: mor-
det ſæpe manus piſcatorum, cùm ex foraminib. riparum, cancros fluuiatiles ex-
trahunt. Vorat piſciculos paruos, quales ſunt gobiones fluuiatiles, & albur
ni: uorat fœtus lucij, ſalaris, barbi, aliorumque: quocirca ubi magna uis id ge-
nus murium naſcitur, riuis uastitatem ſolet inferre. Cancer etiam fluuiatilis ſuc-
cedit ripas, & in eis hyeme latet, æſtate plerunque uerſatur. At ſcorpius, quem
Germania tantummodo importatum nouit, in terra non latet: quanque in parieti
bus, & ſub lapidibus. Iam denique in ſerpentium genere, qui maxima ex par
te terreni ſunt, uipera, quam Græci e)xi/dnhn uocant, hyeme ſubit ſaxa. Ea lon
ga eſt circiter cubitum, & maculis in cinereo fuſcis plena. Primò intra ſe oua
parit: dein his excluſis uiuas animantes: nec tamen ipſa catulos ſingulos, ut
Nicander & Plinius ſcribunt, diebus ſingulis parit uiginti numero: nec cæ-
teræ tarditatis impatientes perrumpunt latera occiſa parente: ſed ut nobis ſer
pentium ſpeculatores affirmant, uno eodemque die catulos plerunque undecim,
plures interdum parit: & quidem eis ſuperſtes uiuit. Nec uerò etiam cum uipe-
ræ commiſcent corpora ſibi circunuolutæ fœmina maris caput inſertum in os, ut
idem Plinius ſcribit, abrodit uoluptatis dulcedine: non aut mas modo, ue-
rum etiam fœmina natura breuem & quaſi mutilam habet caudam, non ut ple-
ræque aliæ ſerpentes longam: ſed differunt inter ſe: etenim fœminæ caput eſt la
tum, maris acutum. Cùm hic mordet ac uirus euomit, apparent ueſtigia duorum
dentium acutorum: cum illa, plurium: uipera non lac modo ſicuti ſerpentes
cæteri, appetit, ſed etiam uinum: unde eam Galenus in lagenam uino refertam
irrepſiſſe ſcribit, & uinum, in quo demortua fuit, potum elephantiaſe laboran
ti remedium fuiſſe: contra ad uiperæ morſum multa faciunt, ſed maxime
taxi arboris ſuccum facere Claudium Cæſarem edicto propoſito Roma-
nos admonuiſſe Suetonius ſcriptum reliquit. Minori aut uiperæ dipſas
eſt aſſimilis: quæ cùm alba ſit, eius caudam duæ nigræ diſtinguunt lineæ: à
ſe ictum inexplebili ſiti enecat, ex quo nomen hoc duxit: quin ipſa multum
ſitit: quocirca immoderato potu onuſtæ umbilicus rumpitur, et grauius o-
nus effundit: hanc alij cauſonem, alij preſterem uocant: ſed preſter, ut corpo
ris forma non multum à dipſade differat, effectu differt: nam ictum extemplo
ſideratione quadam reddit immobilem ac mente alienum: mox pilis deflu-
entibus cum pruritu ac uentris ſolutione abſumit. Condit etiam ſe in ter-
ra, ſicuti cæteræ ſerpentes ferè omnes, uel in ſaxorum rimis cæcula: ex cæci-
tate apud Germanos quoque nominata: quam eadem de cauſa Nicander tuflw_-
pa, alij tufli_non nominant: etenim caret oculis. Color ei in luteo uiridis, & ual
de ſplendens: nunque pede eſt longior, nunquam digito craſſior, ea ſicut &
uipera, ut Columella ſcriptum reliquit, ſæpe cùm in paſcua bos improuide
ſupercubuit, laceſſita onere morſum imprimit. Quin amphisbæna hebe-
tes habet oculos: item parua eſt & tarda, ſed biceps: quare alterutro capite,
cum ei libitum fuerit, progredi uel regredi poteſt: unde ei nomen impoſitum:
denſæ cuti color inſidet terræ, uarijs notis diſtinctæ. Huic non diſſimilis
eſt figura ſcytale, ſed pinguior: ei craſſitudo quæ manubrio ligonis, longitu

Text layer

  • Dictionary

Text normalization

  • Original

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index
Impressum