Delfino, Federico, De fluxu et refluxu aquae maris, 1559

List of thumbnails

< >
71
71
72
72
73
73
74
74
75
75
< >
page |< < of 75 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s>
                <pb xlink:href="024/01/062.jpg"/>
              æquinoctiali, meridionali uerſus occidentem accedens, ſe­
                <lb/>
              ctio eclipticæ octauæ ſphæræ mouetur per eclipticam octauæ
                <lb/>
              ſphæræ tarde uerſus occidentem, quia æquatio octauæ ſphæ­
                <lb/>
              ræ ibi parum decreſcit, & ſtellæ fixæ uidentur moueri uerſus
                <lb/>
              orientem tarde. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s>Cum autem caput arietis octauæ ſphæræ eſt prope ſectione ſui
                <lb/>
              parui circuli cum æquinoctiali, occidentali ex utroque latere
                <lb/>
              eius, ſectio ecliptica octauæ ſphæræ mouetur per eclipticam
                <lb/>
              octauæ ſphæræ uelociter uerſus occidentem. </s>
              <s>æquatio octa­
                <lb/>
              uæ ſphæræ ibi multum creſcit, uel multum decreſcit: & tunc
                <lb/>
              ſtellæ fixæ uidentur moueri uerſus orientem uelociter. </s>
              <s>cum au
                <lb/>
              tem caput arietis octauæ ſphæræ appropinquat puncto ſui par­
                <lb/>
              ui circuli diſtinguentem quartas ab interſectionibus eius cum
                <lb/>
              æquatore circuli, donec ueniat ad ipſum ſectio eclipticæ octa­
                <lb/>
              uæ ſphæræ, mouetur per eclipticam octauæ ſphæræ uerſus oc
                <lb/>
              cidentem tarde, quia æquatio octauæ ſphæræ ibi parum cre­
                <lb/>
              ſcit, & tunc ſtellæ fixæ uidentur moueri tarde uerſus orien­
                <lb/>
              tem. </s>
              <s>idem fit per modum capitis libræ octauæ ſphæræ in cir­
                <lb/>
              cumferentia ſui parui circuli: quod fit per motum capitis a­
                <lb/>
              rietis libræ octauæ ſphæræ in circumferentia ſui parui circuli:
                <lb/>
              quod fit per motum capitis arietis in circumferentia ſui, niſi,
                <lb/>
              quòd motus eorum ſit in partibus ſuorum circulorum par­
                <lb/>
              uorum contrariis. </s>
              <s>hinc inuenta eſt diuerſitas manifeſta in mo
                <lb/>
              tu ipſarum ſtellarum fixarum. </s>
              <s>Ptolomæus enim loca ſtella­
                <lb/>
              rum fixarum inuenta ab ipſo tempore ſuo comparauit ad lo­
                <lb/>
              ca earum inuenta ab Hipparcho, & aliis, & reperit ſtellas fi­
                <lb/>
              xas non motas motu tardo, uidelicet in centum annis u­
                <lb/>
              no gradu, & hoc ideo fiat, quia tunc caput arietis octauæ
                <lb/>
              ſphæræ erat ſeparatum à puncto ſui parui circuli diſtin­
                <lb/>
              guente quartas eius ab interſectionibus eius cum æquatore
                <lb/>
              meridiano uerſus æquatorem accedens. </s>
              <s>poſteriores uero,
                <lb/>
              dum magis accederat uerſus æquatorem, inuenerunt eas
                <lb/>
              moueri in LXVI annis uno gradu: in anno autem domini
                <lb/>
              MCDLX factum eſt caput arietis octauæ ſphæræ ſeptentriona­
                <lb/>
              lis ab æquatore, & diſtans à ſectione ſui parui circuli cum </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>