Sed pyritæ atramentoſi, qui in numero miſtorum ſunt, ut aluminoſi uran
tur, aquis diluantur, dilutum coquatur in cortinis plumbeis donec denſetur
in atramentum ſutorium. Quanque ex his alumen & atramentum ſutorium
plerunque confiunt: nec mirum: ſucci enim ſunt cognati, & in hac r eſolue
runt, quod illud minus, hoc magis ſit terrenum. Iſtiuſmodi autem pyritæ, ſi
quid metalli in eis inerit, item in fornacibus excoquantur. Eodem modo ex
alijs miſtis atramentoſis atque metallicis conficiatur atramentum ſutorium et
metallum. Quinetiam ſi uenæ pyritis atramentoſis abundauerint, quidam
metallici non magnas arbores medias diffindunt, easque rurſus in partes ſe
cane tam longas quam latæ ſunt foſſæ latentes & cuniculi, in quibus eas tranſ
uerſas collocant: quoniam uerò ipſas ſtabilitatis ergò ſic humi ſternunt, ut
pars lata ſit prona: teres, ſupina: inferius quodammodo committi poſſunt, ſupe
rius non poſſunt: intermedium ſpacium uacuum pyritis complent, & ijſdem
ac lignis pyritas comminutos ſuperinijciunt, ut ingredientibus & egredienti
bus, iter planum & æquabile explicent. Hi pyritæ, cùm foſſæ latentes uel cu
niculi ſtillant aquis, ipſis madefacti ex ſe gignunt atramentum ſutorium, eique
cognata: cum aquæ ceſſant deſtillare, ipſum ſiccatur & dureſcit, & è puteis
unà cum pyritis nondum aqua reſolutis tractum, uel è cuniculis euectum con
ijciunt in cupas uel lacus, & aquis feruentibus ſuperfuſis atramentum reſol
uunt, atque pyritas diluunt: quod dilutum uiride in alias cupas aut lacus tranſ
fundunt, ut limpidum & purum fiat: id deinde in cortinis plumbeis coquunt
donec ſpiſſetur: mox in uaſa lignea infundunt: ubi ad reſtes, uel arundines,
uel ſurculos adhærens in atramentum ſutorium uiride concreſcit. At ſulfur
conficitur ex aquis ſulfuroſis, ex uenis ſulfureis, ex miſtis item ſulfureis, aquæ
quidem ingerantur in cortinas plumbeas, & coquantur donec denſentur in
ſulfur. Ex hoc plerunque & ſquama ferri concoctis, ac in urceos transfuſis, atque
poſtea facticio ſulfure luteo obductis fit aliud ſulfur facticium, quod caballi
num nominamus. Venæ uerò, quæ ferè conſtant ex ſulfure & terra, ex alijs
foſſilibus raro, coquantur in uentroſis ollis fictilibus. Ipſæ fornaces duarum
capaces in tres partes ſint diſtributæ: quarum infima alta pedem à fronte ha
beat os, quo inſpiretur: ſuperius tecta ſit laminis ferreis, latera uerſus perfo
ratis: quas bacilla ferrea ſuſtineant, ipſæ uerò ligna in fornacem impoſita: me
dia pars alta ſit ſeſquipedem: quæ item os habeat à fronte, ut ligna in forna
cem immitti poſſint: ſuperius habeat bacilla, ſuper quæ fundum ollæ cuiuſque
ſtatuatur: ſuprema alta ſit ferè duos pedes: ſed ollarum quæque item alta du
os pedes, & craſſa digitum: quæque ſub ore habeat narem longam, uerum an
guſtam: quæque tegatur operculo item fictili ſic facto, ut os ollæ tegat, & in
eo aliquantum includatur. Ad binas quaſque id genus ollas opus eſt ſingulis
ollis eiuſdem magnitudinis & formæ, cuius illæ ſunt: ſed hæ naribus care
ant, tria uerò habeant foramina: quorum duo, quæ ſunt ſub ore, duas duarum
ollarum nares recipiant: ex tertio, quod eſt è contraria eius parte ad fundum,
effluat ſulfur: ſingulæ fornaces binis ollis, quibus nares ſunt, in cas impoſi
tis tegantur laminis ferreis luto craſſo digitos duos oblitis, eisque totæ conclu
dantur, relictis tantummodo duobus uel tribus ſpiramentis: ollarum etiam ora
ex eis emineant. Extra quanque fornacem ad alterum eius latus collocetur olla,
uacans nare: in cuius foramina illarum duarum nares penetrent, ea lateribus, ut im
tur, aquis diluantur, dilutum coquatur in cortinis plumbeis donec denſetur
in atramentum ſutorium. Quanque ex his alumen & atramentum ſutorium
plerunque confiunt: nec mirum: ſucci enim ſunt cognati, & in hac r eſolue
runt, quod illud minus, hoc magis ſit terrenum. Iſtiuſmodi autem pyritæ, ſi
quid metalli in eis inerit, item in fornacibus excoquantur. Eodem modo ex
alijs miſtis atramentoſis atque metallicis conficiatur atramentum ſutorium et
metallum. Quinetiam ſi uenæ pyritis atramentoſis abundauerint, quidam
metallici non magnas arbores medias diffindunt, easque rurſus in partes ſe
cane tam longas quam latæ ſunt foſſæ latentes & cuniculi, in quibus eas tranſ
uerſas collocant: quoniam uerò ipſas ſtabilitatis ergò ſic humi ſternunt, ut
pars lata ſit prona: teres, ſupina: inferius quodammodo committi poſſunt, ſupe
rius non poſſunt: intermedium ſpacium uacuum pyritis complent, & ijſdem
ac lignis pyritas comminutos ſuperinijciunt, ut ingredientibus & egredienti
bus, iter planum & æquabile explicent. Hi pyritæ, cùm foſſæ latentes uel cu
niculi ſtillant aquis, ipſis madefacti ex ſe gignunt atramentum ſutorium, eique
cognata: cum aquæ ceſſant deſtillare, ipſum ſiccatur & dureſcit, & è puteis
unà cum pyritis nondum aqua reſolutis tractum, uel è cuniculis euectum con
ijciunt in cupas uel lacus, & aquis feruentibus ſuperfuſis atramentum reſol
uunt, atque pyritas diluunt: quod dilutum uiride in alias cupas aut lacus tranſ
fundunt, ut limpidum & purum fiat: id deinde in cortinis plumbeis coquunt
donec ſpiſſetur: mox in uaſa lignea infundunt: ubi ad reſtes, uel arundines,
uel ſurculos adhærens in atramentum ſutorium uiride concreſcit. At ſulfur
conficitur ex aquis ſulfuroſis, ex uenis ſulfureis, ex miſtis item ſulfureis, aquæ
quidem ingerantur in cortinas plumbeas, & coquantur donec denſentur in
ſulfur. Ex hoc plerunque & ſquama ferri concoctis, ac in urceos transfuſis, atque
poſtea facticio ſulfure luteo obductis fit aliud ſulfur facticium, quod caballi
num nominamus. Venæ uerò, quæ ferè conſtant ex ſulfure & terra, ex alijs
foſſilibus raro, coquantur in uentroſis ollis fictilibus. Ipſæ fornaces duarum
capaces in tres partes ſint diſtributæ: quarum infima alta pedem à fronte ha
beat os, quo inſpiretur: ſuperius tecta ſit laminis ferreis, latera uerſus perfo
ratis: quas bacilla ferrea ſuſtineant, ipſæ uerò ligna in fornacem impoſita: me
dia pars alta ſit ſeſquipedem: quæ item os habeat à fronte, ut ligna in forna
cem immitti poſſint: ſuperius habeat bacilla, ſuper quæ fundum ollæ cuiuſque
ſtatuatur: ſuprema alta ſit ferè duos pedes: ſed ollarum quæque item alta du
os pedes, & craſſa digitum: quæque ſub ore habeat narem longam, uerum an
guſtam: quæque tegatur operculo item fictili ſic facto, ut os ollæ tegat, & in
eo aliquantum includatur. Ad binas quaſque id genus ollas opus eſt ſingulis
ollis eiuſdem magnitudinis & formæ, cuius illæ ſunt: ſed hæ naribus care
ant, tria uerò habeant foramina: quorum duo, quæ ſunt ſub ore, duas duarum
ollarum nares recipiant: ex tertio, quod eſt è contraria eius parte ad fundum,
effluat ſulfur: ſingulæ fornaces binis ollis, quibus nares ſunt, in cas impoſi
tis tegantur laminis ferreis luto craſſo digitos duos oblitis, eisque totæ conclu
dantur, relictis tantummodo duobus uel tribus ſpiramentis: ollarum etiam ora
ex eis emineant. Extra quanque fornacem ad alterum eius latus collocetur olla,
uacans nare: in cuius foramina illarum duarum nares penetrent, ea lateribus, ut im