Borro, Girolamo, De motu gravium et levium, 1575

List of thumbnails

< >
101
101 		102
102
103
103 		104
104
105
105 		106
106
107
107 		108
108
109
109 		110
110
< >
page |< < of 316 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <subchap1>
              <p type="main">
                <s id="s.000613">
                  <pb pagenum="86" xlink:href="011/01/106.jpg"/>
                  <emph type="italics"/>
                cipium mundi ſtatuit, bonum ipſum appellauit; qua de re di­
                  <lb/>
                gnus eſt, qui reprehendi debeat, quod huius motionis finem non
                  <lb/>
                doceat: cum tamen nihil temere moueatur, præſertim ab eo,
                  <lb/>
                quod habet rationem boni, quod est finis: nunc autem omne,
                  <lb/>
                quod mouet, ob aliquem finem mouet libro ſecundo Phyſico­
                  <lb/>
                rum, hic finis neceſſario producendus erat: verum Anaxago
                  <lb/>
                ras abditum mouentis mentis finem latere voluit, ne in eum
                  <lb/>
                ſcopulum allideretur, qui Anaxagoram, vel etiam inuitum
                  <lb/>
                cogeret; ad alterum statuendum principium, quod mentem
                  <lb/>
                ad mouendum moueret; niſi ipſa, propter ſe ipſam, vt propter
                  <lb/>
                finem moueat, quod eo magis diſputandum omnino fuerat, quo
                  <lb/>
                minus ab Anaxagora hic finis intelligatur. </s>
                <s id="s.000614">Illud etiam cul­
                  <lb/>
                pa non vacat, quod mentem aſſeruit, bonum eſſe principium,
                  <lb/>
                quod moueat, malum tamen bono minimè oppoſuerit, quod op
                  <lb/>
                ponendum erat, quia alterum abſque altero
                  <expan abbr="cõſiſtere">conſiſtere</expan>
                nequit.
                  <lb/>
                </s>
                <s id="s.000615">Ad hæc Anaxagoras mentem
                  <expan abbr="vnã">vnan</expan>
                introduxit, vim, & cau­
                  <lb/>
                ſam efficiendi, atque cuncta mouendi: vnam item mobilem
                  <lb/>
                materiam congessit: ex qua omnes mundi partes extraheren
                  <lb/>
                tur, ac mouerentur: vnus igitur motus neceſſario erit, vbi
                  <lb/>
                enim res mouens vna eſt, itemque mobile vnum est, vnus
                  <lb/>
                etiam motus neceſſario fiet: nam ab vno in quantum vnum,
                  <lb/>
                non naſcitur niſi vnum, vt intelligere poſſumus ex his, quæ
                  <lb/>
                Ariſtoteles ſcripta reliquit libro ſecundo de ortu, & inte­
                  <lb/>
                ritu particula quinquageſimaſexta: nunc autem plures ele­
                  <lb/>
                mentorum motus apparent: ergo ab vna, quam Anaxago­
                  <lb/>
                ras introduxit mente, in quantum vna est, non fiunt.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="s.000616">
                  <emph type="italics"/>
                Nec Democriti fortuna, & caſus hæc elementa
                  <expan abbr="mouebũt">mouebunt</expan>
                :
                  <lb/>
                tum quia, in natura nihil caſu, nihil temerè, nihil fortuito aut
                  <lb/>
                moueat, aut moueatur, vt videre eſt apud Ariſtotelem libre
                  <lb/>
                ſecundo de Phyſico auditu particula ſeptuageſimaquinta, &
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
            </subchap1>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>
Impressum