Borro, Girolamo
,
De motu gravium et levium
,
1575
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Thumbnails
List of thumbnails
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 260
261 - 270
271 - 280
281 - 290
291 - 300
301 - 310
311 - 316
>
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 260
261 - 270
271 - 280
281 - 290
291 - 300
301 - 310
311 - 316
>
page
|<
<
of 316
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
subchap1
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000616
">
<
pb
pagenum
="
87
"
xlink:href
="
011/01/107.jpg
"/>
<
emph
type
="
italics
"/>
deinceps. </
s
>
<
s
id
="
s.000617
">Tum etiam quia fortuna, & caſus non ſunt verè
<
lb
/>
cauſæ motus, ſed naturæ potius verè mouentis errores: id quod
<
lb
/>
& in arte fit; in qua, ſi quid peccati incidit in artificiis, id ne
<
lb
/>
que artificioſum, neque artis
<
expan
abbr
="
effectũ
">effectum</
expan
>
appellamus: ita ſi quod
<
lb
/>
elementorum à fortuna, & caſu moueatur, eius motus natu
<
lb
/>
ræ neutiquam aſcribendus erit: ſed naturæ quibuſdam erro
<
lb
/>
ribus, atque peccatis: nos autem naturales naturalium mo
<
lb
/>
tuum cauſas inueſtigamus, ergo, &c.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000618
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Nec Anaximandri principium illud rerum omnium in
<
lb
/>
finitum, quod inter naturam animæ, atque ignis medium in
<
lb
/>
tercedere ſentiebat, & contraria cuncta in eo incluſa fuiſſe
<
lb
/>
memorabat, elementis motum præſtare potuiſſet.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000619
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Quod corpus, quantumuis vaſtissimum, modo ſit finitum
<
lb
/>
ab infinitæ virtutis motore non in tempore, ſed in momento
<
lb
/>
moueatur, vt facilè deducitur ex demonſtratione Aristote
<
lb
/>
lis libro ſeptimo, & octauo Phyſicorum: in momento autem
<
lb
/>
nullus motus excitatur, ſed in tempore tantum, & grauiter,
<
lb
/>
vt acutè demonstrat Ariſtoteles ſexto libro de Phyſico au
<
lb
/>
ditu, ergo, &c.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
</
subchap1
>
<
subchap1
>
<
p
type
="
head
">
<
s
id
="
s.000620
">Ab anima mundi Platonis, ab Orphei Ioue, ab
<
lb
/>
amore Heſiodi, elementa moueri non poſſe.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.000621
">Caput XII.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000622
">N
<
emph
type
="
italics
"/>
ec anima mundi, quam Plato ſe ipſam agitare di
<
lb
/>
xit, & reliquis eſſe principium mouendi particularem
<
lb
/>
illum, ac turbulentum ante Chaos, & ordinatum post
<
lb
/>
Chaos elementorum motum feciſſet.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000623
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Tum quia, hæc omnia, quæ Plato, ac cæteri omnes vete
<
lb
/>
res Philoſophi finxerunt, ſi extitiſſent, motus principia non
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
</
subchap1
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>