Lucretius, De rerum natura: Libri Sex (Vol. I, Text), 1893

Page concordance

< >
Scan Original
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
< >
page |< < of 258 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap n="1">
            <p type="main">
              <s id="s.000229">
                <pb xlink:href="082/01/033.jpg" pagenum="71"/>
              contingunt mellis dulci flavoque liquore,
                <lb/>
              ut puerorum aetas inprovida ludificetur
                <lb/>
              labrorum tenus, interea perpotet amarum
                <lb/>
              absinthi laticem deceptaque non capiatur,
                <lb/>
              sed potius tali pacto recreata valescat,
                <lb/>
              sic ego nunc, quoniam haec ratio plerumque videtur
                <lb/>
              tristior esse quibus non est tractata, retroque
                <lb/>
              volgus abhorret ab hac, volui tibi suaviloquenti
                <lb/>
              carmine Pierio rationem exponere nostram
                <lb/>
              et quasi musaeo dulci contingere melle,
                <lb/>
              si tibi forte animum tali ratione tenere
                <lb/>
              versibus in nostris possem, dum perspicis omnem
                <lb/>
              naturam rerum qua constet compta figura. </s>
              <s id="s.000230">
                <lb/>
              Sed quoniam docui solidissima materiai
                <lb/>
              corpora perpetuo volitare invicta per aevom,
                <lb/>
              nunc age, summai quaedam sit finis eorum
                <lb/>
              necne sit, evolvamus; item quod inane repertumst
                <lb/>
              seu locus ac spatium, res in quo quaeque gerantur,
                <lb/>
              pervideamus utrum finitum funditus omne
                <lb/>
              constet an immensum pateat vasteque profundum.
                <lb/>
                <lb/>
              </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000231">Omne quod est igitur nulla regione viarum
                <lb/>
              finitumst; namque extremum debebat habere.</s>
              <lb/>
              <s id="s.000232">extremum porro nullius posse videtur
                <lb/>
              esse, nisi ultra sit quod finiat; ut videatur
                <lb/>
              quo non longius haec sensus natura sequatur.</s>
              <lb/>
              <s id="s.000233">nunc extra summam quoniam nil esse fatendum,
                <lb/>
              non habet extremum, caret ergo fine modoque.</s>
              <lb/>
              <s id="s.000234">nec refert quibus adsistas regionibus eius;
                <lb/>
              usque adeo, quem quisque locum possedit, in omnis
                <lb/>
              tantundem partis infinitum omne relinquit.</s>
              <lb/>
              <s id="s.000235">praeterea si iam finitum constituatur
                <lb/>
              omne quod est spatium, siquis procurrat ad oras
                <lb/>
              ultimus extremas iaciatque volatile telum,
                <lb/>
              id validis utrum contortum viribus ire
                <lb/>
              </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>
Impressum