Delfino, Federico, De fluxu et refluxu aquae maris, 1559

List of thumbnails

< >
61
61
62
62
63
63
64
64
65
65
66
66
67
67
68
68
69
69
70
70
< >
page |< < of 75 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s>
                <pb xlink:href="024/01/070.jpg"/>
              quandoque recedunt, ſeu remouentur ab eis per quantita­
                <lb/>
              tem, ſcilicet IX grad. talis autem acceſſus, & receſſus fit ſu
                <lb/>
              per circulo magno per polos zodiaci nonæ, & centra circulo­
                <lb/>
              rum paruorum eunte. </s>
              <s>Contingit itaque, quòd per motum
                <lb/>
              nonæ ſphæræ, qui in 49000 annis perficitur quod quilibet
                <lb/>
              punctus eclipticæ nonæ ſphæræ ſecat æquinoctioualem primi
                <lb/>
              mobilis, uidelicet decimæ in eodem puncto, in quo ecliptica
                <lb/>
              decima, ſeu primi mobilis, ſecat eum: ecliptica autem octauæ
                <lb/>
              ſphæræ ſub diuerſa eius habitudine, propter motum eius titu
                <lb/>
              bationis æquinoctialem primi mobilis prope caput arietis, et
                <lb/>
              etiam prope caput libræ primi mobilis ſecabit, et quandoque
                <lb/>
              in eo, quando ſcilicet omnes eclipticæ erunt ſimul, quod con­
                <lb/>
              tingit, quando capite arietis, et libræ octauæ ſphæræ fuerint in
                <lb/>
              ſectionibus ſuorum circulorum paruorum cum ecliptica no­
                <lb/>
              næ ſphæræ; quæ quidem ſectiones eclipticæ octauæ cum æqui­
                <lb/>
              noctionali primi mobilis recedunt, quandoque ad capita arie
                <lb/>
              tis, & libræ primi mobilis, et quandoque ab eis recedunt, ali­
                <lb/>
              quando ſecundum ſucceſſionem ſignorum; aliquando contra
                <lb/>
              progrediendo; unde fit per iſtam uariam ſectionem eclipticæ
                <lb/>
              octauæ cum æquinoctionali primi mobilis, ut maxime declina­
                <lb/>
              tiones zodiaci, ſeu eclipticæ octauæ ſphæræ uariabiles exi­
                <lb/>
              ſtant, et ob hoc contigiſſe uidetur in diuerſis temporibus à
                <lb/>
              diuerſis aſtronomis quantitates maximarum declinationum
                <lb/>
              zodiaci, ſeu eclipticæ octauæ ſphæræ fuiſſe inæqualiter inuen­
                <lb/>
              tas maiores; nanque inuentæ ſunt à Ptolomæo, quam ab Al­
                <lb/>
              meone, et Albatægni, qui cum ſimilibus uiis, et modis pro­
                <lb/>
              ceſſerunt in inueniendo eas, non potuit hæc diuerſitas eueni­
                <lb/>
              re, niſi propter talem motum titubationis, aut ſimilem huic
                <lb/>
              talem diuerſitatem aptum cauſare ad uariationem autem ſe­
                <lb/>
              ctionis eclipticæ octauæ ſphæræ cum æquinoctiali primi mobi­
                <lb/>
              lis neceſſarium eſt, ut ſolſtitia, et ſimiliter æquinoctia continue
                <lb/>
              diuerſificentur: unde non ſemper, cum ſol fuerit in capite a­
                <lb/>
              rietis, uel libræ primi mobilis, neceſſe eſt æquinoctium eſſe,
                <lb/>
              ſed erat ante fuiſſe ſol, uel poſt futurum eſſe, cum fuerit in ſe­
                <lb/>
              ctione eclipticæ octauæ cum æquinoctionali. </s>
              <s>ex quo enim ſic </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>