LXIV.
Quomodo etiam
ut modi ſubstantiae.
Quomodo etiam
ut modi ſubstantiae.
15
20
25
30
Eâdem ratione, diverſos cogitationum modos, ut
intellectionem, imaginationem, recordationem, voli
tionem, &c.; itemque diverſos modos extenſionis ſive
ad extenſionem pertinentes, ut figuras omnes, & ſitus
partium, & ipſarum motus, optimè percipiemus,
tantúm ut modos rerum quibus inſunt ſpectemus; &
quantúm ad motum, ſi de nullo niſi locali cogitemus,
ac de vi qu excitatur (quam tamen ſuo loco expli
care conabor a) non inquiramus.
5
Superſunt ſenſus, affectus, & appetitus, qui
etiam clarè percipi poſſunt, ſi accurat caveamus, ne
quid ampliús de iis judicemus, quàm id praeciſè, quod
in perceptione noſtrâ continetur, & cujus intimè con
ſcii ſumus. Sed per difficile eſt id obſervare, ſaltem
circa ſenſus: quia nemo noſtrûm eſt, qui non
ineunte aetate judic^rit, ea omnia quae ſentiebat, eſſe
res quaſdam extra mentem fuam exiſtentes, & ſen
ſibus ſuis, hoc eſt, perceptionibus quas de illis ha
bebat, planè ſimiles. Adeò ut videntes, exempli gra
tiâ, colorem, putaverimus nos videre rem
extra nos poſitam, & planè ſimilem ideae illi coloris,
quam in nobis tunc experiebamur; idque ob con
ſuetudinem ita judicandi, tam clar & diſtinctè vi
dere nobis videbamur ut pro certo-& indubitato
haberemus.
LXVI.
Quomodo ſenſus, affe
ctus & appetitus,
clarè cognoſcantur,
quamvis ſaepe de iis
malè judicemus.
Quomodo ſenſus, affe
ctus & appetitus,
clarè cognoſcantur,
quamvis ſaepe de iis
malè judicemus.
10
15
20
25