Fabri, Honoré
,
Dialogi physici in quibus de motu terrae disputatur
,
1665
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
List of thumbnails
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 248
>
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 248
>
page
|<
<
of 248
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
pb
pagenum
="
26
"
xlink:href
="
025/01/030.jpg
"/>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000304
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Antim.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.000305
"> Apogæa & Perigæa facillimè in mea hypotheſi explicantur per
<
lb
/>
ſimplicem motum æquabilem realiter, vt aiunt, inæqualem verò appa
<
lb
/>
renter, prima illa inclinatione, de qua ſuprà, inſtructum; Apogæum au
<
lb
/>
tem eſt ſemper circa Conjunctionem, & Perigæum circa Oppoſitionem;
<
lb
/>
quia ii diſtantiæ fines ſupponuntur, iſque velocitatis gradus impreſſus vel
<
lb
/>
acquiſitus, quibus ſuppoſitis, æqualia ſint tempora acceſſus atque re
<
lb
/>
ceſſus, & ſemirevolutionis Conjunctionum & Oppoſitionum; Sed hæc
<
lb
/>
abundè ſuprà explicata ſunt; quare ad Venerem & Mercurium iam venio;
<
lb
/>
quorum motus in mea hypotheſi æquè facilè explicantur. </
s
>
</
p
>
<
figure
id
="
id.025.01.030.1.jpg
"
xlink:href
="
025/01/030/1.jpg
"
number
="
9
"/>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000306
">Sit enim centrum mundi B,
<
lb
/>
orbita Solis ADCE, Apo
<
lb
/>
gæum Veneris S, Perigæum I,
<
lb
/>
mediocris diſtantia D: ſuppo
<
lb
/>
namus Venerem eo gradu ve
<
lb
/>
locitatis moveri, qui minor
<
lb
/>
ſit illo, quo Sol movetur, ita
<
lb
/>
vt inter diſtantias BS, BN,
<
lb
/>
tardiùs quàm Sol ſuum orbem
<
lb
/>
decurrat, citiùs verò inter
<
lb
/>
diſtantias BN, BI. </
s
>
<
s
id
="
s.000307
">Itaque
<
lb
/>
ſit Venus in Apogæo S, mo
<
lb
/>
vetur Occaſum versùs ſimpli
<
lb
/>
ciſſimo motu, ſimúlque ac
<
lb
/>
cedit ad mediocrem
<
expan
abbr
="
diſtãtiam
">diſtantiam</
expan
>
<
lb
/>
BD, relinquitur autem à Sole
<
lb
/>
versùs Ortum, aſſumptòque
<
lb
/>
ſegmento acceſſus SO, Ve
<
lb
/>
nus erit in P, digreſſa ſcilicet
<
lb
/>
à Sole angulo DBP; addito
<
lb
/>
verò ſegmento acceſſus OD, erit Venus in mediocri diſtantia, digreſſa
<
lb
/>
à Sole arcu DL; aſſumpto porrò ſegmento receſſus DN, erit in M ter
<
lb
/>
mino maximæ digreſſionis, quam metitur angulus DBM grad. circiter 47.
<
lb
/>
in M erit ſtationaria reſpectu Solis, cùm nec ab eo vltrà digredi, nec ad
<
lb
/>
illum accedere videatur; Dum verò abſolvit aliud ſegmentum receſſus
<
lb
/>
NI, redire ad Solem videtur, quia ſuos orbes citiùs decurrit vtpote mi
<
lb
/>
nores, donec tandem ad Perigæum I perveniat; MI accedit proximè ad
<
lb
/>
lineam rectam; idem ſtatuatur pro acceſſu ab I, ad D, & receſſu à D ad
<
lb
/>
S, eritque figura integra cuius ſemifiguram tantùm hîc habes. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000308
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Auguſtin.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.000309
"> Cur amabo cum Tyconicis Epicyclum FHKG non aſſumis,
<
lb
/>
in quo eadem ſalvabis phænomena, non verò figuram irregularem & in
<
lb
/>
cognitam? </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000310
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Auguſtin.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.000311
"> Multa obſtant, quo minùs Epicyclum adhibeam. </
s
>
<
s
id
="
s.000312
">Primò,
<
lb
/>
Licet Venus plus temporis ponat ab Apogæo ad maximam digreſſionem,
<
lb
/>
quàm ab hac ad Perigæum, non tamen iuxtà proportionem acceptam in
<
lb
/>
Epicyclo: Sit enim arcus DV 45. grad. ducatur BV, tum perpendicularis </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>