1te ſunt, uirtutum liberalitate, ſimulque; tuæ Maieſtatis illo frui contigit
aſpectu, in quo, tanquam in lucidiſſimo cælo, ſplendent clariſſima
ſidera, uel potius tuæ beatæ mentis puriſſimus pulcherrimusque; Sol.
Nec tamen illud prætermittendum uidetur, quòd, cum tam illuſtri
editus è ſtirpe ſis; cum honoribus cunctis, animique; & corporis bo
nis abundes; cumque; tibi, tanta uirtute, tanta innocentia florenti, ſi
ne ulla ueneni ſuſpicione liceat, tanquam monoceroti, ex omnibus
potare aquis actionum humanarum; tamen, cum illud eſſe uerum
unumque; bonum, quod ad Deum accedit, plane tibi perſuaſeris, ab
ducis te, quantum potes, à cunctis negociis, atque à tot ſplendori
bus, qui te ſequuntur inuitum; nosque; mones exemplo tuo, ut no
ſtrarum uoluntatum nauem conſilio regamus, ne illam fallaces abſor
beant fluctus, in quibus ipſe tam ſæpe, tanta tranquillitate, tam fe
lici curſu nauigaſti. Conſtantiam ergo tuebimur; eaque; duce, ſpera
mus fore, ut aliquando teſtatum apud omnes relinquamus, quem
admodum nemo te omnium, qui uiuunt, uirtute anteit, & à fortu
næ bonis egregie paratus es, ita neminem fore, qui aut iudicii teſti
monium illuſtrius, aut ueræ erga te præbeat obſeruantiæ. Quòd ſi
munus hoc, nunc à nobis ad te miſſum, minime tibi fuiſſe ingratum
cognouerimus: non modo iacta eſſe præclara operis à nobis inſtituti
fundamenta, uerum aditum etiam aliquem ad ſperatam perfectio
nem eſſe patefactum exiſtimabimus. Munus ipſum inſigne admodum
eſt, tum quia nobiliſſimum ac perdifficile continet argumentum, de
fluxu ſcilicet, & refluxu, aliisque; præterea marinæ aquæ motibus;
quæ quàm non aperta, quàm ardua cognitio ſit, Ariſtotelis, alio
rumque; philoſophorum induſtria declarat; ſed etiam quia rationes
non uulgares, nec à ueteribus perceptæ, in hoc libro exponuntur.
Addidimus autem de motu octauæ ſphæræ ſubtilem & eruditam di
ſputationem, idque; merito. ſi quidem tanti, tamque; uarii maris motus
non modo ad Solis Lunæque; curſum, ſed ad primum etiam mobile re
feruntur. Atque hæc eruditiſſima, ualdeque; à multis optata ſcripta
cum in tenebris laterent, fortaſſe, paulatim uetuſtate corrupta, pe
riiſlent, niſi præſtantis uiri, & doctrina clari, Lucæ Hieronymi Con
tareni, patricii Veneti, cui præceptor fuit Delphinus ipſe, horum
ſcriptorum auctor, ſingularis humanitas ea conceſſiſſet Academiæ
noſtræ: quæ ſtatim, cognito argumento, non minus iucundo, quàm
diflicili, munus ad te, ſuæ teſtimonium obſeruantiæ, mittendum
conſtituit: cum ipſam quidem rem, & pro tua excellenti doctrina,
& quia te in amœniſſimum Corneliani ſeceſſum, quietis, & ualetu
dinis cauſa, contuliſti, gratam fore opinaretur, animum tamen no
ſtrum tibi probari uehementius optaret, utpote qui ad tuam glo
riam multo ſublimiora cogitans, humilia tamen tuæ ſplendore di
gnitatis putauit illuſtranda. nec uero ſibi unquam ſatisfaciet, donec
plane peripiciat, neminem poſſe ipſo præſtantius ad tuum decus
aſpectu, in quo, tanquam in lucidiſſimo cælo, ſplendent clariſſima
ſidera, uel potius tuæ beatæ mentis puriſſimus pulcherrimusque; Sol.
Nec tamen illud prætermittendum uidetur, quòd, cum tam illuſtri
editus è ſtirpe ſis; cum honoribus cunctis, animique; & corporis bo
nis abundes; cumque; tibi, tanta uirtute, tanta innocentia florenti, ſi
ne ulla ueneni ſuſpicione liceat, tanquam monoceroti, ex omnibus
potare aquis actionum humanarum; tamen, cum illud eſſe uerum
unumque; bonum, quod ad Deum accedit, plane tibi perſuaſeris, ab
ducis te, quantum potes, à cunctis negociis, atque à tot ſplendori
bus, qui te ſequuntur inuitum; nosque; mones exemplo tuo, ut no
ſtrarum uoluntatum nauem conſilio regamus, ne illam fallaces abſor
beant fluctus, in quibus ipſe tam ſæpe, tanta tranquillitate, tam fe
lici curſu nauigaſti. Conſtantiam ergo tuebimur; eaque; duce, ſpera
mus fore, ut aliquando teſtatum apud omnes relinquamus, quem
admodum nemo te omnium, qui uiuunt, uirtute anteit, & à fortu
næ bonis egregie paratus es, ita neminem fore, qui aut iudicii teſti
monium illuſtrius, aut ueræ erga te præbeat obſeruantiæ. Quòd ſi
munus hoc, nunc à nobis ad te miſſum, minime tibi fuiſſe ingratum
cognouerimus: non modo iacta eſſe præclara operis à nobis inſtituti
fundamenta, uerum aditum etiam aliquem ad ſperatam perfectio
nem eſſe patefactum exiſtimabimus. Munus ipſum inſigne admodum
eſt, tum quia nobiliſſimum ac perdifficile continet argumentum, de
fluxu ſcilicet, & refluxu, aliisque; præterea marinæ aquæ motibus;
quæ quàm non aperta, quàm ardua cognitio ſit, Ariſtotelis, alio
rumque; philoſophorum induſtria declarat; ſed etiam quia rationes
non uulgares, nec à ueteribus perceptæ, in hoc libro exponuntur.
Addidimus autem de motu octauæ ſphæræ ſubtilem & eruditam di
ſputationem, idque; merito. ſi quidem tanti, tamque; uarii maris motus
non modo ad Solis Lunæque; curſum, ſed ad primum etiam mobile re
feruntur. Atque hæc eruditiſſima, ualdeque; à multis optata ſcripta
cum in tenebris laterent, fortaſſe, paulatim uetuſtate corrupta, pe
riiſlent, niſi præſtantis uiri, & doctrina clari, Lucæ Hieronymi Con
tareni, patricii Veneti, cui præceptor fuit Delphinus ipſe, horum
ſcriptorum auctor, ſingularis humanitas ea conceſſiſſet Academiæ
noſtræ: quæ ſtatim, cognito argumento, non minus iucundo, quàm
diflicili, munus ad te, ſuæ teſtimonium obſeruantiæ, mittendum
conſtituit: cum ipſam quidem rem, & pro tua excellenti doctrina,
& quia te in amœniſſimum Corneliani ſeceſſum, quietis, & ualetu
dinis cauſa, contuliſti, gratam fore opinaretur, animum tamen no
ſtrum tibi probari uehementius optaret, utpote qui ad tuam glo
riam multo ſublimiora cogitans, humilia tamen tuæ ſplendore di
gnitatis putauit illuſtranda. nec uero ſibi unquam ſatisfaciet, donec
plane peripiciat, neminem poſſe ipſo præſtantius ad tuum decus