6054SIM. PORTII COMMENTAR.
niceum dicemus.
Quidam noſter amicus homo non
imperitus, putat puniceum eum eſſe qui flagrat colo
re violę, quem nos vulgo paonaccium dicere conſue
uimus: vel ἀπὸ {τοῦ} φοίνϊκοσ id eſt, à palma deduci; eſſeq̀ue
eum, qui in equis à vulgo baius dicitur. Sed aliter ſen
tit hic noſter author, vt cuiuis videre licebit. Sunt
qui credant puniceum colorẽ, in Phœnicea primùm
ab Hercule, caſu quodam à cane demorſa purpura,
fuiſſe inuentum; atque inde nomen colori inditum.
Dicitur puniceus color aptus eſſe ad bella et pugnas,
quaſi ἀπὸ {τοῦ} φόν{ου}, id eſt cęde nomẽ inuenerit. Eſt ξανθὸσ,
quem quidá fuluum nos flauũ dicimus, color capillis,
ſegetibúſq. conueniens. hic, vt iam annotatum fuit,
parum ab albo declinat. Eſt πυῤῥὸσ ruffus, quem ali-
qui puniceum interpretantur, quòd color ignis, qui
propriè πυῤῥὸσ appellatur, ſit puniceus. Eſt πορφυρ{οῦ}σ,
purpureus, qui nomen ἀπὸ τῆσ πορφύρασ, id eſt purpu
ra habet. Cuius tres animaduertuntur eſſe principes
ſpecies; ſed is proprius eſt, qui ex conchylio confici-
tur. ςίλβων autem is eſt, qui coruſcat; propriè tamen
non eſt color, ſed luminis continuata denſitas. quam
etſi Philoſophi peculiariter nigro adaptent, nihilomi
nus magis conuenit albo. Eſt ὄρφνιοσ, qui opacus & ca
liginoſus eſt, & accedit ad nigredinem, quare inter-
dum accipitur pro nigro. Eſt præterea σκιερὸσ, qui vm
broſus eſt; & cùm vmbræ appareant nigræ, ad nigri-
tiem reducitur. ſic ζοφερὸσ, qui caliginoſus dicitur. ſic
σκοτ*νὸσ, tenebricoſus, qui is eſt, quem tenebræ oſten
dunt, & loca ea ad quæ Solis radii non pertingunt.
Eſt λαμ{πρ}ὸσ, ſplendidus, & nitens, quamuis coloris po
tius ſit accidens, quàm color. ſic ἐυ{αν}θὴσ, qui floridus di
ci poteſt, gratúſque aſpectui apparet. Eſt χ λωρὸσ, viri
dis, color, in quo nondum ſpectatur concoctio,
imperitus, putat puniceum eum eſſe qui flagrat colo
re violę, quem nos vulgo paonaccium dicere conſue
uimus: vel ἀπὸ {τοῦ} φοίνϊκοσ id eſt, à palma deduci; eſſeq̀ue
eum, qui in equis à vulgo baius dicitur. Sed aliter ſen
tit hic noſter author, vt cuiuis videre licebit. Sunt
qui credant puniceum colorẽ, in Phœnicea primùm
ab Hercule, caſu quodam à cane demorſa purpura,
fuiſſe inuentum; atque inde nomen colori inditum.
Dicitur puniceus color aptus eſſe ad bella et pugnas,
quaſi ἀπὸ {τοῦ} φόν{ου}, id eſt cęde nomẽ inuenerit. Eſt ξανθὸσ,
quem quidá fuluum nos flauũ dicimus, color capillis,
ſegetibúſq. conueniens. hic, vt iam annotatum fuit,
parum ab albo declinat. Eſt πυῤῥὸσ ruffus, quem ali-
qui puniceum interpretantur, quòd color ignis, qui
propriè πυῤῥὸσ appellatur, ſit puniceus. Eſt πορφυρ{οῦ}σ,
purpureus, qui nomen ἀπὸ τῆσ πορφύρασ, id eſt purpu
ra habet. Cuius tres animaduertuntur eſſe principes
ſpecies; ſed is proprius eſt, qui ex conchylio confici-
tur. ςίλβων autem is eſt, qui coruſcat; propriè tamen
non eſt color, ſed luminis continuata denſitas. quam
etſi Philoſophi peculiariter nigro adaptent, nihilomi
nus magis conuenit albo. Eſt ὄρφνιοσ, qui opacus & ca
liginoſus eſt, & accedit ad nigredinem, quare inter-
dum accipitur pro nigro. Eſt præterea σκιερὸσ, qui vm
broſus eſt; & cùm vmbræ appareant nigræ, ad nigri-
tiem reducitur. ſic ζοφερὸσ, qui caliginoſus dicitur. ſic
σκοτ*νὸσ, tenebricoſus, qui is eſt, quem tenebræ oſten
dunt, & loca ea ad quæ Solis radii non pertingunt.
Eſt λαμ{πρ}ὸσ, ſplendidus, & nitens, quamuis coloris po
tius ſit accidens, quàm color. ſic ἐυ{αν}θὴσ, qui floridus di
ci poteſt, gratúſque aſpectui apparet. Eſt χ λωρὸσ, viri
dis, color, in quo nondum ſpectatur concoctio,