Borelli, Giovanni Alfonso, De motionibus naturalibus a gravitate pendentibus, 1670

List of thumbnails

< >
61
61
62
62
63
63
64
64
65
65
66
66
67
67
68
68
69
69
70
70
< >
page |< < of 579 > >|
1
ſagitta exploſa minimè percutiet ſignum æquali ve­
locitate ictum fugiens; igitur manifeſtum eſt, aquam
minimè grauitatem exercere ſupra ei ſubiectam a­
quam, quando à proprio loco naturali exulat, & per
aerem mouetur.
Cap. 3. flui­
dum in ſuo
toto quie­
ſcens pon­
derat.
Secùs autem contingit in aqua quieſcente, iņ
puteo aliquo, vellacu, ſi enim diuidatur pariter in
laminas æque altas, patet quòd ſupremane dum tan­
git
ſimpliciter ſubiectam aquæ laminam, ſed è con­
tra eam impellit tanta vi quanta eſt energia eius gra­
uitatis, & patet quòd infima aqua pati cogitur com­
preſſionem, cùm ſuſtinere debeat pondus ſupremæ
aquæ incumbentis: & hoc accidit, quia ſua quiete
impedit progreſſum, & conatum compreſſiuum de­
orsum
ſuperpoſitæ aquę; hac de cauſa ſi habueit poro­
ſitates hæ neceſſario conſtringentur à vi ponderis
incumbentis aquæ.
Modò quia impulſus compreſſi­
uus factus à ſuperiore aqua ſupra inferiorem nullo
alio vocabulo deſignatur, quàm grauitatis, vel pon­
deris
, igitur verum erit, quòd aqua ſuper aquam

quieſcentem grauitatem exercet non quando in mo­
tu conſtituitur, & extra ſuum naturalem locum, ſed,
tantummodò, quando ſiſtitur, & quieſcit in loco ſuo
naturali.
Contra do­
ctrinam ſu­
periùs addu­
ctam afferri
ſolet difficul
tas valdè
plauſibilis,
quod nimi­
rum vrina­
tores ingens
pondus aque
incumbentis
nec patian­
tur, nec ſen­
tiant.
Hiſce omnibus rationibus opponi ſolet experien­
tia
ſatis vulgata, eſtque huiuſmodi: vrinatores iņ
profundo maris demerſi non ſentiunt, neque patiun­
tur
compreſſionem ſuperincumbentis aquæ, quæ
multoties plures congios excedit; hinc inferunt, ſi

Text layer

  • Dictionary
  • Places

Text normalization

  • Original
  • Regularized
  • Normalized

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index