Propoſitio VII.
Cauſam adſignare, cur quando oſculum externi cruris
ſiphonis inverſi, eſt altius, aut æquè altum ac aquæ ſuperficies
ſuprema in vaſe, aqua non fluat; quando verò
eſt demiſſius, fluat.
ſiphonis inverſi, eſt altius, aut æquè altum ac aquæ ſuperficies
ſuprema in vaſe, aqua non fluat; quando verò
eſt demiſſius, fluat.
VIdimus, experientiam docere, quando perpendiculum cru
ris externi ſiphonis inverſi, eſt minus, aut æquale perpendi
culo cruris interni, uſque ad ſupremam aquæ ſuperficiem aquam
non effluere poſſe per os externi cruris, ceſſante ſuctu, ſeu attra
ctione; quando verò perpendiculum externi eſt majus quàm in
terni cruris in ſenſu expoſito, fluere donec æqualia fiant perpen
dicula, aut donec tota effluxerit aqua ex vaſe. Quæritur nunc
hujus phænomeni cauſa.
ris externi ſiphonis inverſi, eſt minus, aut æquale perpendi
culo cruris interni, uſque ad ſupremam aquæ ſuperficiem aquam
non effluere poſſe per os externi cruris, ceſſante ſuctu, ſeu attra
ctione; quando verò perpendiculum externi eſt majus quàm in
terni cruris in ſenſu expoſito, fluere donec æqualia fiant perpen
dicula, aut donec tota effluxerit aqua ex vaſe. Quæritur nunc
hujus phænomeni cauſa.
Siphonis
crus longius
ſuperat bre
vius, non
capacius mi
nus capax.
crus longius
ſuperat bre
vius, non
capacius mi
nus capax.
Hero Alexandrinus in libello de Spiritalibus cap 1. ait,
quoſdam putare, cauſam eſſe, quòd aqua cruris externi debeat
trahere aquam cruris interni, ac proinde illa debeat eſſe major
ac copioſior, quàm hæc. Sed hoc minimè verum eſſe, patet ex
eo (quod etiam Hero advertit) quòd licet crus externum ſit lon
gè amplius atque capacius interno, multoque plùs aquæ conti
neat; ſi tamen longius non eſt, nequaquam effluit ex ipſo aqua,
ſed ubi ceſſat violenta ſuctio, ſeu tractio, tota refluit per crus in
ternum longius intra vas. Non ergo externum crus ſuperat in
ternum, quòd aquæ plùs contineat. Itaque videamus natura
lem cauſam & genuinam, ex Heronis primò, deinde ex noſtra
ſententia.
quoſdam putare, cauſam eſſe, quòd aqua cruris externi debeat
trahere aquam cruris interni, ac proinde illa debeat eſſe major
ac copioſior, quàm hæc. Sed hoc minimè verum eſſe, patet ex
eo (quod etiam Hero advertit) quòd licet crus externum ſit lon
gè amplius atque capacius interno, multoque plùs aquæ conti
neat; ſi tamen longius non eſt, nequaquam effluit ex ipſo aqua,
ſed ubi ceſſat violenta ſuctio, ſeu tractio, tota refluit per crus in
ternum longius intra vas. Non ergo externum crus ſuperat in
ternum, quòd aquæ plùs contineat. Itaque videamus natura
lem cauſam & genuinam, ex Heronis primò, deinde ex noſtra
ſententia.
Diximus cap. 1. Propriet. II. aquæ continuæ & quieſcentis
ſuperficiem ſuperiorem eſſe ſphæricam (etiam in parvis vaſis, &
receptaculis, licet inſenfibiliter) centrum habentem idem quod
Terra, ſeu globus Terraqueus; non quieſcentem verò aquam
tam diu fluere, donec partes continuæ in una ſuperficie ſphærica
conſtituantur, hoc eſt, donec omnes extimæ ſuperficiei partes
continuæ æqualiter diſtent à centro Terræ. Hoc poſito putat
Hero, cauſam ob quam, quando externi cruris orificium eſt
ſuperficiem ſuperiorem eſſe ſphæricam (etiam in parvis vaſis, &
receptaculis, licet inſenfibiliter) centrum habentem idem quod
Terra, ſeu globus Terraqueus; non quieſcentem verò aquam
tam diu fluere, donec partes continuæ in una ſuperficie ſphærica
conſtituantur, hoc eſt, donec omnes extimæ ſuperficiei partes
continuæ æqualiter diſtent à centro Terræ. Hoc poſito putat
Hero, cauſam ob quam, quando externi cruris orificium eſt