1non tantum motus, ſed etiam status principium eſſe demon
strauerit Ariſtoteles in principio libri ſecundi Phyſicorum,
vt infra notum fiet. Corpus diuinum, rotundamque illius con
uerſionum, ac perennem concitationem omittimus: nam ad res,
quæ ſunt natura æternæ, & ad earumdem numquam interi
turas conuerſiones, humilis hæc nostra diſceptatio non aſſur
git, ſed ferè ſerpit humi, & vix ad ea tantum attollitur, quæ
ſunt ſub luna: infra quam ea linea est, quam nos rectam ap
pellauimus: cuius rectus eſt motus, & cuius vnicum ſpacium eſt
per quod mobilia ſeu ſurſum, ſeu deorſum feruntur: quod à
luna & centro intercipitur. Hæc linea ex vtraque parte fi
nita cum ſit, duos fines neceſſariò habet, ſuperiorem alterum,
qui lunæ globum attingit: & alterum inferiorem qui ad vſque
totius mundi centrum deſcendit: duo itaque termini ſunt mo
tus illius, qui ſuper lineam rectam fit, alter ſupremus, qui à
medio nuncupatur, alter infimus, qui ad medium dicitur: er
go duo ſunt ſimplicia corpora, quæ ad hos fines ſuper hanc li
neam rectam, et ſimplicem, aut ad ſuperum locum ſurſum aut
ad inferum deorſum feruntur: hæc vel grauia, vel leuia ne
ceſſariò ſunt: grauia deorſum deſcendunt, leuia ſurſum aſcen
dunt: grauia, & leuia aut abſolutè grauia, & leuia ſunt, aut
comparatè: vt ſola terra abſolutè grauis est; & ſolus ignis ab
ſolutè leuis eſſe dicitur: comparatè, vt aer in loco ignis eſt gra
uis, in loco aquæ, & terræ eſt leuis: aqua eſt leuis in loco terræ
& eſt grauis in loco ignis, & aeris: hæc duo ſimplicia elemen
torum corpora comparatè grauia, & leuia, quaſi media cen
ſentur, inter ea, quæ grauia, & leuia ſunt abſolutè, quod natu
ra ab extremo ad extremum ſine omnibus, aut ſine aliquibus
ſaltem mediis, vt meminit Auerroes libro ſecundo de anima,
progredi non ſoleat. Quatuor igitur grauia & leuia corpora
strauerit Ariſtoteles in principio libri ſecundi Phyſicorum,
vt infra notum fiet. Corpus diuinum, rotundamque illius con
uerſionum, ac perennem concitationem omittimus: nam ad res,
quæ ſunt natura æternæ, & ad earumdem numquam interi
turas conuerſiones, humilis hæc nostra diſceptatio non aſſur
git, ſed ferè ſerpit humi, & vix ad ea tantum attollitur, quæ
ſunt ſub luna: infra quam ea linea est, quam nos rectam ap
pellauimus: cuius rectus eſt motus, & cuius vnicum ſpacium eſt
per quod mobilia ſeu ſurſum, ſeu deorſum feruntur: quod à
luna & centro intercipitur. Hæc linea ex vtraque parte fi
nita cum ſit, duos fines neceſſariò habet, ſuperiorem alterum,
qui lunæ globum attingit: & alterum inferiorem qui ad vſque
totius mundi centrum deſcendit: duo itaque termini ſunt mo
tus illius, qui ſuper lineam rectam fit, alter ſupremus, qui à
medio nuncupatur, alter infimus, qui ad medium dicitur: er
go duo ſunt ſimplicia corpora, quæ ad hos fines ſuper hanc li
neam rectam, et ſimplicem, aut ad ſuperum locum ſurſum aut
ad inferum deorſum feruntur: hæc vel grauia, vel leuia ne
ceſſariò ſunt: grauia deorſum deſcendunt, leuia ſurſum aſcen
dunt: grauia, & leuia aut abſolutè grauia, & leuia ſunt, aut
comparatè: vt ſola terra abſolutè grauis est; & ſolus ignis ab
ſolutè leuis eſſe dicitur: comparatè, vt aer in loco ignis eſt gra
uis, in loco aquæ, & terræ eſt leuis: aqua eſt leuis in loco terræ
& eſt grauis in loco ignis, & aeris: hæc duo ſimplicia elemen
torum corpora comparatè grauia, & leuia, quaſi media cen
ſentur, inter ea, quæ grauia, & leuia ſunt abſolutè, quod natu
ra ab extremo ad extremum ſine omnibus, aut ſine aliquibus
ſaltem mediis, vt meminit Auerroes libro ſecundo de anima,
progredi non ſoleat. Quatuor igitur grauia & leuia corpora
zoom in
zoom out
zoom area
full page
page width
set mark
remove mark
get reference
digilib