dum est, lineam a infinite excedere lineam b, ita ut, etiam si b infinite multiplicetur, non componat tandem lineam maiorem ipsa </s>
<s id="id.1.1.10.10.02">Et ita, pari ratione, si intelligamus a esse celeritatem in vacuo, b vero celeritatem in aëre, poterunt quidem esse inter a et b infinitae celeritates, maiores quam b et minores quam a: nec tamen concludendum erit, a infinite
<lb ed="Favaro" n="10"/>
excedere ipsam b, ita ut tempus in suo fit celeritas a, in se quantumlibet multiplicatum, nunquam tamen possit excedere tempus celeritatis b, et, ideo, celeritas temporis a sit </s>
<s id="id.1.1.10.10.03">Patet ergo quomodo intelligendum sit: Levitas vacui infinite excedit levitatem medii, ergo celeritas in vacuo infinite excedet celeritatem in </s>
<s id="id.1.1.10.10.04">Conceditur </s>
<s id="id.1.1.10.10.05">Ergo celeritas in vacuo erit in instanti, </s>
<s id="id.1.1.10.10.06">Potest enim esse in tempore, sed breviori quidem quam tempus celeritatis in pleno; ita ut inter tempus in pleno et tempus in vacuo possint infinita tempora intercedere, hoc quidem maiora, illo vero minora: et ita non est necessarium, motum in vacuo
<lb ed="Favaro" n="20"/>
fieri in instanti, sed in tempore minori quam sit tempus motus in quovis </s>
<s id="id.1.1.10.11.01">Quare, ut uno verbo dicam, hoc totum est meum intentum: ut si sit grave a, cuius gravitas propria et naturalis sit 1000, huius in quovis medio pleno gravitas minor erit quam mille, et, ideo, celeritas sui motus in quocunque pleno minor erit quam </s>
