Descartes, René, Renati Des-Cartes principia philosophiae

List of thumbnails

< >
281
281
282
282
283
283
284
284
285
285
286
286
287
287
288
288
289
289
290
290
< >
page |< < of 334 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s>
                <pb pagenum="293"/>
              rectas verſus R & S, donec ibi tam multis particulis
                <lb/>
              ſecundi aut tertii elementi occurrerint, ut ab ipſis
                <lb/>
              utrimque reflectantur verſus V. </s>
              <s>Totumque ſpatium
                <lb/>
              RVS per quòd ita ſparguntur, vocatur ſphaera virtutis,
                <lb/>
                <arrow.to.target n="marg1861"/>
              ſive activitatis, hujus magnetis O; quam patet eò ma­
                <lb/>
              jorem eſſe debere, quò magnes eſt major, praeſertim
                <lb/>
              quò longior ſecundùm lineam AB, quia particulae
                <lb/>
              ſtriatae longiùs per illum progredientesajorem agi­
                <lb/>
              tationem acquirunt. </s>
              <s>Ita etiam quae tranſeunt per
                <lb/>
                <arrow.to.target n="marg1862"/>
              magnetem P, recta utrimque pergunt verſus S & T,
                <lb/>
              atque inde reflectuntur verſus X, totumque ae
                <gap/>
              rem in
                <lb/>
              ſphaerâ ſuae activitatis contentum propellunt; ſed non
                <lb/>
              ideò expellunt, ſi nullum habeat locum quò poſſit
                <lb/>
              recedere, ut nullum habet, cùm iſtorum magnetum
                <lb/>
                <arrow.to.target n="marg1863"/>
              ſphaerae virtutis ſunt ab invicem disjunctae. </s>
              <s>Sed cùm
                <lb/>
              in unam coaleſcunt, tunc primò facilius eſt particulis
                <lb/>
              ſtriatis, quae veniunt ab O verſus S, recta pergere
                <lb/>
              uſque ad P in locum earum quae ex T per X ad S &
                <emph type="italics"/>
              b
                <emph.end type="italics"/>
                <lb/>
              revertebantur, quàm reflecti verſus V & R, quò non
                <lb/>
                <arrow.to.target n="marg1864"/>
              difficulter pergunt venientes ab X; faciliuſque eſt ve­
                <lb/>
              nientibus à P ad S pergere uſque ad O, quàm reflecti
                <lb/>
              verſus X, quò etiam non difficulter pergunt venientes
                <lb/>
              ab V; ſicque iſtae particulae ſtriatae non aliter tranſeunt
                <lb/>
              per hos duos magnetes O & P, quàm ſi unicus eſſet.
                <lb/>
                <arrow.to.target n="marg1865"/>
              Deinde facilius eſt particulis ſtriatis, rectà pergenti­
                <lb/>
              bus ab O ad P, atque à P ad O, ae
                <gap/>
              rem intermedium
                <lb/>
              expellere ab S verſus R & T in locum magnetum O &
                <lb/>
              P, ſicque efficere, ut hi magnetes ad invicem acce­
                <lb/>
              dant, donec ſe contingant in S, quàm per totum iſtum
                <lb/>
                <arrow.to.target n="marg1866"/>
              aerem eniti ab A ad
                <emph type="italics"/>
              b
                <emph.end type="italics"/>
              , atque ab V ad X; quae duae
                <lb/>
              viae breviores fiunt, cùm hi duo magnetes ad invicem </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>