Biancani, Giuseppe
,
Aristotelis loca mathematica
,
1615
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
List of thumbnails
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 260
261 - 270
271 - 280
281 - 290
291 - 300
301 - 310
311 - 320
321 - 330
331 - 340
341 - 350
351 - 355
>
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 260
261 - 270
271 - 280
281 - 290
291 - 300
301 - 310
311 - 320
321 - 330
331 - 340
341 - 350
351 - 355
>
page
|<
<
of 355
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002029
">
<
pb
pagenum
="
115
"
xlink:href
="
009/01/115.jpg
"/>
patet ex 48. 10. Vitellionis; vt in figura, in qua ſydus B, oculus A, nubes
<
lb
/>
C D F, radij viſuales tres refracti in nube ſint B C A, B D A, B E A, facien
<
lb
/>
tes conſimilem refractionem, ideſt angulos refractos B C A, B D A, B E A,
<
lb
/>
æquales in punctis C, D, F:
<
expan
abbr
="
atq;
">atque</
expan
>
hoc eſt conſimilem facere refractionem.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.002030
">Supponit ſecundò lineas à ſydere ad nubem, vſque extenſas eſſe æquales, vt
<
lb
/>
ſunt B C, B D, B F: ſimiliter reliquas tres à nube ad viſum A. pares eſſe C A,
<
lb
/>
D A, F A. his ſuppoſitis, ſi deinde protrahatur recta A B, ab oculo ad ſydus,
<
lb
/>
exurgunt tria triangula omninò æqualia, & ſimilia, cum duo latera vnius
<
lb
/>
ſint æqualia duobus alterius
<
expan
abbr
="
vtrunq;
">vtrunque</
expan
>
vtrique, & angulus angulo, & præterea
<
lb
/>
baſis ſit communis; ideò per quartam primi ſunt omninò æqualia. </
s
>
<
s
id
="
s.002031
">ducan
<
lb
/>
tur nunc ex angulis C, D, F, tres perpendiculares ad rectam A B, quæ ſint
<
lb
/>
C E, D E, F E, in figura; quæ tres neceſſariò erunt æquales, cum ſint ductæ
<
lb
/>
ab angulis æqualibus æqualium triangulorum ad communem baſim, & di
<
lb
/>
uident neceſſariò baſim in eodem puncto E, cum diuidant triangula æqua
<
lb
/>
lia proportionaliter;
<
expan
abbr
="
eruntq́
">eruntque</
expan
>
; propterea hæ tres rectæ in eodem plano, quod
<
lb
/>
in nube concipitur ex 5. 11. Quare ſi concipiamus ſuperficiem, ſiue planum
<
lb
/>
delineari circa E, ad interuallum linearum æqualium C E, D E, F E, de
<
lb
/>
ſcriptus erit circulus per 9. tertij, cuius circumferentia C D F. </
s
>
<
s
id
="
s.002032
">Ex quibus
<
lb
/>
patet tria illa puncta C, D, E, per quæ Sol tranſparet eſſe in orbem diſpoſi
<
lb
/>
ta. </
s
>
<
s
id
="
s.002033
">cauſa igitur rotunditatis Areæ, eſt ſimilitudo angulorum refractionis,
<
lb
/>
quibus Sol tranſparet: vel ideo rotunda eſt, quia ſimiles anguli neceſſariò
<
lb
/>
in orbem conſtituuntur, vt oſtenſum eſt. </
s
>
<
s
id
="
s.002034
">Eadem ratione omnia alia puncta
<
lb
/>
eiuſdem
<
expan
abbr
="
circũferentiæ
">circunferentiæ</
expan
>
ſunt puncta, per quæ Sol videtur refractè; & hoc mo
<
lb
/>
do ad ſimilitudinem trium linearum A C B, A D B, A F B, refractarum, in
<
lb
/>
finitæ
<
expan
abbr
="
vndiq;
">vndique</
expan
>
intelligendæ ſunt, quarum aliæ refrangantur in circunferentia
<
lb
/>
prædicta, aliæ verò in alia periphæria maiori, aliæ etiam in minori, ita vt
<
lb
/>
ex tota nube fiant refractiones circulares plurimæ, ex quibus in nube area
<
lb
/>
conſtituatur. </
s
>
<
s
id
="
s.002035
">
<
expan
abbr
="
Atq;
">Atque</
expan
>
hæc cur Halonis figura orbicularis videatur, rationem
<
lb
/>
reddunt,
<
expan
abbr
="
vnaq́
">vnaque</
expan
>
; textui lucem afferunt.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
head
">
<
s
id
="
s.002036
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Summæ 2. cap. 4. De Iridis figura.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002037
">
<
arrow.to.target
n
="
marg163
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.002038
">
<
margin.target
id
="
marg163
"/>
162</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002039
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Qvod autem
<
expan
abbr
="
neq;
">neque</
expan
>
circulum poſſibile ſit fieri Iridis,
<
expan
abbr
="
neq;
">neque</
expan
>
maiorem ſemicir
<
lb
/>
culo portionem, & de alijs accidentibus circa ipſam, ex deſcriptione
<
lb
/>
erit conſiderantibus manifeſtum)
<
emph.end
type
="
italics
"/>
In Logicis ſæpius monui Ariſt. per
<
lb
/>
deſcriptiones intelligere geometricas demonſtrationes, quod
<
lb
/>
etiam hoc loco confirmatur, vbi Geometrica demonſtratione quam deſcri
<
lb
/>
ptionem appellat, Iridis figuræ accidentia oſtendit; nimirum cur ſit quidem
<
lb
/>
circularis, nunquam tamen circulus integer, imò
<
expan
abbr
="
neq;
">neque</
expan
>
ſemicirculo vnquam
<
lb
/>
maior, ſed tamen ſemicirculo minor.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002040
">
<
arrow.to.target
n
="
marg164
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.002041
">
<
margin.target
id
="
marg164
"/>
163</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002042
">Ibidem
<
emph
type
="
italics
"/>
(Hemiſphærio enim exiſtente ſuper horizontis circulum in quo A. cen
<
lb
/>
tro autem K, alio autem quodam oriente puncto, in quo G, ſi lineæ, quæ à K, ſecun
<
lb
/>
dum conum excidentes faciant velut axem lineam in qua G K, & à K. ad M, co
<
lb
/>
pulatæ refrangantur ab hemiſphærio ad G, ſuper maiorem angulum, circuli circun
<
lb
/>
ferentiam incident lineæ, quæ à K, & ſi quidem in ortu, aut in occaſu aſtri reflexio
<
lb
/>
fiat, ſemicirculus ab
<
expan
abbr
="
horizõte
">horizonte</
expan
>
aſſumetur ſuper terram factus. </
s
>
<
s
id
="
s.002043
">ſi autem ſupra, minor
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>