1per me ipſe emergere nequeo.
illum ſolum animi can
dorem pręſtare poſſum, & debeo, ut Lectori igno
rationem meam fateri non etubeſcam: ne aliqua
noſtri perſuaſione adductus, in eundem errorem
trahatur. Quare illud Ἐπιχὰρμειον Lector teneat: Ner
uos atque artus ſapientiae eſſe, non temerè credere.
Adhibendi ſunt autores utriuſ〈que〉 linguæ, ij〈qué〉 qui re
teptæ autoritatis cunctis ſunt, in conſilium, uidendum
etiam at〈que〉 etiam, num librarij aliquid de ſuo addi
derint: cauendum ne mendum pro uera lectione no
bis imponat. ut apud Plutarchum exiſtimo in libel
lo qui inſcribitur, πῶς ἄν τις αἴσθοιτο ἑαυτοῦ προκόπτοντος
ἔπ' ἀρετῃ: Καθάπερ φασὶ σέξτιόμ τε ουν ῥωμαῖον ἀφεικότα τὰς ἐν
τῃ̂ πόλει τιμὰς καὶ ἀρχὰς οὰ φιλοσοφίαν, ἐν δὲ τῳ̄ φιλοσοφεῖν
αὖ πάλιμ δυσπαθοῦντα, καὶ χπώμενον τῳ̂ λόγ ῳ χαλεπῶς τὸ πρῶτον,
ὀλίγου δεῆσαι καταβαλεῖν ἐαυτὸν ἐκ τινὸς διήρους. id eſt: Quem
admodum aiunt Sextium Romanum ſpretis, quibus
in urbe fungebatur, honoribus & magiſtratibus,
propter philoſophiæ cupiditatem, inter philoſo
phandum rurſus ægre ferentem, propterea quòd
initio ad percipiendum philoſophorum ſermonem
tardior eſſet, parum abfuiſſe quin ſe è biremi qua
dam deijceret. Græca habent ἐκ τινὸς διήρους, cum ta
men ſuprà dixerimus, nos non legiſſe illud uoca
bulum apud probatum autorem, cum ſtudioſe o
mnes qui extant euoluerimus. Quare aliquando
exiſtimaui, apud Plutarchum eo loco legendum, ἑκ
τινὸς τριήρους: uel διήρους: intelligendum pro domo quæ
eſſet duorum tabulatorum, quæ à Graecis aliquando
dorem pręſtare poſſum, & debeo, ut Lectori igno
rationem meam fateri non etubeſcam: ne aliqua
noſtri perſuaſione adductus, in eundem errorem
trahatur. Quare illud Ἐπιχὰρμειον Lector teneat: Ner
uos atque artus ſapientiae eſſe, non temerè credere.
Adhibendi ſunt autores utriuſ〈que〉 linguæ, ij〈qué〉 qui re
teptæ autoritatis cunctis ſunt, in conſilium, uidendum
etiam at〈que〉 etiam, num librarij aliquid de ſuo addi
derint: cauendum ne mendum pro uera lectione no
bis imponat. ut apud Plutarchum exiſtimo in libel
lo qui inſcribitur, πῶς ἄν τις αἴσθοιτο ἑαυτοῦ προκόπτοντος
ἔπ' ἀρετῃ: Καθάπερ φασὶ σέξτιόμ τε ουν ῥωμαῖον ἀφεικότα τὰς ἐν
τῃ̂ πόλει τιμὰς καὶ ἀρχὰς οὰ φιλοσοφίαν, ἐν δὲ τῳ̄ φιλοσοφεῖν
αὖ πάλιμ δυσπαθοῦντα, καὶ χπώμενον τῳ̂ λόγ ῳ χαλεπῶς τὸ πρῶτον,
ὀλίγου δεῆσαι καταβαλεῖν ἐαυτὸν ἐκ τινὸς διήρους. id eſt: Quem
admodum aiunt Sextium Romanum ſpretis, quibus
in urbe fungebatur, honoribus & magiſtratibus,
propter philoſophiæ cupiditatem, inter philoſo
phandum rurſus ægre ferentem, propterea quòd
initio ad percipiendum philoſophorum ſermonem
tardior eſſet, parum abfuiſſe quin ſe è biremi qua
dam deijceret. Græca habent ἐκ τινὸς διήρους, cum ta
men ſuprà dixerimus, nos non legiſſe illud uoca
bulum apud probatum autorem, cum ſtudioſe o
mnes qui extant euoluerimus. Quare aliquando
exiſtimaui, apud Plutarchum eo loco legendum, ἑκ
τινὸς τριήρους: uel διήρους: intelligendum pro domo quæ
eſſet duorum tabulatorum, quæ à Graecis aliquando
zoom in
zoom out
zoom area
full page
page width
set mark
remove mark
get reference
digilib