Fabri, Honoré, Dialogi physici in quibus de motu terrae disputatur, 1665

Table of figures

< >
< >
page |< < of 248 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <pb pagenum="92" xlink:href="025/01/096.jpg"/>
            <figure id="id.025.01.096.1.jpg" xlink:href="025/01/096/1.jpg" number="33"/>
            <p type="main">
              <s id="s.001046">
                <emph type="center"/>
              DIALOGVS TERTIVS.
                <emph.end type="center"/>
              </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001047">
                <emph type="center"/>
                <emph type="italics"/>
              In quo, nova & vera cauſa Marini æſtus declaratur
                <lb/>
              & demonstratur.
                <emph.end type="italics"/>
                <emph.end type="center"/>
              </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001048">REM magnam aggredior, Princeps Eminentiſſime, adeó­
                <lb/>
              que difficilem, vt Philoſophorum maximi, Stagiritæ ſui
                <lb/>
              principis miſerando caſu & naufragio territi, inſuperabilé
                <lb/>
              illam & Mortalium ingenio inacceſſam publicis monu­
                <lb/>
              mentis in lucem editis declararint. </s>
              <s id="s.001049">Vnde factum eſſe,
                <lb/>
              reor, vt quique illorum prudentiſſimi hunc ſcopulum
                <lb/>
              cautè prætergreſſi, vix extremo indice illum indicarint; cùm tamen alij
                <lb/>
              certè incauti ad illum propiùs acceſſerint, ibique tanquam in ridicula ſce­
                <lb/>
              na, theſes ſuas communi ſapientum ludibrio expoſuerint. </s>
              <s id="s.001050">Et verò vix ea
                <lb/>
              in ſomniantis animum caderent, quæ ipſi excogitarunt, ad cauſam Ma­
                <lb/>
              rini æſtus explicandam; ſunt qui Soli, alij Terræ, neutri quidam præfa­
                <lb/>
              tam cauſam attribuunt: in Luna multiplicem virtutem, ſeu vim alij agno­
                <lb/>
              ſcunt; magneticam, qua ſcilicet a quas adducit atque attollit; humefacti­
                <lb/>
              vam, cùm ſit humoris vehiculum, quo humida corpora variè afficiuntur,
                <lb/>
              pro diverſo Lunæ aſpectu; compreſſivam, rarefactivam &c. </s>
              <s id="s.001051">Sed in Ple­
                <lb/>
              nilunio, de Meridie, Luna in puncto oppoſito exiſtens, qua vi, amabo,
                <lb/>
              ciet æſtum? </s>
              <s id="s.001052">Qui ad Solem confugiunt, dicere nequeunt, quid Sol præſtet,
                <lb/>
              cum bis ſingulis menſibus in Novilunio ſcilicet & Plenilunio æſtum
                <lb/>
              in media nocte, abſente Sole habeamus. </s>
              <s id="s.001053">Vapores tepidos accerſunt aliqui;
                <lb/>
              ſed vnde, à quo excitati? </s>
              <s id="s.001054">Quid iis cum Luna, cuius motum Marinus æſtus
                <lb/>
              æmulatur? </s>
              <s id="s.001055">Vapores demum aquam in bullas attollunt, non verò in tu­
                <lb/>
              morem; & quid nitrum ad hoc conferat, divinare, niſi fingam, profectò
                <lb/>
              non poſſum; Terræ motum inæqualem, cui aliqui tribuunt æſtum, iam
                <lb/>
              ſupra rejecimus; item aëris compreſſionem à præterlabente Luna æquè
                <lb/>
              facilè explodimus; quia Luna in Meridiano exiſtente, ibi compreſſionis
                <lb/>
              maxima vis eſſet; nullus igitur æſtus. </s>
              <s id="s.001056">Omitto alia figmenta potiùs quàm
                <lb/>
              argumenta, & ex communibus principiis rem iſtam ita definio, vt ex iis,
                <lb/>
              etiam ab ignaro æſtus Marini, immò qui nequidem Oceanum eſſe ſciat,
                <lb/>
              illi omnes effectus, qui ſenſibus noſtris & obſervationibus ſubjiciuntur,
                <lb/>
              deduci poſſint: id ſaltem erit operæ pretium, quod hanc hypotheſim
                <lb/>
              meam cenſuræ tuæ ſubjectam, vel inde nobiliſſimo & doctiſſimo calculo
                <lb/>
              probatam, vel juſto, à quo abſque temeritatis nota, nemo appellarit,
                <lb/>
              judicio reprobatam eſſe, non ſine voluptate intelligam: ſed ad rem ve­
                <lb/>
              niamus. </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>