Borro, Girolamo, De motu gravium et levium, 1575

List of thumbnails

< >
101
101
102
102
103
103
104
104
105
105
106
106
107
107
108
108
109
109
110
110
< >
page |< < of 316 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <subchap1>
              <p type="main">
                <s id="s.000616">
                  <pb pagenum="87" xlink:href="011/01/107.jpg"/>
                  <emph type="italics"/>
                deinceps. </s>
                <s id="s.000617">Tum etiam quia fortuna, & caſus non ſunt verè
                  <lb/>
                cauſæ motus, ſed naturæ potius verè mouentis errores: id quod
                  <lb/>
                & in arte fit; in qua, ſi quid peccati incidit in artificiis, id ne­
                  <lb/>
                que artificioſum, neque artis
                  <expan abbr="effectũ">effectum</expan>
                appellamus: ita ſi quod
                  <lb/>
                elementorum à fortuna, & caſu moueatur, eius motus natu­
                  <lb/>
                ræ neutiquam aſcribendus erit: ſed naturæ quibuſdam erro­
                  <lb/>
                ribus, atque peccatis: nos autem naturales naturalium mo­
                  <lb/>
                tuum cauſas inueſtigamus, ergo, &c.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="s.000618">
                  <emph type="italics"/>
                Nec Anaximandri principium illud rerum omnium in­
                  <lb/>
                finitum, quod inter naturam animæ, atque ignis medium in­
                  <lb/>
                tercedere ſentiebat, & contraria cuncta in eo incluſa fuiſſe
                  <lb/>
                memorabat, elementis motum præſtare potuiſſet.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="s.000619">
                  <emph type="italics"/>
                Quod corpus, quantumuis vaſtissimum, modo ſit finitum
                  <lb/>
                ab infinitæ virtutis motore non in tempore, ſed in momento
                  <lb/>
                moueatur, vt facilè deducitur ex demonſtratione Aristote­
                  <lb/>
                lis libro ſeptimo, & octauo Phyſicorum: in momento autem
                  <lb/>
                nullus motus excitatur, ſed in tempore tantum, & grauiter,
                  <lb/>
                vt acutè demonstrat Ariſtoteles ſexto libro de Phyſico au­
                  <lb/>
                ditu, ergo, &c.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
            </subchap1>
            <subchap1>
              <p type="head">
                <s id="s.000620">Ab anima mundi Platonis, ab Orphei Ioue, ab
                  <lb/>
                amore Heſiodi, elementa moueri non poſſe.
                  <lb/>
                </s>
                <s id="s.000621">Caput XII.</s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="s.000622">N
                  <emph type="italics"/>
                ec anima mundi, quam Plato ſe ipſam agitare di­
                  <lb/>
                xit, & reliquis eſſe principium mouendi particularem
                  <lb/>
                illum, ac turbulentum ante Chaos, & ordinatum post
                  <lb/>
                Chaos elementorum motum feciſſet.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="s.000623">
                  <emph type="italics"/>
                Tum quia, hæc omnia, quæ Plato, ac cæteri omnes vete­
                  <lb/>
                res Philoſophi finxerunt, ſi extitiſſent, motus principia non
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
            </subchap1>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>