Fabri, Honoré
,
Dialogi physici in quibus de motu terrae disputatur
,
1665
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Table of figures
<
1 - 30
31 - 60
61 - 83
>
[Figure 71]
Page: 198
[Figure 72]
Page: 217
[Figure 73]
Page: 218
[Figure 74]
Page: 219
[Figure 75]
Page: 221
[Figure 76]
Page: 222
[Figure 77]
Page: 227
[Figure 78]
Page: 227
[Figure 79]
Page: 230
[Figure 80]
Page: 232
[Figure 81]
Page: 233
[Figure 82]
Page: 247
[Figure 83]
Page: 248
<
1 - 30
31 - 60
61 - 83
>
page
|<
<
of 248
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000769
">
<
pb
pagenum
="
68
"
xlink:href
="
025/01/072.jpg
"/>
ſanè omnibus experimentis repugnat, quæ cum ſpatio Galileano prorſus
<
lb
/>
conſentiunt. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000770
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Antim.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.000771
"> Nemo vnquam hujus rei periculum fecit in 4. inſtantibus,
<
lb
/>
ſed tantùm in 4. temporibus ſenſibilibus, nempe inſtantia ſub ſenſum non
<
lb
/>
cadunt; at ſupponuntur hoc loco 4.inſtantia. </
s
>
<
s
id
="
s.000772
">iuxta ſingularem illam tem
<
lb
/>
poris hypotheſim ; equidem ſi tempus AE ex quatuor partibus temporis
<
lb
/>
ſenſibilibus componas ſecundùm communem, aut etiam Galileanam tem
<
lb
/>
poris hypotheſim, & dividas AE in 8. tempora æqualia; in progreſſione
<
lb
/>
Galilei, tempore AE, idem ſpatium decurritur; at verò in mea decurritur
<
lb
/>
ſpatium, quod complectitur 18.triangula æqualia ABV; igitur ſpatium in
<
lb
/>
mea decurſum majus erit Galileano, vna octava; & ſi adhuc tempora bi
<
lb
/>
fariam dividas, majus erit vna decima ſexta; atque ita deinceps decre
<
lb
/>
ſcent exceſſus iuxta hanc ſeriem 1/4. &c. </
s
>
<
s
id
="
s.000773
">igitur. </
s
>
<
s
id
="
s.000774
">ſi vel in
<
lb
/>
ſtantia infinita ſunt, vel partes infinitæ, differentia ſpatiorum in mea
<
lb
/>
progreſſione & Galileana decreſcit in infinitum; ac proinde Illa ſpatia
<
lb
/>
æqualia cenſenda ſunt, quorum vnum aliud ſuperat, exceſſu, minore quo
<
lb
/>
libet aſſignabili: Hæc ſi non nemo paulò attentiùs conſideraſſet, meam
<
lb
/>
progreſſionem tam citò vt falſam & experimentis omnino repugnantem
<
lb
/>
minimè rejeciſſet, nec adeò dubitaſſet de vera hujus accelerationis cauſa,
<
lb
/>
quæ in eo poſita eſt, quod prioribus gradibus impetus novi gradus conti
<
lb
/>
nuè accedant, idque ſi quodlibet tempus ex infinitis conſter, vel etiam ex
<
lb
/>
finitis, ſed innumerabilibus, in triangulo; ſi verò ex paucis finitis, in
<
lb
/>
rectangulis, iuxta figuram AEF diſpoſitis; nec alia ſuper hoc, meo judi
<
lb
/>
cio, difficultas reſtat; vnde concludo, meam progreſſionem alteri præfe
<
lb
/>
rendam eſſe, quia ſcilicet vtrique hypotheſi facit ſatis; quanquam ad vſum.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.000775
">Galileana omnino adhibenda eſt, cùm in eam mea reſolvatur, vt verò ad
<
lb
/>
cauſam phyſicam accelerationis res reducatur pro vtraque hypotheſi, mea
<
lb
/>
certè non modò præferenda eſt, verùm etiam neceſſariò tenenda; ſed tam
<
lb
/>
multa de hac re ſcripſimus, vt de his plura ſcribere operæ pretium non ſit. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000776
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Chryſocom.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.000777
"> Neſcio, quomodo dicas, nullam ſupereſſe difficultatem,
<
lb
/>
cùm inſuperabilis adhuc reſtet; nempe ſi primo inſtanti mobile acquirit
<
lb
/>
AV, & ſecundo, ſpatium CH, duplum, igitur, cùm mobile eſſet ih ſpa
<
lb
/>
tio AV tanquam in loco adæquato erit in CH duplo ſcilicet, tanquam
<
lb
/>
in loco adæquato majore. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000778
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Antim.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
Hæc maxima eſt difficultas, fateor, & in communi temporis
<
lb
/>
<
figure
id
="
id.025.01.072.1.jpg
"
xlink:href
="
025/01/072/1.jpg
"
number
="
23
"/>
<
lb
/>
hypotheſi, ſi rèm ipſam, non verba conſideremus,
<
lb
/>
ferè inſuperabilis; immò & in Galilei opinione, qui
<
lb
/>
vult, tempus ex infinitis inſtantibus Mathematicis
<
lb
/>
componi, inſolubilis nodus eſt; ſi enim in tempore
<
lb
/>
AE accipiantur duo inſtantia, ſcilicet B & C, nem
<
lb
/>
pe vt linea AE repræſentat tempus, ita quodlibet illius
<
lb
/>
punctum repræſentat vnum inſtans, porrò mobile,
<
lb
/>
quod movetur tempore AE, inſtanti B eſt in ſpa
<
lb
/>
tio BF, inſtanti C in ſpatio CG duplo prioris;
<
lb
/>
quia vt arca trianguli AEI repræſentat, totum </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>