1ſtrum quoddam, cæteri ea quæ congeſſerunt, conijciunt, & ſic onuſtum,
cauda mordicus apprehenſa, in ſpecum trahunt, & quaſi quodam modo in
uehunt: ex quo euenit, ut per id temporis detrito dorſo eſſe uideantur. Itaque
poſteaquam cubilia in ſpecu ſtrauerint, ipſum aditum atque os eius ſarmen
tis & terra obſtruunt & obturant, ut tuti à uentorum ui, ab imbribus, à fri
gore eſſe poſſint. Tam autem arcte & grauiter dormiunt, ut effoſſi & extra
cti non excitentur antequam in ſole expoſiti uel ad ignem locati concalue
rint. Hic mus cognomen ex Alpibus, in quibus naſcitur, traxit: color ei eſt
aut fuſcus, aut cinereus, aut rutilus: magnitudo ferè leporis: muris ſpecies ac
figura, ex qua mus dicitur. Attamen mutilas habet aures & quaſi decurta
tas: priores dentes longos & acutos: caudam amplius duos palmos longam,
pedes breues & uillis ſuperius refertos: digitos pedum urſinis ſimiles: un
gues longos, quibus alte effodit terram: poſterioribus pedibus non ſecus
ac rurſus ire ſolet, ac interdum ingredi bipes. Si cibus huic animanti datur,
eum in priores pedes ſumit, ut ſciurus: ut idem ſciurus & ſimia erectus uſque
eo in clunibus reſidet quoad ipſum comederit. Veſcitur non modo fructi
bus, ſed etiam pane, carne, piſcibus, iure, pulmento: cupide uerò lacte, buty
ro, caſeo, quæ cum mandit, oris ſuctu ſonitum ſic uti porcellus edit. Multum
dormit: at cum uigilat, ſemper aliquid agit, ſtramina, fœnum, linteola, ralla
cubili ſuo importans: quibus os ita complet, ut nihil amplius capere poſſit:
reliquum pedibus accipit & trahit. Cum irritatus exarſerit iracundia, acriter
mordet. Si quando inter ſe colludunt mures Alpini, ut catelli clamorem fa
ciunt. Cum è cauerna montiuagi egrediuntur ad paſtum, ex eis unus ali
quis remanet iuxta illius aditum, quàm poteſt diligentiſſime & longiſſime
proſpiciens. Is cum uel hominem, uel armentum, uel feram uiderit, ſine mo
ra clamat: quo audito undique omnes ad cauernam concurrunt. Eorum autem
uox fiſtulæ acutæ & lædentis aures ſimilis eſt: qua & mutationem aeris ſigni
ficant, & ſibi quid aduerſi accidere. Dorſum ualde pingue habent, quum cæ
teræ corporis partes ſint macræ: quanquam hæc uere nec pinguitudo nec
caro dici poteſt: ſed, ut mammillarum caro in bubus, inter eas eſt medium
quiddam. Illud ipſum utile eſt puerperis, & his quæ ex utero laborant: qui
bus etiam eorum prodeſt pinguitudo. Vigilias præterea tollit. Glires eti
am hyeme non ſolum in cauis arboribus, de qua re ſuprà dixi, ſed in terræ la
tent ſpecubus. Glirem autem Ariſtoteles e)leio\n nominat, cinereus, ut Alber
tus ſcribit eſt, excepto uentre, qui albicat. Ab eo differt beſtiola paulo mi
nor: quam alij Græci hac de cauſa kamyi/ouronuocarunt, quod uertat & ſurſum
uerſus inflectat caudam: aliqui uerò ski/ouron, quòd cauda ſua uillis ueſtita &
conferta, quaſi flabello corpus ſoleat inumbrare: aliqui m<25>_ ski/ouron, quòd præ
terea ſimilitudinem quandam gerat, ſpeciemque muris: ſicut etiam ſciurus Fenni
cus, qui non cauda, non figura & liniamentis totius corporis, non magnitudine,
non moribus, ſed ſolo colore differt à noſtrate ſciuro: nam in candido cinereus
eſt, cum ſciurus noſtras ſit aut rutilus, aut niger: attamen in ea Sarmatiæ par
te, quam hodie Poloniam uocamus, inuenitur cui rutilus color miſtus cine
reo. Vtrique autem ſciuro, hoc eſt tam Fennico quàm noſtrati, duo inferiores
dentes ſunt longi: uterque cum graditur, demiſſam caudam trahit: quum ueſcitur,
cauda mordicus apprehenſa, in ſpecum trahunt, & quaſi quodam modo in
uehunt: ex quo euenit, ut per id temporis detrito dorſo eſſe uideantur. Itaque
poſteaquam cubilia in ſpecu ſtrauerint, ipſum aditum atque os eius ſarmen
tis & terra obſtruunt & obturant, ut tuti à uentorum ui, ab imbribus, à fri
gore eſſe poſſint. Tam autem arcte & grauiter dormiunt, ut effoſſi & extra
cti non excitentur antequam in ſole expoſiti uel ad ignem locati concalue
rint. Hic mus cognomen ex Alpibus, in quibus naſcitur, traxit: color ei eſt
aut fuſcus, aut cinereus, aut rutilus: magnitudo ferè leporis: muris ſpecies ac
figura, ex qua mus dicitur. Attamen mutilas habet aures & quaſi decurta
tas: priores dentes longos & acutos: caudam amplius duos palmos longam,
pedes breues & uillis ſuperius refertos: digitos pedum urſinis ſimiles: un
gues longos, quibus alte effodit terram: poſterioribus pedibus non ſecus
ac rurſus ire ſolet, ac interdum ingredi bipes. Si cibus huic animanti datur,
eum in priores pedes ſumit, ut ſciurus: ut idem ſciurus & ſimia erectus uſque
eo in clunibus reſidet quoad ipſum comederit. Veſcitur non modo fructi
bus, ſed etiam pane, carne, piſcibus, iure, pulmento: cupide uerò lacte, buty
ro, caſeo, quæ cum mandit, oris ſuctu ſonitum ſic uti porcellus edit. Multum
dormit: at cum uigilat, ſemper aliquid agit, ſtramina, fœnum, linteola, ralla
cubili ſuo importans: quibus os ita complet, ut nihil amplius capere poſſit:
reliquum pedibus accipit & trahit. Cum irritatus exarſerit iracundia, acriter
mordet. Si quando inter ſe colludunt mures Alpini, ut catelli clamorem fa
ciunt. Cum è cauerna montiuagi egrediuntur ad paſtum, ex eis unus ali
quis remanet iuxta illius aditum, quàm poteſt diligentiſſime & longiſſime
proſpiciens. Is cum uel hominem, uel armentum, uel feram uiderit, ſine mo
ra clamat: quo audito undique omnes ad cauernam concurrunt. Eorum autem
uox fiſtulæ acutæ & lædentis aures ſimilis eſt: qua & mutationem aeris ſigni
ficant, & ſibi quid aduerſi accidere. Dorſum ualde pingue habent, quum cæ
teræ corporis partes ſint macræ: quanquam hæc uere nec pinguitudo nec
caro dici poteſt: ſed, ut mammillarum caro in bubus, inter eas eſt medium
quiddam. Illud ipſum utile eſt puerperis, & his quæ ex utero laborant: qui
bus etiam eorum prodeſt pinguitudo. Vigilias præterea tollit. Glires eti
am hyeme non ſolum in cauis arboribus, de qua re ſuprà dixi, ſed in terræ la
tent ſpecubus. Glirem autem Ariſtoteles e)leio\n nominat, cinereus, ut Alber
tus ſcribit eſt, excepto uentre, qui albicat. Ab eo differt beſtiola paulo mi
nor: quam alij Græci hac de cauſa kamyi/ouronuocarunt, quod uertat & ſurſum
uerſus inflectat caudam: aliqui uerò ski/ouron, quòd cauda ſua uillis ueſtita &
conferta, quaſi flabello corpus ſoleat inumbrare: aliqui m<25>_ ski/ouron, quòd præ
terea ſimilitudinem quandam gerat, ſpeciemque muris: ſicut etiam ſciurus Fenni
cus, qui non cauda, non figura & liniamentis totius corporis, non magnitudine,
non moribus, ſed ſolo colore differt à noſtrate ſciuro: nam in candido cinereus
eſt, cum ſciurus noſtras ſit aut rutilus, aut niger: attamen in ea Sarmatiæ par
te, quam hodie Poloniam uocamus, inuenitur cui rutilus color miſtus cine
reo. Vtrique autem ſciuro, hoc eſt tam Fennico quàm noſtrati, duo inferiores
dentes ſunt longi: uterque cum graditur, demiſſam caudam trahit: quum ueſcitur,