Benedetti, Giovanni Battista de, Io. Baptistae Benedicti ... Diversarvm specvlationvm mathematicarum, et physicarum liber : quarum seriem sequens pagina indicabit ; [annotated and critiqued by Guidobaldo Del Monte]

Table of figures

< >
[Figure 151]
[Figure 152]
[Figure 153]
[Figure 154]
[Figure 155]
[Figure 156]
[Figure 157]
[Figure 158]
[Figure 159]
[Figure 160]
[161] Compositorum
[162] Simpricium
[Figure 163]
[Figure 164]
[Figure 165]
[Figure 166]
[Figure 167]
[Figure 168]
[Figure 169]
[Figure 170]
[Figure 171]
[Figure 172]
[Figure 173]
[Figure 174]
[Figure 175]
[Figure 176]
[Figure 177]
[Figure 178]
[Figure 179]
[180] SVPERFICIALIS.
< >
page |< < (186) of 445 > >|
198186IO. BAPT. BENED. cap .4. lib. 4. de cęlo, etiam fi triangulus ex duobus angulis rectis conſurgat, ſed ſunt
figurę infinitorum angulorum rectorum, & hanc ob cauſam à me dicuntur vltimæ &
perfectę, quia infinito nihil addi poteſt.
Numerus angulorum rectorum circuli, eft
minor duplo infinito per duo infinita angulorum contingentiæ, quæ duo infinita mi
nora funt quouis angulo acuto rectilineo, & numerus angulorum rectorum folidorum
ſphęræ, minor eft quadruplo infinito per .4. infinita angulorum ſolidorum contingen-
tiæ
, quæ .4. infinita, minora ſunt quouis angulo ſolido acuto terminato à tribus pla-
nis.
Triangulus inter figuras planas ſuperſiciales eft primus, & circulus vltimus; &
pyramis quadrilatera, inter corpora eft prima, & ſphęra vltima.
Occultam fuiße grauisſimo Stagirit & canſam ſcintilla-
tionis ſtellarum.
CAP. XXVIII.
VBi Ariſtoteles ait ſcintillationem ſtellarum ſieriratione aſpectus @oſtri ob, ma
ximam diſtantiam, maximum errorem committit, vt etiam facid quum putat
vifionem fieri extramittendo, contra id, quod alio loco, immo contra veritatem ip
ſam afferuit.
Scintillatio ergo ſtellarum, neque aſpectus noſtri ratione, neque ali-
cuius mutationis earundem ſtellarum, ſed ab inæqualitate motus corporum diapha
norum mediorum naſcitur, quemadmodum clarè cernitur, quòd fi inter aliquod obie
ctum, & nos, aliquis ſumus, qui aſcendat, intercefferit, videbimus obiectum illud qua
ſi tremere.
Hoc autem tantò magis fiet, quantò magis diſtabit obiectum ab ipſo fu
mo;
vnde admirationi locus non erit, fi ftellas fixas magis ſcintillare, quam errantes
cernamus.
Lumen ſtellæ ad oculum noſtrum accedens, perpetuò per diuerfas dia-
phaneitates penetrat, medio continuorum motuum corporum mediorum, vnde
continuò eorum lumen variatur, & hoc in longinquis magis, quàm in propinquis ſtel
lis apparet, quemadmodum ab exemplo de fumo allato, & etiam ab aliquibus vi-
tris ex ſuperficie non plana, ſed irregulari conſtantibus, quilibet cognoſcere poteft.
Daricontinuum infinitum motum ſuper rectam at que
finitam lineam.
CAP. XXIX.
OMnes hactenus ſenſerunt imposfibile eſſe dari per imaginationem motum con-
tinuum & perpetuum
259[Figure 259] ſuper vnam lineam rectam
finit:
in quo tantum decipiuntur.
Imaginemur ion duas lineas
parallelas .a.b. et .t.x. quarum
b.a. fit infinita à qualibet par
te, & in ea imaginemur pun
ctum .a. moueri continuò ad
quam voluerimus partem,
&

Text layer

  • Dictionary

Text normalization

  • Original
  • Regularized
  • Normalized

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index