Biancani, Giuseppe
,
Aristotelis loca mathematica
,
1615
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 355
>
Scan
Original
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 355
>
page
|<
<
of 355
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
pb
pagenum
="
93
"
xlink:href
="
009/01/093.jpg
"/>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001682
">Præterea aiunt, quis ſanæ mentis dixerit, Meteoron vllum ex materia
<
lb
/>
vaga, ac fluxa conſtans, poſſe tanta pernicitate moueri, vt diurnam con
<
lb
/>
uerſionem abſoluat? </
s
>
<
s
id
="
s.001683
">vnde illi motus iſte? </
s
>
<
s
id
="
s.001684
">præſertim cum videamus cætera
<
lb
/>
ignita meteora eſſe ad modum temporanea,
<
expan
abbr
="
atq;
">atque</
expan
>
euanida.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001685
">4. Comprobationem nobis ſuppeditant ex via, ſeu ductus circuli, quem
<
lb
/>
toto durationis tempore proprio curſu deſignarunt: prædicti
<
expan
abbr
="
namq;
">namque</
expan
>
quin
<
lb
/>
que cometæ motu ſibi proprio, quo ab occidente non omninò orientem
<
lb
/>
verſus, ſed ad aquilonem deflectentes ab initio ſuæ apparitionis,
<
expan
abbr
="
vſq;
">vſque</
expan
>
ad vl
<
lb
/>
timum finem exquiſitiſſimè portionem circuli maximi in cęlo deſignarunt;
<
lb
/>
non aliter quàm Sol proprio motu per eclypticam in cœlo mundi ſphæram
<
lb
/>
in duo æqualia diuidentem deſcribit. </
s
>
<
s
id
="
s.001686
">necnon aliter ac Luna ſuum iter per
<
lb
/>
circulum maximum cœlum bifariam diuidentem perficit. </
s
>
<
s
id
="
s.001687
">quapropter co
<
lb
/>
metas hoſce
<
expan
abbr
="
nõ
">non</
expan
>
minus quam Sol, vel Luna in ipſo æthere ſpatiatos eſſe con
<
lb
/>
tendunt. </
s
>
<
s
id
="
s.001688
">qui enim, aiunt, fieri potuiſſet, ſi in mundo elementari flagraſſent,
<
lb
/>
vt tam regulari,
<
expan
abbr
="
atq;
">atque</
expan
>
conſtanti ductu circuli maximi portionem tam exactè
<
lb
/>
delineaſſent, quam quidem inter elementa vagum,
<
expan
abbr
="
atq;
">atque</
expan
>
inſtabilem pro ma
<
lb
/>
teriæ inſtabilitate exercere debuiſſent?</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001689
">5. Adde, quod in maximo hoc circulo deſcribendo, etiam ſi inæquali ve
<
lb
/>
locitate viſi ſint moueri, inæqualitatem tamen illam regularem
<
expan
abbr
="
vbiq;
">vbique</
expan
>
ſem
<
lb
/>
per ſeruauerunt, in principio quidem velociores, deinde ſucceſſiuè, & pro
<
lb
/>
portionaliter velocitatem illam ſimili analogia ſemper ſeruata
<
expan
abbr
="
inhibuerũt
">inhibuerunt</
expan
>
,
<
lb
/>
nullo igitur pacto inordinatam inæqualitatem, qua à tardiore motu ſubito
<
lb
/>
in celeriorem, & rurſus ſtatim ab hoc in
<
expan
abbr
="
illũ
">illum</
expan
>
proſilirent exhibuerunt: prout
<
lb
/>
omnia Meteora, quæ in mundi parte elementari ex flammanti materia ge
<
lb
/>
nerantur, talem diſparem,
<
expan
abbr
="
atq;
">atque</
expan
>
inconſtantem motum obtinere cernuntur.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001690
">6. Argumento præterea eſt cometas hoſce minimè elementares fuiſſe,
<
lb
/>
quod hic eorum proprius motus, quo maximo illo tramite ferebantur, nun
<
lb
/>
quam tantus fuit, vt proprium Lunæ motum, vel tardiſſimum adæquauerit,
<
lb
/>
quæ quidem cum lentiſſima eſt plus denis gradibus vna die promouetur;
<
lb
/>
cum tamen cometæ initio cum velociſſimi ſunt non multum vltra quinos
<
lb
/>
gradus diurno motu progreſſi ſint, vt ob id longè ſupra Lunam curſum ſuum
<
lb
/>
abſoluiſſe manifeſtè comprobari poſſit: quo enim ſydera magis à terra at
<
lb
/>
tolluntur,
<
expan
abbr
="
octauæq́
">octauæque</
expan
>
; ſphæræ propius accedunt, eò tardioribus proprijs la
<
lb
/>
tionibus proferuntur: ita vt ſtellæ iſtæ cœlo adſcititiæ ſupra Lunam admo
<
lb
/>
dum euehendæ videantur. </
s
>
<
s
id
="
s.001691
">Quod ſi in ſuprema aeris regione conflagrarent,
<
lb
/>
qua nam ratione vnà cum toto cœlo diurnam conuerſionem abſoluiſſent:
<
lb
/>
<
expan
abbr
="
neq;
">neque</
expan
>
enim putandum eſt ſupremum hunc aeris limbum eadem perne citate,
<
lb
/>
qua cœleſtes orbes, verum minori admodum imò tardiſſimè à diurno mo
<
lb
/>
tu, ſi tamen eo rapitur circumduci.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001692
">7. Tandem argumentum ex ipſorum duratione deſumatur. </
s
>
<
s
id
="
s.001693
">cætera nam
<
lb
/>
que meteora ſtatim
<
expan
abbr
="
atq;
">atque</
expan
>
apparuerint, veluti temporanea prorſus,
<
expan
abbr
="
atq;
">atque</
expan
>
eua
<
lb
/>
nida extinguuntur: At verò cometæ ad menſem aliquando integrum per
<
lb
/>
ſeuerant. </
s
>
<
s
id
="
s.001694
">quì igitur fieri potuerit, vt in hac corruptibili
<
expan
abbr
="
mũdi
">mundi</
expan
>
parte ex ma
<
lb
/>
teria adeò fluxa, & vaga, quam illis Ariſtoteles ſupponit, tandiu perdura
<
lb
/>
re potuiſſent.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001695
">
<
expan
abbr
="
Atq;
">Atque</
expan
>
hæ ſunt rationes, quibus plurimi aſtronomorum recentiorum, </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>