3125IN LIB. DE COLORIBVS.
talogo librorum Ariſtotelis enumerauerit:
nihil ta-
men hactenus habeo cõperti, nam phraſis Theophra
ſtum, potius quam Ariſtotelem mihi ſapere videtur.
accedit quod parum aut nihil de coloribus plãtarum
diſputauerit; ordo nihilominus Ariſtotelicus eſt. Ve-
rùm cuiuſcunq. ſit; antiquitatem certè præ ſe fert; ſi-
ue maieſtatem, grauitatem, & breuitatem; ſiue ſty-
lum inſpectes. nam primùm ſimplices colores, deinde
mixtos: & communi quadam formula primò, dehinc
particularius eos explanat proprios quoſque colores
plantarum, fructuum, pilorum, pennarum, ſquama-
rum, & cutis ſedulò perſequẽs. quare vtiliſsimus me-
ritò eſt cenſendus. Sed tempus eſt, vt ad verborum
contextúſque interpretationem accedamus, vbi hoc
tantùm præmonuerimus, colores quoſdam proprios
eſſe, & quoſdam improprios. Improprius color, eſt
lumen, vt in præfatione etiam noſtra indicauimus:
Proprii ſunt, qui ſectantur elementa, aut eorum inix
tum. Propriorum rurſus, quidam ſunt veri, qui ſcili-
cet mixta comitantur; alii non veri, ſed qui verorum
imaginem referunt; vt iris, alo, parallelæ, nigror, al-
bórq. nebularum, & aquarum; tenebræ, & vmbræ.
Vocantur poſtremò nonnulli colores per tranſlatio-
nem, ceu rhetorici, muſici: quomodo ab Ariſtotele
vox quoq. dicitur alba & nigra. ſed de his nulla hic
eſt conſideratio. SIMPLICES COLORES. Orditur
à ſimplicibus coloribus, vtpote cauſis & principiis o-
mnium mixtorum. quoniam principia primùm ſunt
tractanda, eáque communia: poſt hæc particulatim
ſingula ſunt expendenda. Præponit autem album,
tanquam perfectiorem: quandoquidem nigrum, de-
cimo, & duodecimo Metaphyſices, alibíq. non ſemel
Ariſtoteles conſueuit appellare priuationẽ. Sed
men hactenus habeo cõperti, nam phraſis Theophra
ſtum, potius quam Ariſtotelem mihi ſapere videtur.
accedit quod parum aut nihil de coloribus plãtarum
diſputauerit; ordo nihilominus Ariſtotelicus eſt. Ve-
rùm cuiuſcunq. ſit; antiquitatem certè præ ſe fert; ſi-
ue maieſtatem, grauitatem, & breuitatem; ſiue ſty-
lum inſpectes. nam primùm ſimplices colores, deinde
mixtos: & communi quadam formula primò, dehinc
particularius eos explanat proprios quoſque colores
plantarum, fructuum, pilorum, pennarum, ſquama-
rum, & cutis ſedulò perſequẽs. quare vtiliſsimus me-
ritò eſt cenſendus. Sed tempus eſt, vt ad verborum
contextúſque interpretationem accedamus, vbi hoc
tantùm præmonuerimus, colores quoſdam proprios
eſſe, & quoſdam improprios. Improprius color, eſt
lumen, vt in præfatione etiam noſtra indicauimus:
Proprii ſunt, qui ſectantur elementa, aut eorum inix
tum. Propriorum rurſus, quidam ſunt veri, qui ſcili-
cet mixta comitantur; alii non veri, ſed qui verorum
imaginem referunt; vt iris, alo, parallelæ, nigror, al-
bórq. nebularum, & aquarum; tenebræ, & vmbræ.
Vocantur poſtremò nonnulli colores per tranſlatio-
nem, ceu rhetorici, muſici: quomodo ab Ariſtotele
vox quoq. dicitur alba & nigra. ſed de his nulla hic
eſt conſideratio. SIMPLICES COLORES. Orditur
à ſimplicibus coloribus, vtpote cauſis & principiis o-
mnium mixtorum. quoniam principia primùm ſunt
tractanda, eáque communia: poſt hæc particulatim
ſingula ſunt expendenda. Præponit autem album,
tanquam perfectiorem: quandoquidem nigrum, de-
cimo, & duodecimo Metaphyſices, alibíq. non ſemel
Ariſtoteles conſueuit appellare priuationẽ. Sed