Borro, Girolamo, De motu gravium et levium, 1575

List of thumbnails

< >
81
81
82
82
83
83
84
84
85
85
86
86
87
87
88
88
89
89
90
90
< >
page |< < of 316 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <subchap1>
              <p type="main">
                <s id="s.000518">
                  <pb pagenum="70" xlink:href="011/01/090.jpg"/>
                  <emph type="italics"/>
                da conuerſione incitari, inde intelligimus; quod ſi cælum ſtaret
                  <lb/>
                stellæ in eodem ſemper loco ſpectarentur: illæ tamen, quæ
                  <lb/>
                nunc ſunt in ortu, mox erunt in occaſu: ergo cælum non ſtat.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="s.000519">
                  <emph type="italics"/>
                Secundo ſitus terrarum perpetui id ipſum demonstrant;
                  <lb/>
                hi ad Aquilonem, Auſtrumue, ad Ortum, aut Occaſum ſem
                  <lb/>
                per vergunt: ergo dum cælum motu agitatur, qui fit in or­
                  <lb/>
                bem, immota terra manebit.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="s.000520">
                  <emph type="italics"/>
                Zenophanes Colophonius infinitam terræ profunditatem
                  <lb/>
                commentus, vt eam quieſcere probaret, dixit. </s>
                <s id="s.000521">In parte infe­
                  <lb/>
                riori radices infinitas terram habere, & eam ob rem fieri, vt
                  <lb/>
                moueri non queat.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="s.000522">
                  <emph type="italics"/>
                Hanc opinionem ratus eſt Ariſtoteles libro ſecundo de cæ­
                  <lb/>
                lo indignam, quæ refellatur: cum ſit omni ex parte abſur­
                  <lb/>
                da, & ſenſui aduerſetur, nihilin ea probetur, & ante quam
                  <lb/>
                infinitis radicibus terra fulciretur, an
                  <expan abbr="infinitũ">infinitum</expan>
                daretur diſpu­
                  <lb/>
                tandum fuerat: quod cum à Zenophane minimè factum ſit
                  <lb/>
                Zenophanes id quod er at in principio petiit.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="s.000523">
                  <emph type="italics"/>
                Thales Mileſius à Sacerdotibus Aegyptiis opinionem
                  <lb/>
                aliam, & longè diuerſam, accepit: ea eſt: vt terra ab aqua
                  <lb/>
                ſuſtineatur, non aliter, atque lignum, quod aquæ innatat, &
                  <lb/>
                in aere non quieſcit; qui tamen ab aqua ſuſtinetur.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="s.000524">
                  <emph type="italics"/>
                Huic opinioni poteſt occurri primo: quod illius auctores
                  <expan abbr="">non</expan>
                  <lb/>
                probauerint quid illud ſit, quod terram ſuſpenſam in ſublimi
                  <lb/>
                teneat: quæ grauis eſt, & ſuopte nixu deorſum ruit, niſi im­
                  <lb/>
                pediatur: docendum enim fuerat à quo nam terræ motus im
                  <lb/>
                pediretur, miror
                  <expan abbr="equidẽ">equidem</expan>
                à tanto viro hoc prætermiſſum fore.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="s.000525">
                  <emph type="italics"/>
                Secundo, quia quæ ſunt leuior a ſuperius ſuapte natura lo­
                  <lb/>
                cantur: & quæ ſunt grauiora in inferiore ſede ponuntur:
                  <lb/>
                verum aqua terram leuitate ſuperat: ergo ſuperiore in ſede
                  <lb/>
                ſupra terram, & non ſub terra locanda fuerat; quod ſanè
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
            </subchap1>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>