1oportuit demonſtrare. Motus ergo per lineam &c: Examinet R V.
hunc diſcurſum; & ſi putauerit, etiam Excell: Dno Doctori
oſtendat. Reliquas ipſius propoſitiones per otium inſpiciam. Hæc ille
doctè ſanè ac modeſte. Quæ priuſquàm ad incudem
reuocentur, placet non nihil Lucis addere illi propoſi
tioni 13. Tum enim facilè diſpiciemus, an tela huc, an a
liò tendant: et an aliquam partem feriant, demolianturque?
an tota, ut aiunt, uiâ aberrent. In illâ itaque propoſitione
aſſero: Si duo circuli æquales ex eodem principio motûs ſimul
ferantur: hic quidem verticali, ille verò motu inclinato, con
tinuò in eà ratione labi, ut ex quolibet puncto motûs vertica
lis, ducta linea recta ſecet perpendiculariter alterius motum.
Huius Apodixis hæc erant fundamenta. 1. ſpatia decurſa
eandem rationem ad ſe habere, quam impulſus eiuſdem cor
poris vel æqualis: ita nimirum, ut ſi moueri demus in tempo
re AB, per ſpatium CD; accipiat verò duplum, virtutis im
pulſiuæ, moturum ſit eodem tempore AB, per duplum ſpa
tium CD. Eſt hæc propoſitio Arlis lib. 6. Phyſ. cap: 4. & lib: 1.
de Cælo cap: 6. & alibi. Si inquit tanta grauitas per tantum in
hoc tempore mouetur; tanta & quod ſupereſt in minori mo
vebitur: Et rationem, quam grauitates habent, tempora è
conuerſo habebunt: Vt ſi dimidia grauitas in hoc, dupla in di
midio huius. Vbi grauitas maior pro intenſiuà ſumi debet;
quæ idem ſubiectum perficit. At verò ſi pars accedat æquè
grauis; tùm huius vi non intenditur motus. Vnde ſi vtraque
ſeorſim æquali celeritate ferebatur; neque, ſi connectantur,
hæc illam trahet, aut impellet: quemadmodum ſi duo manibus
conſertis curſu inæqvali ferantur: velocior enim reſtantem
trahit & ad motum æquè velocem impellit. At ſi grauitas illa
æqualis ſuo ſubiecto exui, & alteri inſeri detur; tum ſanè gra
uitas dupla dicetur ineſſe illi ſubiecto: & cum agat ſecundum ſe
hunc diſcurſum; & ſi putauerit, etiam Excell: Dno Doctori
oſtendat. Reliquas ipſius propoſitiones per otium inſpiciam. Hæc ille
doctè ſanè ac modeſte. Quæ priuſquàm ad incudem
reuocentur, placet non nihil Lucis addere illi propoſi
tioni 13. Tum enim facilè diſpiciemus, an tela huc, an a
liò tendant: et an aliquam partem feriant, demolianturque?
an tota, ut aiunt, uiâ aberrent. In illâ itaque propoſitione
aſſero: Si duo circuli æquales ex eodem principio motûs ſimul
ferantur: hic quidem verticali, ille verò motu inclinato, con
tinuò in eà ratione labi, ut ex quolibet puncto motûs vertica
lis, ducta linea recta ſecet perpendiculariter alterius motum.
Huius Apodixis hæc erant fundamenta. 1. ſpatia decurſa
eandem rationem ad ſe habere, quam impulſus eiuſdem cor
poris vel æqualis: ita nimirum, ut ſi moueri demus in tempo
re AB, per ſpatium CD; accipiat verò duplum, virtutis im
pulſiuæ, moturum ſit eodem tempore AB, per duplum ſpa
tium CD. Eſt hæc propoſitio Arlis lib. 6. Phyſ. cap: 4. & lib: 1.
de Cælo cap: 6. & alibi. Si inquit tanta grauitas per tantum in
hoc tempore mouetur; tanta & quod ſupereſt in minori mo
vebitur: Et rationem, quam grauitates habent, tempora è
conuerſo habebunt: Vt ſi dimidia grauitas in hoc, dupla in di
midio huius. Vbi grauitas maior pro intenſiuà ſumi debet;
quæ idem ſubiectum perficit. At verò ſi pars accedat æquè
grauis; tùm huius vi non intenditur motus. Vnde ſi vtraque
ſeorſim æquali celeritate ferebatur; neque, ſi connectantur,
hæc illam trahet, aut impellet: quemadmodum ſi duo manibus
conſertis curſu inæqvali ferantur: velocior enim reſtantem
trahit & ad motum æquè velocem impellit. At ſi grauitas illa
æqualis ſuo ſubiecto exui, & alteri inſeri detur; tum ſanè gra
uitas dupla dicetur ineſſe illi ſubiecto: & cum agat ſecundum ſe
zoom in
zoom out
zoom area
full page
page width
set mark
remove mark
get reference
digilib