1mus, ut ſitum ſuum inter ripas non mutet, facilè ali
quis credet ipſam manere in eodem loco, quamvis
omnis ſuperficies ambiens mutetur.
quis credet ipſam manere in eodem loco, quamvis
omnis ſuperficies ambiens mutetur.
XV.
Quomodo locus exter
nus pro ſuperficie
corporis ambientis
rectè ſumatur.
Quomodo locus exter
nus pro ſuperficie
corporis ambientis
rectè ſumatur.
15
20
25
30
Vacuum autem philoſophico more ſumptum, hoc
eſt, in quo nulla planè ſit ſubſtantia, dari non
poſſe manifeſtum eſt, ex eo quòd eytenſio ſpatii,
vel loci interni, non differat ab extenſione corporis.
Nam cùm ex hoc ſolo quòd corpus ſit extenſum in
longum, latum & profundum, rectè concludamus
illud eſſe ſubſtantiam, quia omnino repugnat ut nihili
ſit aliqua extenſio, idem etiam de ſpatio, quod va
cuum ſupponitur, eſt concludendum: quòd nempe,
cúm in eo ſit extenſio, neceſſari etiam in ipſo ſit
ſubſtantia.
XVI.
Repugnare ut detur
vacuum, ſive in quo
nulla planè ſit res.
Repugnare ut detur
vacuum, ſive in quo
nulla planè ſit res.
5
10
Et quidem ex vulgi uſu, per nomen vacui non ſole
mus ſignificare locum vel ſpatium in quo nulla planè
ſit res, ſed tantummodo locum in quo nulla ſit ex iis
rebus, quas in eo eſſe debere cogitamus. Sic, quia urna
facta eſt ad aquas continendas, vacua dicitur, cùm
ae***re tantùm eſt plena. Sic nihil eſt in piſcinâ, licèt
aquis abundet, ſi in eâ deſint piſces. Sic inane eſt navi
gium, quod comparatum erat ad vehendas merces, ſi
ſolis arenis, quibus frangat impetus venti, ſit onuſtum.
Sic denique inane eſt ſpatium, in quo nihil eſt ſenſi
bile, quamvis materiâ creatâ & per ſe ſubſiſtente ple
num ſit: quia non ſolemus conſiderare, niſi eas res quae
à ſenſibus attinguntur. Atqui ſi poſtea, non attenden
tes quid per nomina vacui & nihili ſit intelligendum,
in ſpatio quod vacuum eſſe diximus, non modò nihil
ſenſibile, ſed omnino nullam rem contineri exiſtime
mus in eundem errorem incidemus, ac ſi ex eo quòd