1
Cap.
12. dę
vacui neceſ
ſitate.
vacui neceſ
ſitate.
Cap.
12. dę
vacui neceſ
ſitate.
vacui neceſ
ſitate.
Cogitemus modò CB eſſe laminam, ſen fragmentum,
quod ex integro marmore AB diſrumpitur, licèt in actu
diuulſionis inflectatur lamina CB, tamen non acqui
rit perfectam curuitatem, quia non componitur ex
punctis actu inter ſe diſcretis, & inæqualibus moti
bus agitatis, ſed conſtat ex partibus quantis, figura
quod ex integro marmore AB diſrumpitur, licèt in actu
diuulſionis inflectatur lamina CB, tamen non acqui
rit perfectam curuitatem, quia non componitur ex
punctis actu inter ſe diſcretis, & inæqualibus moti
bus agitatis, ſed conſtat ex partibus quantis, figura
tis, omninò duris, & rigidis, vt oſtenſum eſt; ideoque
in eius inflexione acquiret figuram ex pluribus fa
cieculis, & ex pluribus angulis ſolidis compoſitam,
& ſic verum eſt, quòd integra diſtractio, & diuulſio
ſucceſſiuè, & in tempore abſoluitur, at vnaquæque
ex illis facieculis inflexibilibus à ſubiecta lamina, cum
qua vnita, & conglutinata erat, diuelli debet, non in
tempore, ſed in inſtanti, vt ex dictis deducitur; mo
dò, quia ſpatiola illa vacua priſmatica triangularia, in
inſtanti creata, nequeunt in inſtanti repleri neque à
ſolido, neque à fluido, ambiente corpore etiam ra
refacto, quandoquidem motus, quo accurrere de
bent ad illud ſpatium replendum in inſtanti fieri non
poteſt; ergo neceſſariò vacuum in illis interſtitijs ſal
tem per aliquod breue tempus admitti debet, & hoc
ſufficit ad probandum, nedùm vacuum impoſſibile non
eſſe, ſed neceſſariò requiri ad talem motum efficiendum.
Prop. 264.
Prop. 265.
PROP. CCLXVII.
zoom in
zoom out
zoom area
full page
page width
set mark
remove mark
get reference
digilib