Fabri, Honoré
,
Dialogi physici in quibus de motu terrae disputatur
,
1665
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Table of figures
<
1 - 30
31 - 60
61 - 83
[out of range]
>
<
1 - 30
31 - 60
61 - 83
[out of range]
>
page
|<
<
of 248
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
pb
pagenum
="
92
"
xlink:href
="
025/01/096.jpg
"/>
<
figure
id
="
id.025.01.096.1.jpg
"
xlink:href
="
025/01/096/1.jpg
"
number
="
33
"/>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001046
">
<
emph
type
="
center
"/>
DIALOGVS TERTIVS.
<
emph.end
type
="
center
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001047
">
<
emph
type
="
center
"/>
<
emph
type
="
italics
"/>
In quo, nova & vera cauſa Marini æſtus declaratur
<
lb
/>
& demonstratur.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
<
emph.end
type
="
center
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001048
">REM magnam aggredior, Princeps Eminentiſſime, adeó
<
lb
/>
que difficilem, vt Philoſophorum maximi, Stagiritæ ſui
<
lb
/>
principis miſerando caſu & naufragio territi, inſuperabilé
<
lb
/>
illam & Mortalium ingenio inacceſſam publicis monu
<
lb
/>
mentis in lucem editis declararint. </
s
>
<
s
id
="
s.001049
">Vnde factum eſſe,
<
lb
/>
reor, vt quique illorum prudentiſſimi hunc ſcopulum
<
lb
/>
cautè prætergreſſi, vix extremo indice illum indicarint; cùm tamen alij
<
lb
/>
certè incauti ad illum propiùs acceſſerint, ibique tanquam in ridicula ſce
<
lb
/>
na, theſes ſuas communi ſapientum ludibrio expoſuerint. </
s
>
<
s
id
="
s.001050
">Et verò vix ea
<
lb
/>
in ſomniantis animum caderent, quæ ipſi excogitarunt, ad cauſam Ma
<
lb
/>
rini æſtus explicandam; ſunt qui Soli, alij Terræ, neutri quidam præfa
<
lb
/>
tam cauſam attribuunt: in Luna multiplicem virtutem, ſeu vim alij agno
<
lb
/>
ſcunt; magneticam, qua ſcilicet a quas adducit atque attollit; humefacti
<
lb
/>
vam, cùm ſit humoris vehiculum, quo humida corpora variè afficiuntur,
<
lb
/>
pro diverſo Lunæ aſpectu; compreſſivam, rarefactivam &c. </
s
>
<
s
id
="
s.001051
">Sed in Ple
<
lb
/>
nilunio, de Meridie, Luna in puncto oppoſito exiſtens, qua vi, amabo,
<
lb
/>
ciet æſtum? </
s
>
<
s
id
="
s.001052
">Qui ad Solem confugiunt, dicere nequeunt, quid Sol præſtet,
<
lb
/>
cum bis ſingulis menſibus in Novilunio ſcilicet & Plenilunio æſtum
<
lb
/>
in media nocte, abſente Sole habeamus. </
s
>
<
s
id
="
s.001053
">Vapores tepidos accerſunt aliqui;
<
lb
/>
ſed vnde, à quo excitati? </
s
>
<
s
id
="
s.001054
">Quid iis cum Luna, cuius motum Marinus æſtus
<
lb
/>
æmulatur? </
s
>
<
s
id
="
s.001055
">Vapores demum aquam in bullas attollunt, non verò in tu
<
lb
/>
morem; & quid nitrum ad hoc conferat, divinare, niſi fingam, profectò
<
lb
/>
non poſſum; Terræ motum inæqualem, cui aliqui tribuunt æſtum, iam
<
lb
/>
ſupra rejecimus; item aëris compreſſionem à præterlabente Luna æquè
<
lb
/>
facilè explodimus; quia Luna in Meridiano exiſtente, ibi compreſſionis
<
lb
/>
maxima vis eſſet; nullus igitur æſtus. </
s
>
<
s
id
="
s.001056
">Omitto alia figmenta potiùs quàm
<
lb
/>
argumenta, & ex communibus principiis rem iſtam ita definio, vt ex iis,
<
lb
/>
etiam ab ignaro æſtus Marini, immò qui nequidem Oceanum eſſe ſciat,
<
lb
/>
illi omnes effectus, qui ſenſibus noſtris & obſervationibus ſubjiciuntur,
<
lb
/>
deduci poſſint: id ſaltem erit operæ pretium, quod hanc hypotheſim
<
lb
/>
meam cenſuræ tuæ ſubjectam, vel inde nobiliſſimo & doctiſſimo calculo
<
lb
/>
probatam, vel juſto, à quo abſque temeritatis nota, nemo appellarit,
<
lb
/>
judicio reprobatam eſſe, non ſine voluptate intelligam: ſed ad rem ve
<
lb
/>
niamus. </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>