1
rij percurrat altitudinem 100. cubitorum, tunc ſi iņ
aqua v. g. eodem tempore deſcendendo pertranſeat
ſpatium nonaginta cubitorum, in hydrargyro verò 30.
cubitos vt nimirùm velocitas eius in aqua, tripla ſit
velocitatis quàm in hydrargyro exercet, tunc calcu
lus oſtendit craſſitiem hydrargyri non triplam, ſed
ſeptuplam eſſe craſſitiei ipſius aquæ.
rij percurrat altitudinem 100. cubitorum, tunc ſi iņ
aqua v. g. eodem tempore deſcendendo pertranſeat
ſpatium nonaginta cubitorum, in hydrargyro verò 30.
cubitos vt nimirùm velocitas eius in aqua, tripla ſit
velocitatis quàm in hydrargyro exercet, tunc calcu
lus oſtendit craſſitiem hydrargyri non triplam, ſed
ſeptuplam eſſe craſſitiei ipſius aquæ.
Cap.
10. de
æquitempo
ranea natu
rali veloci
tate grauium.
æquitempo
ranea natu
rali veloci
tate grauium.
Sumptis poſtea alijs duobus medijs fluidis magis
differentibus vt nimirùm in rariori percurrat eodem
tempore 80. cubitos in denſiori verò 20. tunc præci
sè eamdem quadruplam proportionem habebunt den
ſitates fluidorum, quam habent velocitates. Poſtre
mò in alijs fluidis minùs differentibus ſi velocitates
habuerint proportionem duplam, eorum reſiſtentiæ
triplam proportionem habebunt. Vndè euidentèr
euincitur, falſam eſſe Ariſtotelicam ſuppoſitionem, &
proindè non ſequitur velocitatem cuiuslibet corpo
ris grauis in ſpatio inani eſſe inſtantaneam. Et profe
ctò ſi motus naturam perpendamus, quæ ſine tranſitu
locali ſucceſſiuo percipi non poteſt, planè percipi
mus non poſſe corpus finitum in inſtanti ab vno ad alium
locum migrare, eſſet enim ſimùl in termino, à quo, &
ad quem, ſui motus, & ſic occuparet ſpatium maius
ſe ipſo, & præterea tolleretur omninò conceptus ſuc
ceſſiuæ migrationis ab vno ad alium locum, vnde con
cludendum eſt, quodlibet corpus finitum à finita vir
tute motiua impulſum, licèt omninò remoueantur me
dij fluidi impedimenta, oportere, vt ſpatium quantum
in tempore aliquo determinato percurrat. Sed hoc
differentibus vt nimirùm in rariori percurrat eodem
tempore 80. cubitos in denſiori verò 20. tunc præci
sè eamdem quadruplam proportionem habebunt den
ſitates fluidorum, quam habent velocitates. Poſtre
mò in alijs fluidis minùs differentibus ſi velocitates
habuerint proportionem duplam, eorum reſiſtentiæ
triplam proportionem habebunt. Vndè euidentèr
euincitur, falſam eſſe Ariſtotelicam ſuppoſitionem, &
proindè non ſequitur velocitatem cuiuslibet corpo
ris grauis in ſpatio inani eſſe inſtantaneam. Et profe
ctò ſi motus naturam perpendamus, quæ ſine tranſitu
locali ſucceſſiuo percipi non poteſt, planè percipi
mus non poſſe corpus finitum in inſtanti ab vno ad alium
locum migrare, eſſet enim ſimùl in termino, à quo, &
ad quem, ſui motus, & ſic occuparet ſpatium maius
ſe ipſo, & præterea tolleretur omninò conceptus ſuc
ceſſiuæ migrationis ab vno ad alium locum, vnde con
cludendum eſt, quodlibet corpus finitum à finita vir
tute motiua impulſum, licèt omninò remoueantur me
dij fluidi impedimenta, oportere, vt ſpatium quantum
in tempore aliquo determinato percurrat. Sed hoc