1
nebantur, commouetur. Non eſt poſtea difficile à ve
hementiori impetu, & motu ipſis aquæ minimas ſa
lis particulas ad loca remotiora diſpergi, atque trans
ferri, quæ ſuo ſapore acri ferè vniuerſam aquam va
ſis ampli inficiant. Et hic quoque conſtat vniuerſam
hanc operationem fermentatiuam non pendere ab in
teſtina motione partium aquæ fluxibilitatis conſtitu
tiua, ſed à ſimplici aquæ grauitate legibus mechani
cis operante, vt dictum eſt.
nebantur, commouetur. Non eſt poſtea difficile à ve
hementiori impetu, & motu ipſis aquæ minimas ſa
lis particulas ad loca remotiora diſpergi, atque trans
ferri, quæ ſuo ſapore acri ferè vniuerſam aquam va
ſis ampli inficiant. Et hic quoque conſtat vniuerſam
hanc operationem fermentatiuam non pendere ab in
teſtina motione partium aquæ fluxibilitatis conſtitu
tiua, ſed à ſimplici aquæ grauitate legibus mechani
cis operante, vt dictum eſt.
Cap. 7. dę
natura flui
ditatis.
Ex hac do
ctrina ſequi
videtur,
quod comple
ta diſſolutio
ne ſalis, eius
particulæ, vt
graues ad fun
dum vaſis ca
derent; & ſic
aqua dulcis
redderetur,
quod eſt fal
ſum.
Sed hìc difficultas oritur, ſi verum eſſet; quòd à vi
grauitatis aqua intra poros ſalium inſinuata impetum
acquireret, & ſic ſalia diſſolueret, & feruorem crea
ret, ergò poſtquam ſemel completa eſſet diſſolutio
ſalis, & extinctus feruor ebullitioque, redacta eſſet
aqua ſapida ad exactam tranquillitatem, non poſſent
ſalis particulæ grauiores ſpecie ipſa aqua ſuſpenſæ
retineri in ipſamet aqua, ſed ſponte ſua ſaltem tar
diori motu ad fundum vaſis deciderent, proindeque
aqua ſuprema dulcis omninò remaneret, quod eſt
falſum, igitur dicendum quòd non ab impetu fer
mentationis dependente à vi grauitatis fluidi parti
culæ ſalis diſperguntur, ſed potiùs ab inteſtina, & na
turali partium aquæ agitatione, fluiditatemque eius
conſtituente perpetuò nouis ictibus, & impulſionibus
ſalis particulæ retinentur natantes intrà aquæ ſub
ſtantiam.
grauitatis aqua intra poros ſalium inſinuata impetum
acquireret, & ſic ſalia diſſolueret, & feruorem crea
ret, ergò poſtquam ſemel completa eſſet diſſolutio
ſalis, & extinctus feruor ebullitioque, redacta eſſet
aqua ſapida ad exactam tranquillitatem, non poſſent
ſalis particulæ grauiores ſpecie ipſa aqua ſuſpenſæ
retineri in ipſamet aqua, ſed ſponte ſua ſaltem tar
diori motu ad fundum vaſis deciderent, proindeque
aqua ſuprema dulcis omninò remaneret, quod eſt
falſum, igitur dicendum quòd non ab impetu fer
mentationis dependente à vi grauitatis fluidi parti
culæ ſalis diſperguntur, ſed potiùs ab inteſtina, & na
turali partium aquæ agitatione, fluiditatemque eius
conſtituente perpetuò nouis ictibus, & impulſionibus
ſalis particulæ retinentur natantes intrà aquæ ſub
ſtantiam.
