Marci of Kronland, Johannes Marcus, De proportione motus figurarum recti linearum et circuli quadratura ex motu, 1648

List of thumbnails

< >
11
11
12
12
13
13
14
14
15
15
16
16
17
17
18
18
19
19
20
20
< >
page |< < of 145 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s>
                <pb xlink:href="063/01/011.jpg"/>
                <emph type="italics"/>
              oportuit demonſtrare. </s>
              <s>Motus ergo per lineam &c: Examinet R V.
                <lb/>
              hunc diſcurſum; & ſi putauerit, etiam Excell: Dno Doctori
                <lb/>
              oſtendat. </s>
              <s>Reliquas ipſius propoſitiones per otium inſpiciam.
                <emph.end type="italics"/>
              Hæc ille
                <lb/>
              doctè ſanè ac modeſte. </s>
              <s>Quæ priuſquàm ad incudem
                <lb/>
              reuocentur, placet non nihil Lucis addere illi propoſi­
                <lb/>
              tioni 13. </s>
              <s>Tum enim facilè diſpiciemus, an tela huc, an a­
                <lb/>
              liò tendant: et an aliquam partem feriant,
                <expan abbr="demolianturq;">demolianturque</expan>
              ?
                <lb/>
              an tota, ut aiunt, uiâ aberrent. </s>
              <s>In illâ
                <expan abbr="itaq;">itaque</expan>
              propoſitione
                <lb/>
              aſſero: Si duo circuli æquales ex eodem principio motûs ſimul
                <lb/>
              ferantur: hic quidem verticali, ille verò motu inclinato, con­
                <lb/>
              tinuò in eà ratione labi, ut ex quolibet puncto motûs vertica­
                <lb/>
              lis, ducta linea recta ſecet perpendiculariter alterius motum. </s>
              <lb/>
              <s>Huius Apodixis hæc erant fundamenta. 1. ſpatia decurſa
                <lb/>
              eandem rationem ad ſe habere, quam impulſus eiuſdem cor­
                <lb/>
              poris vel æqualis: ita nimirum, ut ſi moueri demus in tempo­
                <lb/>
              re AB, per ſpatium CD; accipiat verò duplum, virtutis im­
                <lb/>
              pulſiuæ, moturum ſit eodem tempore AB, per duplum ſpa­
                <lb/>
              tium CD. </s>
              <s>Eſt hæc propoſitio Arlis lib. 6. Phyſ. cap: 4. & lib: 1.
                <lb/>
              de Cælo cap: 6. & alibi. </s>
              <s>Si inquit tanta grauitas per tantum in
                <lb/>
              hoc tempore mouetur; tanta & quod ſupereſt in minori mo­
                <lb/>
              vebitur: Et rationem, quam grauitates habent, tempora è
                <lb/>
              conuerſo habebunt: Vt ſi dimidia grauitas in hoc, dupla in di­
                <lb/>
              midio huius. </s>
              <s>Vbi grauitas maior pro intenſiuà ſumi debet;
                <lb/>
              quæ idem ſubiectum perficit. </s>
              <s>At verò ſi pars accedat æquè
                <lb/>
              grauis; tùm huius vi non intenditur motus. </s>
              <s>Vnde ſi
                <expan abbr="vtraq;">vtraque</expan>
                <lb/>
              ſeorſim æquali celeritate ferebatur;
                <expan abbr="neq;">neque</expan>
              , ſi connectantur,
                <lb/>
              hæc illam trahet, aut impellet: quemadmodum ſi duo manibus
                <lb/>
              conſertis curſu inæqvali ferantur: velocior enim reſtantem
                <lb/>
              trahit & ad motum æquè velocem impellit. </s>
              <s>At ſi grauitas illa
                <lb/>
              æqualis ſuo ſubiecto exui, & alteri inſeri detur; tum ſanè gra­
                <lb/>
              uitas dupla dicetur ineſſe illi ſubiecto: & cum agat ſecundum ſe </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>