Borro, Girolamo
,
De motu gravium et levium
,
1575
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 316
>
Scan
Original
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 316
>
page
|<
<
of 316
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
subchap1
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000518
">
<
pb
pagenum
="
70
"
xlink:href
="
011/01/090.jpg
"/>
<
emph
type
="
italics
"/>
da conuerſione incitari, inde intelligimus; quod ſi cælum ſtaret
<
lb
/>
stellæ in eodem ſemper loco ſpectarentur: illæ tamen, quæ
<
lb
/>
nunc ſunt in ortu, mox erunt in occaſu: ergo cælum non ſtat.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000519
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Secundo ſitus terrarum perpetui id ipſum demonstrant;
<
lb
/>
hi ad Aquilonem, Auſtrumue, ad Ortum, aut Occaſum ſem
<
lb
/>
per vergunt: ergo dum cælum motu agitatur, qui fit in or
<
lb
/>
bem, immota terra manebit.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000520
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Zenophanes Colophonius infinitam terræ profunditatem
<
lb
/>
commentus, vt eam quieſcere probaret, dixit. </
s
>
<
s
id
="
s.000521
">In parte infe
<
lb
/>
riori radices infinitas terram habere, & eam ob rem fieri, vt
<
lb
/>
moueri non queat.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000522
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Hanc opinionem ratus eſt Ariſtoteles libro ſecundo de cæ
<
lb
/>
lo indignam, quæ refellatur: cum ſit omni ex parte abſur
<
lb
/>
da, & ſenſui aduerſetur, nihilin ea probetur, & ante quam
<
lb
/>
infinitis radicibus terra fulciretur, an
<
expan
abbr
="
infinitũ
">infinitum</
expan
>
daretur diſpu
<
lb
/>
tandum fuerat: quod cum à Zenophane minimè factum ſit
<
lb
/>
Zenophanes id quod er at in principio petiit.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000523
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Thales Mileſius à Sacerdotibus Aegyptiis opinionem
<
lb
/>
aliam, & longè diuerſam, accepit: ea eſt: vt terra ab aqua
<
lb
/>
ſuſtineatur, non aliter, atque lignum, quod aquæ innatat, &
<
lb
/>
in aere non quieſcit; qui tamen ab aqua ſuſtinetur.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000524
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Huic opinioni poteſt occurri primo: quod illius auctores
<
expan
abbr
="
nõ
">non</
expan
>
<
lb
/>
probauerint quid illud ſit, quod terram ſuſpenſam in ſublimi
<
lb
/>
teneat: quæ grauis eſt, & ſuopte nixu deorſum ruit, niſi im
<
lb
/>
pediatur: docendum enim fuerat à quo nam terræ motus im
<
lb
/>
pediretur, miror
<
expan
abbr
="
equidẽ
">equidem</
expan
>
à tanto viro hoc prætermiſſum fore.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000525
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Secundo, quia quæ ſunt leuior a ſuperius ſuapte natura lo
<
lb
/>
cantur: & quæ ſunt grauiora in inferiore ſede ponuntur:
<
lb
/>
verum aqua terram leuitate ſuperat: ergo ſuperiore in ſede
<
lb
/>
ſupra terram, & non ſub terra locanda fuerat; quod ſanè
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
</
subchap1
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>