Buonamici, Francesco
,
De motu libri X
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
List of thumbnails
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 260
261 - 270
271 - 280
281 - 290
291 - 300
301 - 310
311 - 320
321 - 330
331 - 340
341 - 350
351 - 360
361 - 370
371 - 380
381 - 390
391 - 400
401 - 410
411 - 420
421 - 430
431 - 440
441 - 450
451 - 460
461 - 470
471 - 480
481 - 490
491 - 500
501 - 510
511 - 520
521 - 530
531 - 540
541 - 550
551 - 560
561 - 570
571 - 580
581 - 590
591 - 600
601 - 610
611 - 620
621 - 630
631 - 640
641 - 650
651 - 660
661 - 670
671 - 680
681 - 690
691 - 700
701 - 710
711 - 720
721 - 730
731 - 740
741 - 750
751 - 760
761 - 770
771 - 780
781 - 790
791 - 800
801 - 810
811 - 820
821 - 830
831 - 840
841 - 850
851 - 860
861 - 870
871 - 880
881 - 890
891 - 900
901 - 910
911 - 920
921 - 930
931 - 940
941 - 950
951 - 960
961 - 970
971 - 980
981 - 990
991 - 1000
1001 - 1010
1011 - 1020
1021 - 1030
1031 - 1040
1041 - 1050
1051 - 1055
>
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 260
261 - 270
271 - 280
281 - 290
291 - 300
301 - 310
311 - 320
321 - 330
331 - 340
341 - 350
351 - 360
361 - 370
371 - 380
381 - 390
391 - 400
401 - 410
411 - 420
421 - 430
431 - 440
441 - 450
451 - 460
461 - 470
471 - 480
481 - 490
491 - 500
501 - 510
511 - 520
521 - 530
531 - 540
541 - 550
551 - 560
561 - 570
571 - 580
581 - 590
591 - 600
601 - 610
611 - 620
621 - 630
631 - 640
641 - 650
651 - 660
661 - 670
671 - 680
681 - 690
691 - 700
701 - 710
711 - 720
721 - 730
731 - 740
741 - 750
751 - 760
761 - 770
771 - 780
781 - 790
791 - 800
801 - 810
811 - 820
821 - 830
831 - 840
841 - 850
851 - 860
861 - 870
871 - 880
881 - 890
891 - 900
901 - 910
911 - 920
921 - 930
931 - 940
941 - 950
951 - 960
961 - 970
971 - 980
981 - 990
991 - 1000
1001 - 1010
1011 - 1020
1021 - 1030
1031 - 1040
1041 - 1050
1051 - 1055
>
page
|<
<
of 1055
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>
<
pb
pagenum
="
15
"/>
<
arrow.to.target
n
="
marg145
"/>
<
lb
/>
attinet; ille qui negat eas eſſe accidentia, ſpeciei naturam ignorare videtur. </
s
>
<
s
>Nam ſiue ſit ſenſi
<
lb
/>
lis, ſeu talis, quę mente concipienda ſit, eſt actus quidam ſubſtantiæ cuiuſpiam à forma defluens,
<
lb
/>
& aduentitiè: inhærens, vt in aëre lumen à lucido corpore emiſſum. </
s
>
<
s
>Sic in animo ſpecies, & ſi
<
lb
/>
mulachra ſe habent. </
s
>
<
s
>Itaque docet Ariſtoteles, has ſpecies in ſanguine & ſpiritu inſidere,
<
emph
type
="
sup
"/>
a
<
emph.end
type
="
sup
"/>
& ita
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg146
"/>
<
lb
/>
menti offerre res à quibus emittuntur vt lumen ſolem nobis oſtendit à quo effunditur. </
s
>
<
s
>Idcirco
<
lb
/>
geminam rationem & vim ſpecies obtinent: alteram qua ſunt habitus, & ita qualitates, atque
<
lb
/>
alteram, qua ſunt ſimilitudines & reſpectus, ſiue habitudines, qua referunt obiecta. </
s
>
<
s
>Sunt igitur
<
lb
/>
ſpecies accidentia. </
s
>
<
s
>Neque ita abſurdum eſt à ſpecie facultates animi nominari, quin viſio co
<
lb
/>
lorata dicatur, & animus fieri leo & equus; ſicut manus cum enſe fit enſis & cum calamo cala
<
lb
/>
mus: ex quo etiam dicitur forma formarum ſic vt manus organus organorum. </
s
>
<
s
>Differentiæ
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg147
"/>
<
lb
/>
quoque ad alterum ex his membris neceſſariò referuntur: ac ſi quo pacto media ſint habendæ
<
lb
/>
inter accidens & ſubſtantiam, ſic ſtatuendum eſt eas non per vtriuſque extremi negationem,
<
lb
/>
ſed participationem potius eiuſmodi eſſe. </
s
>
<
s
>Nam cùm in prædicamentis inſit ratio duplex; al
<
lb
/>
tera quidem, qua rerum natura conſtituitur; vnde earum formas proprias, & communes ordi
<
lb
/>
ne quodam proponunt; altera verò qua formas illas voce declarant, & certa loquendi for
<
lb
/>
mula ſignificant. </
s
>
<
s
>Si rem ſpectes differentia prorſus eſt ſubſtantia: ſi verò modum aduertas, quo
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg148
"/>
<
lb
/>
voce exprimitur, imitatur qualitatem. </
s
>
<
s
>Non eſt enim in ſubiecto differentia, ſed dicitur
<
lb
/>
de ſubiecto; ſubſtat etiam: quandò aliqua ipſam conſequuntur & peream pertinent ad ſub
<
lb
/>
ſtantiam compoſitam: quamobrem eſt ſubiectum, quòd primò excipit & pars eius quod de
<
lb
/>
nominatur. </
s
>
<
s
>Etenim notio ſubſtantiæ vtrunque ſubiecti genus amplectitur. </
s
>
<
s
>ſiquidem ani
<
lb
/>
mus ſit ſubiectum, & corpus itidem in quo eſt animus. </
s
>
<
s
>Id verò, quòd accidens à Porphy
<
lb
/>
rio deſcriptum ab illo accidente ſeparetur, quod in entis diuiſione accipimus non prohi
<
lb
/>
bet, quominus afferat aliquam notionem ex his quæ in ſubſtantia, vel accidente continentur.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>
<
arrow.to.target
n
="
marg149
"/>
<
lb
/>
Nanque accidens, vt eſt aliquid ſubſtantię, & vt ſubſtantia ſic affecta; ſic etiam imaginem ſub
<
lb
/>
ſtantiæ retinet, & eius aliqua veſtigia quaſi fingit, & imitatur. </
s
>
<
s
>Ex his aſſequutum eſt, vt prædi
<
lb
/>
cetur in quid,
<
emph
type
="
sup
"/>
b
<
emph.end
type
="
sup
"/>
& ſit ratio ſuſcipiendi nonnullas proprietates. </
s
>
<
s
>Itaque quantum eſt eſſentia li
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg150
"/>
<
lb
/>
neæ;
<
emph
type
="
sup
"/>
c
<
emph.end
type
="
sup
"/>
<
expan
abbr
="
idemq́
">idemque</
expan
>
. </
s
>
<
s
>finitatis ſubiectum & æqualitatis particeps; quapropter omnia propter quantum
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg151
"/>
<
lb
/>
finita vel infinita dicuntur. </
s
>
<
s
>referunt ergo ſubſtantiæ notionem. </
s
>
<
s
>neque id, quod ita ineſt in acci
<
lb
/>
dente, ineſt àc ſi foret accidens. </
s
>
<
s
>quî enim cogitari poteſt aliquod accidens in altero, vt in acciden
<
lb
/>
te inſidere? </
s
>
<
s
>ſemper enim mens illud veſtigaret, cui inſidet; & in infinitum producta non habe
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg152
"/>
<
lb
/>
ret vbi ſiſtere valeret. </
s
>
<
s
>Sed ſic inhęret, vt in ſubiecto: atque iam hoc notionem ſubſtantię præ
<
lb
/>
ſefert. </
s
>
<
s
>tametſi moneo in ea notione accidentis vnà notionem ſubſtantiæ concipi, & ita cogitari
<
lb
/>
quantum eſſe finitatis ſubiectum: quaſi ſubiectum ſit ſubſtantia quanta notionem accidentis ſe
<
lb
/>
paratam non eſſe perpetuò defendens, ſed incomplexam quidem, quia ſit vna notio accidentis
<
lb
/>
cum ſubſtantia; ac ſi denominatum aliquod cogitemus. </
s
>
<
s
>Tum verò eſt accidens, & ita definitur
<
lb
/>
à Porphyrio, & in Topicis; quatenus ad aliud refertur, ſine quò ſanè non exiſtat, ſed eſſentiali vin
<
lb
/>
culo non iungatur. </
s
>
<
s
>Non igitur re, ſed modo & habitudine accidens à cęteris vniuerſalibus ſepa
<
lb
/>
ratur, & ab ipſis prædicamentis. </
s
>
<
s
>Ita fit, vt nulla notio ſit quæ fugiat alterutram notionem ſub
<
lb
/>
ſtantiæ vel accidentis. </
s
>
<
s
>multò minus aliqua res excluditur illa partitione: quod vereor ne dare
<
lb
/>
cogantur ij, qui elementorum formas intendi & remitti volunt; quia
<
expan
abbr
="
mediã
">mediam</
expan
>
vim obtineant inter
<
lb
/>
accidens & ſubſtantiam. </
s
>
<
s
>Et profectò notio formę ſemper eſt, vt ſubſtantiæ, cùm ipſa multa ſu
<
lb
/>
ſtineat, quæ compoſito impertit. </
s
>
<
s
>Atqui dices, ita imperfecta eſt, vt accidenti conſimilis eſſe vi
<
lb
/>
deatur. </
s
>
<
s
>At non eſt hoc alterius extremi naturam participare, & ſubiacere conditionibus acci
<
lb
/>
dentis; ſed in genere ſubſtantię contineri, & vim retinere ſubſtantiæ; ſed eam defetiſcentem, &
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg153
"/>
<
lb
/>
imbecillem, conditiones eiuſdem, licet infimo quodam modo, accipientem. </
s
>
<
s
>Quare medium
<
lb
/>
non admittunt accidens & ſubſtantia. </
s
>
<
s
>Verumenimuero accidens in nouem genera diſtribui
<
lb
/>
tur; quod item in omni ſcientia, arte, & methodo recipitur, vt perſpicuum. </
s
>
<
s
>Nam luſtranti quot
<
lb
/>
modis res in mentem noſtram, ſeu rectius dixerim, ſubſtantiæ cadere queant, & quot modis voce
<
lb
/>
explicari, & alteri ſignificari poſsint, hi decem ſoli occurrant. </
s
>
<
s
>Itaque & dialecticus hæc decem
<
lb
/>
principia rerum accipit, & moralis, & philoſophi omnes, quorum ſingulis vnum par attribuunt
<
lb
/>
contrariorum. </
s
>
<
s
>Id quod inde arbitror colligi, quia genus eſt vnumquodque ex his principiis
<
lb
/>
quæ prędicamenta dicuntur; genus autem præſefert quiddam quod ſecari poſsit in oppoſitas
<
lb
/>
differentias. </
s
>
<
s
>
<
emph
type
="
sup
"/>
d
<
emph.end
type
="
sup
"/>
Nunc differentia perfectè, ideſt, per extrema interualla ſunt ipſa prima contraria:
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg154
"/>
<
lb
/>
in vnoquoque genere igitur ſunt prima contraria; perfectè verò differentia monſtrat inductio,
<
lb
/>
<
emph
type
="
sup
"/>
e
<
emph.end
type
="
sup
"/>
vt album & nigrum, dulce & amarum, rationis compos, & impos, æquale & inęquale. </
s
>
<
s
>Porrò
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg155
"/>
<
lb
/>
prima contraria cùm bifariam ſumi poſsint vel ſecundum rationem, vel ſecundum rem, ac ſecun
<
lb
/>
dum rationem quidem forma & priuatio quæ maximo diſtant interuallo, vt nihil longinquius
<
lb
/>
in ordine rerum mens concipere queat, nec quicquam ſit, quod minus alterutrius naturę ſit par
<
lb
/>
ticeps quàm eſſe & non eſſe, ſunt verò ſecundum rationem, quòd conſiſtunt terminis, quibus </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>