Borelli, Giovanni Alfonso - De motionibus naturalibus a gravitate pendentibus

Borelli, Giovanni Alfonso, De motionibus naturalibus a gravitate pendentibus, 1670

ſui exiguitatem inobſeruabilia, & inconſpicua fue-
rant, poſtea facto vacuo, ſcilicèt ſublata incumbentis
aeris compreſſione, ſubitò conſpiciuntur ſenſim infla-
ri, augerique, vt efficiant ampullas grandes per aquam
aſcendentes, quæ ad confinium ſupremum eius per-
ductæ diſſiliunt, euomuntque aereas particulas intra
prædictum ſpatium inane, cùm è contra ſi dum actu
eleuantur ampullæ amplæ illæ aereæ, denuò compri-
mantur aere ſupremè introducto momento conſpi-
cies aerem denuò ad ſtrictiſſimum, & inconſpicuum
ſpatium redigi; Non poteſt igitur negari, niſi negatis
euidentiſſimis ſenſationibus, quod naturalis aeris con-
ſtitutio, & diſpoſitio ſit illa ampliſſima, & rariſſima; &
præterea quòd quotieſcumque à vi externa compri-
mitur, conſtringiturque nihilominùs habeat quoque
vim, & energiam naturalem ſeſe celerrimè dilatandi,
facta nimirum reſilitione ad modum machinæ.

Cap. 5. de ae
ris grauitate
æquilibrio,
ſtructura, &
vi elaterią
eius.

Cap. 5. de ae
ris grauitate
æquilibrio,
ſtructura, &
vi elaterią
eius.

PROP. CXXIII.

Aer videtur compoſitus ex machinulis, quæ ſtringi
quidem adhibita violentia poſsint, ſed postea
ſponte reſilire ad inſtar arcus valeant.

HIc iam quæri poteſt, qualis nam eſſe oporteat
aeris ſtructura ac forma, vt prædictas opera-
tiones efficere valeat. Et profectò ſi ſenſu, non uerò
phantaſticis, & chimericis hypotheſibus philoſo-
phandum eſt, confiteri tenemur aerem componi ex
machinis flexibilibus, & reſilientibus ad modum ar-

Text layer

Text normalization

Search