Biancani, Giuseppe
,
Aristotelis loca mathematica
,
1615
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
List of thumbnails
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 260
261 - 270
271 - 280
281 - 290
291 - 300
301 - 310
311 - 320
321 - 330
331 - 340
341 - 350
351 - 355
>
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 260
261 - 270
271 - 280
281 - 290
291 - 300
301 - 310
311 - 320
321 - 330
331 - 340
341 - 350
351 - 355
>
page
|<
<
of 355
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001441
">
<
pb
pagenum
="
78
"
xlink:href
="
009/01/078.jpg
"/>
ſphæram in plana vlla reſoluere,
<
expan
abbr
="
neq;
">neque</
expan
>
in alias plures ſuperficies, quia ſphæ
<
lb
/>
ra ambitur vnica tantum ſuperficie ſphærica. </
s
>
<
s
id
="
s.001442
">quando verò ex planis corpo
<
lb
/>
ra generant, vt facit Plato in Timæo, accipíunt primò triangulum æquila
<
lb
/>
terum, & ex quatuor triangulis æquilateris ſimul compactis conficiunt py
<
lb
/>
ramidem; & hoc modo alia ſolida à pluribus ſuperficiebus ambita conſti
<
lb
/>
tuunt: verum hac ratione nullo modo poſſunt ſphæram componere, quia
<
lb
/>
vnica tantum,
<
expan
abbr
="
eaq́
">eaque</
expan
>
; ſphærica ſuperficie compræhenditur:
<
expan
abbr
="
atq;
">atque</
expan
>
hoc pacto iſti
<
lb
/>
diuidentes, & componentes corpora fidem faciunt, ſphæram, cum ex nullis
<
lb
/>
componatur, ſolidorum eſſe primam.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001443
">
<
arrow.to.target
n
="
marg106
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.001444
">
<
margin.target
id
="
marg106
"/>
106</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001445
">Tex. 25.
<
emph
type
="
italics
"/>
(Est autem, & ſecundum numerorum ordinem aſſignantibus, ſic po
<
lb
/>
nentibus rationabiliſſimam, circulum quidem ſecundum vnum; triangulum autem
<
lb
/>
ſecundum dualitatem, quoniam duo recti. </
s
>
<
s
id
="
s.001446
">ſi autem ſecundum triangulum, vnum.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.001447
">circulus non erit figura)
<
emph.end
type
="
italics
"/>
In ordine figurarum conueniens eſt, inquit, primam
<
lb
/>
facere circulum propter ſimpliciſsimam ipſius naturam, cum vnica, ac per
<
lb
/>
fecta circulari linea comprehendatur:
<
expan
abbr
="
Triangulũ
">Triangulum</
expan
>
verò ſecundam, quoniam
<
lb
/>
duo anguli recti, ideſt, quia triangulum habet tres angulos æquales duobus
<
lb
/>
rectis angulis; quod fusè explicatum eſt lib. 1. Priorum, ſecto 3. cap. 1. De
<
lb
/>
mum ſi primum locum dederimus triangulo, nullus alius remanet pro cir
<
lb
/>
culo, quod eſt inconueniens, ergo circulus prima figura erit.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001448
">
<
arrow.to.target
n
="
marg107
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.001449
">
<
margin.target
id
="
marg107
"/>
107</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001450
">Tex. 31.
<
emph
type
="
italics
"/>
(At verò, quod aquæ ſuperficies talis ſit, manifeſtum eſt hac ſuppoſi
<
lb
/>
tione ſumpta, quod apta natura eſt ſemper confluere aqua ad magis concauum: ma
<
lb
/>
gis autem concauum eſt, quod centro propinquius est. </
s
>
<
s
id
="
s.001451
">ducantur ergo ex centro A,
<
emph.end
type
="
italics
"/>
<
lb
/>
<
figure
id
="
id.009.01.078.1.jpg
"
place
="
text
"
xlink:href
="
009/01/078/1.jpg
"
number
="
43
"/>
<
lb
/>
<
emph
type
="
italics
"/>
linea A B, & linea A C, & producatur, in qua B C,
<
lb
/>
ducta igitur ad baſim linea, in qua A D, minor eſt eis,
<
lb
/>
quæ ex centro. </
s
>
<
s
id
="
s.001452
">magis igitur concauus locus eſt, quare
<
lb
/>
influet aqua, donec
<
expan
abbr
="
vtiq;
">vtique</
expan
>
æquetur. </
s
>
<
s
id
="
s.001453
">æqualis eſt autem eis,
<
lb
/>
quæ ex centro linea A E, quare neceſſe eſt apud eas, quæ
<
lb
/>
ex centro, eſſe aquam, tunc enim quieſcet. </
s
>
<
s
id
="
s.001454
">linea autem,
<
lb
/>
quæ eas, quæ ex centro tangit, circularis eſt, ſphærica
<
lb
/>
igitur aquæ ſuperficies eſt, in qua B E C.)
<
emph.end
type
="
italics
"/>
toto hoc
<
lb
/>
textu lineari demonſtratione probat aquæ manen
<
lb
/>
tis ſuperficiem eſſe ſphæricam: quæ demonſtratio
<
lb
/>
perſpicua euadit, ſi figura, quæ in codicibus tam
<
lb
/>
græcis, quam latinis,
<
expan
abbr
="
atq;
">atque</
expan
>
etiam in commentarijs deſideratur, quemadmo
<
lb
/>
dum fecimus, reſtituatur. </
s
>
<
s
id
="
s.001455
">ſit igitur in præcedenti figura A, centrum mundi,
<
lb
/>
ex quo educantur duæ rectæ lineæ æquales A B, A C, quæ deinde alia recta
<
lb
/>
B C, coniungantur. </
s
>
<
s
id
="
s.001456
">educatur
<
expan
abbr
="
quoq;
">quoque</
expan
>
recta alia ex centro A, quæ pertingat
<
lb
/>
ad B C, quæ baſis eſt trianguli B A C, & producatur vlterius quantumlibet
<
lb
/>
in E. intelligatur demum circumferentia tranſire per puncta B, & C, quia
<
lb
/>
illæ duæ lineæ A B, A C, ſunt æquales, quæ circumferentia alteram A D, quæ
<
lb
/>
fuit protracta, ſecet in E. </
s
>
<
s
id
="
s.001457
">Iam ſic argumentatur: aqua natura ſua ſemper
<
lb
/>
defluit ad locum magis concauum, ideſt, ad loca centro A, terræ propin
<
lb
/>
quiora, quale eſſet in figura locus D, reſpectu locorum B, & C, quia A D,
<
lb
/>
linea minor eſt ijs, quæ ex centro eductæ ſunt A B, A C. quapropter aqua
<
lb
/>
debet defluere ex B, ad D, vel ex C, ad idem D, donec pertingat ad E. qui
<
lb
/>
locus non eſt decliuior punctis B, & C. quare cum loca B, E, C, quæ ſunt </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>