Guevara, Giovanni di, In Aristotelis mechanicas commentarii, 1627

List of thumbnails

< >
81
81
82
82
83
83
84
84
85
85
86
86
87
87
88
88
89
89
90
90
< >
page |< < of 303 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap id="N10019">
            <pb pagenum="79" xlink:href="005/01/087.jpg"/>
            <p id="N12608" type="main">
              <s id="N1260A">Nihilominus etiam phyſicis principijs inhærendo ex ijs,
                <lb/>
              quæ Ariſtoteles in præſentibus docet, optimè huic difficul­
                <lb/>
              tati poteſt occurri,
                <expan abbr="primaq.">primaque</expan>
              pars quæſtionis reſolui. </s>
              <s id="N12615">Nam
                <lb/>
              ſuppoſito, quod pars iugi, quę eleuatur diſtinguatur à parte,
                <lb/>
              quæ deprimitur per lineam perpendicularem cadentem à
                <lb/>
              centro circa quod conuertitur libra, ſeu ab axe, vel ſparto
                <lb/>
              ad centrum terræ, vt senſu conſtabit in ſequenti figura: ſi­
                <lb/>
              quidem quidquid libræ eſt ad leuam, v.g. talis lineæ, rapi­
                <lb/>
              tur deorſum; quidquid verò eſt ad dexteram attollitur ſur­
                <lb/>
              ſum: hoc inquam ſuppoſito, ait Ariſtoteles, quod ſi libra
                <lb/>
              axem, ſeu centrum habeat ſupra iugum, ac per depreſſio­
                <lb/>
              nem alterius partis illius, altera eleuetur, plus quippe libræ
                <lb/>
              eſſet ex parte eleuata, quàm ex parte depreſſa:
                <expan abbr="proindeq.">proindeque</expan>
                <lb/>
              pars eleuata neceſſeriò deſcendet, & ad deſcenſum illius,
                <lb/>
              ſequitur depreſſam aſcendere, quouſque vtraque conſtitua­
                <lb/>
              tur æqualis, ac reuertatur ad æquilibrium. </s>
              <s id="N12634">Id quod ita ſe
                <lb/>
              habere ſic probat. </s>
              <s id="N12639">Nam ſi iugum libræ ſit BC in æquilibrio
                <lb/>
                <figure id="id.005.01.087.1.jpg" xlink:href="005/01/087/1.jpg" number="24"/>
                <lb/>
              conſtitutum: ſpartum
                <lb/>
              autem quo
                <expan abbr="ſuſpẽditur">ſuſpenditur</expan>
              ,
                <lb/>
              AD, ita videlicet, vt
                <lb/>
              axis ſit ipſum D, quod
                <lb/>
              eſt punctum ſupra lati­
                <lb/>
              tudinem iugi. </s>
              <s id="N12652">Dein­
                <lb/>
              de ſpartum proijciatur
                <lb/>
              deorſum,
                <expan abbr="efficiatq.">efficiatque</expan>
              per­
                <lb/>
              pendicularem ADM.
                <lb/>
              </s>
              <s id="N12661">Tunc ſi in ipſo B ponatur onus, B quidem deſcendet in
                <lb/>
              E, C autem aſcendet vbi H. </s>
              <s id="N12667">Quamobrem linea, quæ in
                <lb/>
              priori ſitu libram diuidebat bifariam, eſt ipſa perpendicu­
                <lb/>
              laris DM. </s>
              <s id="N1266F">Illa verò quæ poſtea eodem pacto diuidit in,
                <lb/>
              poſteriori ſitu propter onus, quod incumbit in E, erit
                <lb/>
              DG. </s>
              <s id="N12677">Quare ea pars libræ, ſeu iugi. </s>
              <s id="N1267A">EH, quæ eſt extra
                <lb/>
              perpendiculum AM verſus H maior erit dimidio nem­
                <lb/>
              pe quantum importat triangulus DGM, quod ſpatium
                <lb/>
              Ariſtoteles ſignauit
                <expan abbr="Pq.">PQ</expan>
              Si igitur amoueatur onus, quod </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>