Fabri, Honoré, Dialogi physici in quibus de motu terrae disputatur, 1665

Table of figures

< >
[Figure 71]
[Figure 72]
[Figure 73]
[Figure 74]
[Figure 75]
[Figure 76]
[Figure 77]
[Figure 78]
[Figure 79]
[Figure 80]
[Figure 81]
[Figure 82]
[Figure 83]
< >
page |< < of 248 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="s.000763">
                <pb pagenum="67" xlink:href="025/01/071.jpg"/>
              phyſicorum; hîc non diſcutio cauſæ merita, ne ſaltem extra chorum; id
                <lb/>
              vnum dumtaxat dico, illam progreſſionem alteri præferendam eſſe, quæ &
                <lb/>
              vtrique quantitatis hypotheſi ſatisfacit, & ipſis experimentis non repu­
                <lb/>
              gnat: quòd autem progreſſio Galileana in hypotheſi finitorum inſtan­
                <lb/>
              tium non ſubſiſtat, perſpicuè demonſtro; Sit enim motus quiſpiam natu­
                <lb/>
              ralis, qui duret per 4. inſtantia, in quorum primo, mobile acquirat ſpa­
                <lb/>
              tium 1. in ſecundo 3. in tertio 5. in quarto 7. cùm velocitas creſcat, vt
                <lb/>
              tempus, in ſecundo inſtanti velocitas erit dupla, quomodo igitur acquiri­
                <lb/>
              tur triplum ſpatium? </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000764">
                <emph type="italics"/>
              Auguſtin.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s id="s.000765"> Nihil facilius triangulo Galileano, in quo res iſta clariſſi­
                <lb/>
                <figure id="id.025.01.071.1.jpg" xlink:href="025/01/071/1.jpg" number="21"/>
                <lb/>
              mè demonſtratur: Sit enim triangulum AEI, ſit
                <lb/>
              tempus diviſum in 4.partes æquales, & primo tempo­
                <lb/>
              re AB, ſpatium acquiſitum ſit triangulum ABF, &
                <lb/>
              velocitas acquiſita BF, ſecundo tempore erit veloci­
                <lb/>
              tas acquiſita CG, creſcit enim, vt tempus, & vt AB
                <lb/>
              ad BF, ita AC ad CG ; idem dico de quolibet alio
                <lb/>
              temporis puncto accepto inter BC ; igitur ſpatium ac­
                <lb/>
              quiſitum erit trapezium BCGF, triplum trianguli
                <lb/>
              ABF, nempe cum velocitate BF æquabili motu, tem­
                <lb/>
              pore BC, acquireret rectangulum BM, ſed virtute ve­
                <lb/>
              locitatis acquiſitæ tempore BC æqualis velocitati BF, acquiritur triangu­
                <lb/>
              lum FMG æquale ABF; igitur ſecundo tempore triplum ſpatium
                <lb/>
              prioris. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000766">
                <emph type="italics"/>
              Antim.
                <emph.end type="italics"/>
              Hæc omittere poteras, quæ iam trita ſunt, nec à me negantur;
                <lb/>
              nempe velocitas BF acquiritur ſucceſtivè tempore AB, quod ſi ſuppona­
                <lb/>
              tur eſſe inſtans phyſicum, accipienda eſt velocitas. </s>
              <s id="s.000767">BF tota ſimul, re­
                <lb/>
              ſpondeo enim toti inſtanti, ac proinde tota ſimul eſt, non verò ſucceſſi­
                <lb/>
              vè acquiſita, igitur ſpatium debet accipi in rectangulo, non verò in trian­
                <lb/>
                <figure id="id.025.01.071.2.jpg" xlink:href="025/01/071/2.jpg" number="22"/>
                <lb/>
              gulo; v.g. Sit tempus AE 4. inſtantiam, ſit pri­
                <lb/>
              mus gradus velocitatis AG, & ſpatium acqui­
                <lb/>
              ſitum rectangulum AV; ſecundo inſtanti ve­
                <lb/>
              locitas acquiſita erit BH, dupla ſcilicet AG;
                <lb/>
              nempe tota prior remanet, & tantumdem ab ea­
                <lb/>
              dem cauſa, æquali tempore ponitur; igitur ſpa­
                <lb/>
              tium eſt duplum prioris, ac proinde erit rectan­
                <lb/>
              gulum CH duplum prioris. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000768">
                <emph type="italics"/>
              Auguſtin.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s id="s.000769"> Duo abſurda ex his mihi deducere videor; primò enim, pri­
                <lb/>
              mo tempore AB, duplum ſpatium trianguli Galileani aſſumis; nempe re­
                <lb/>
              ctangulum AV duplum eſt trianguli ABV, cùm tamen æquale primum
                <lb/>
              tempus aſſumi debeat, ad perfectam comparationem; ſecundò longè majus
                <lb/>
              ſpatium decurritur ſecundùm tuam progreſſionem, quàm ſecundùm Ga­
                <lb/>
              lileanam, in qua ſpatium decurſum tempore AE continet 16. triangula
                <lb/>
              æqualia triangulo ABV, in tua verò continet 10. rectangula æqualia
                <lb/>
              AV; igitur 20. triangula æqualia ABV, igitur ſpatium Galileanum erit
                <lb/>
              ad tuum vt 16. ad 20. ſeu vt 4. ad 5. igitur majus vna quarta parte, quod </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>