Cardano, Geronimo, Opvs novvm de proportionibvs nvmerorvm, motvvm, pondervm, sonorvm, aliarvmqv'e rervm mensurandarum, non solùm geometrico more stabilitum, sed etiam uarijs experimentis & observationibus rerum in natura, solerti demonstratione illustratum, ad multiplices usus accommodatum, & in V libros digestum. Praeterea Artis Magnae, sive de regvlis algebraicis, liber vnvs abstrvsissimvs & inexhaustus planetotius Ariothmeticae thesaurus ... Item De Aliza Regvla Liber, hoc est, algebraicae logisticae suae, numeros recondita numerandi subtilitate, secundum Geometricas quantitates inquirentis ...

Page concordance

< >
< >
page |< < of 291 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="id003060">
                <pb pagenum="175" xlink:href="015/01/194.jpg"/>
              nes habentibus atque aſperis. </s>
              <s id="id003061">Hæc autem, ut ita dicam, nulla eſt muſica.
                <lb/>
              </s>
              <s id="id003062">Sed neque muſica ulla triſtitiam gignit, cum ut dixi, triſtitia nil aliud ſit <08>
                <lb/>
              mortis imago, muſica
                <expan abbr="aũt">aut</expan>
              uitam fouet. </s>
              <s id="id003063">Vnde
                <expan abbr="">non</expan>
              immeritò fertur Xeno
                <lb/>
              philus muſicus
                <expan abbr="centũ">centum</expan>
              quinque annis ſine aliquo
                <expan abbr="incõmodo">incommodo</expan>
              uixiſſe, quod
                <lb/>
              ſingulare eſſe exemplum in humana uita refert Plinius. </s>
              <s id="id003064">Relinquitur igi
                <lb/>
              tur tandem, ut muſica maximè moueat tres affectus lætitiam, remiſsio­
                <lb/>
              nem & miſericordiam. </s>
              <s id="id003065">Et quod ex his poſtmodum ad labores inſurga­
                <lb/>
              mus intentius, hoc non eſt ex muſicę ui aut facultate, ſed
                <expan abbr="cõſequentibus">conſequentibus</expan>
                <lb/>
              ad illa alia cauſis. </s>
              <s id="id003066">Neque ergo
                <expan abbr="horũ">horum</expan>
              cauſas ex diuiſionibus atque diſtribu­
                <lb/>
              tionibus uoluntarijs muſicæ
                <expan abbr="cõſiderare">conſiderare</expan>
              oportet, ſed ex ipſa
                <expan abbr="rerũ">rerum</expan>
              natura
                <lb/>
              atque eſſentia. </s>
              <s id="id003067">Veluti intentionis et remiſsionis, aſperitatis atque ſuauitatis
                <lb/>
              celeritatis ac tarditatis;
                <expan abbr="cõſonantium">conſonantium</expan>
              aut diſſonantium uo
                <expan abbr="">cum</expan>
              at que muta­
                <lb/>
              tionis: hæ enim differentię præcipuę ſunt uo cum, uel etiam teſte Ariſto
                <lb/>
              tele. </s>
              <s id="id003068">Verùm
                <expan abbr="">non</expan>
              obſcurum eſt: quemadmodum remiſsiones fiant animi </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="id003069">
                <arrow.to.target n="marg580"/>
                <lb/>
              affectuum,
                <expan abbr="">cum</expan>
              remittuntur uoces aut intendantur ad
                <expan abbr="earũ">earum</expan>
              intentionem.
                <lb/>
              </s>
              <s id="id003070">Sed non eſt æqualis ratio, quoniam natura noſtra ad
                <expan abbr="remiſsionẽ">remiſsionem</expan>
              natu­
                <lb/>
              raliter inclinata eſt, ad intentionem non ita, ſed per uim
                <expan abbr="quandã">quandam</expan>
              aut me­
                <lb/>
              dio uoluptatis, aut cum anima purior eſt à corporis impedimentis. </s>
              <s id="id003071">Et
                <lb/>
              ob id ad ſtudia nil aptius eſt pura ſobrietate: nihil ineptius crapula atque
                <lb/>
              temulentia. </s>
              <s id="id003072">At lętitię cauſę ſunt, &
                <expan abbr="">con</expan>
              cordia uo
                <expan abbr="">cum</expan>
              , & mutatio ex aſpera
                <lb/>
              in ſuauem,
                <expan abbr="">non</expan>
              ſecus ac eius qui euadit è paupertate uel è moleſtia aliqua
                <lb/>
              aut dolore aut alio
                <expan abbr="incõmodo">incommodo</expan>
              , tum intenſio uo
                <expan abbr="">cum</expan>
              ac liber ſonus. </s>
              <s id="id003073">Vnde
                <lb/>
              in lętitia ſolent homines exclamare. </s>
              <s id="id003074">At ad
                <expan abbr="cõmiſerationem">commiſerationem</expan>
              mouendam
                <lb/>
              omnia remitti oportet ex magna in parua, adeoque deficientem ex aſpera
                <lb/>
              in leuem, ex ueloci in tardam, ex diſſona in conſonantem. </s>
              <s id="id003075">Antiqui ergo
                <lb/>
              (ut author eſt Cælius Rhodiginius) Dorico ad temperantiam & mode
                <lb/>
                <arrow.to.target n="marg581"/>
                <lb/>
              rationem utebantur, ſcilicet quòd non haberet præcipites lapſus, neque
                <lb/>
              arduas intentiones: Phrygio ad impetum & bellicum ardorem, ſcilicet
                <lb/>
              per aſperas intentiones: Lydio ad fletus & lamentationes per caſus &
                <lb/>
              remiſsiones longas ac ſuaues: ideo funeribus peculiaris: Mixolydio ad
                <lb/>
              commiſerationem, ut defectiones interponantur & breues abruptæque
                <lb/>
              remiſsiones, iuuantque in hoc plurimum & ſenſus uerborum, familiaris
                <lb/>
              hic tragædijs: Aeolicus qui & Ionicus tranquillitatis animi author eſt
                <lb/>
              ſomnumque conciliat: Dorico non abſimilis ſed ſuauior & mollior: ideò
                <lb/>
              chromatici generis. </s>
              <s id="id003076">Quę uerò ad cœli motus referuntur, diapaſon qui­
                <lb/>
              dem refertur ad motum diurnum, nam maximo conſtat, & exactiſsimo
                <lb/>
              interuallo, unusque eſt in omnibus & iucundiſsimus & omnia continet,
                <lb/>
              uelut & diurnus motus. </s>
              <s id="id003077">Proprius autem tàm erraticis quàm fixis, qui
                <lb/>
              etiam æqualitati propinquior eſt, & ad maiorem diſtantiam ſcilicet de­
                <lb/>
              clinationis ſigniferi ab æquinoctij circulo ad diapente refertur. </s>
              <s id="id003078">Rurſus
                <lb/>
              diateſſaron quòd minimo
                <expan abbr="cõſtat">conſtat</expan>
              interuallo ac maximè inæquali, & per
                <lb/>
              ſe quidem quaſi non neceſſario ad motum in latitudinem
                <expan abbr="refert̃">refertur</expan>
              , is enim </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>