Fabri, Honoré, Dialogi physici in quibus de motu terrae disputatur, 1665
page |< < of 248 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="s.000341">
                <pb pagenum="30" xlink:href="025/01/034.jpg"/>
              explicentur nondum ſtatui poſſe, riſi plures & magis accuratæ Obſerva­
                <lb/>
              tiones fiant. </s>
              <s id="s.000342">Porrò cum Venus proximè ad terram accedat, & circa hori-
                <lb/>
              zontem vt plurimum Obſervetur, non eſt dubium, quin refractio eius La­
                <lb/>
              titudinem non parum mutet, ac proinde valde difficile ſit, certam regu­
                <lb/>
              lam ex Obſervationibus, quæ tot fallaciis oculorum ſubjiciuntur ſtatuere;
                <lb/>
              ſed ne ſim prolixior, & ſaltem extra chorum, hæc omitto, cùm manifeſtè
                <lb/>
              conſtet, in qualibet hypotheſi ; hæc valde difficilè explicari; in ea tamen,
                <lb/>
              quam indicavi longè faciliùs. </s>
              <s id="s.000343">De Mercurio nihil dico, quia eadem pro
                <lb/>
              illo faciunt, quæ de Venere diximus, niſi quòd ſuas revolutiones citiùs
                <lb/>
              abſolvit, minuſque digreditur à Sole, quàm Venus; ac proinde illius Ob­
                <lb/>
              ſervationes longè difficiliores. </s>
              <s id="s.000344">De diverſis phaſibus horum Planetarum
                <lb/>
              nihil etiam dico; quia non dubitas; opinor, quin facillimè citra veſtram
                <lb/>
              hypotheſim explicentur: quare his peractis, vide quæſo, vtrùm alia pro
                <lb/>
              tua hypotheſi ſuppetant argumenta. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000345">
                <emph type="italics"/>
              Auguſtin.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s id="s.000346"> Omiſſis Aſtronomis, quæ haud dubiè ſatis feliciter ſolviſti,
                <lb/>
              alia duo ſunt, quæ magnum noſtræ hypotheſi plauſum pepererunt, pri­
                <lb/>
              mùm petitur à maris æſtu, alterum à Magnete: quod ad primum ſpectat,
                <lb/>
              ſupponimus, Terram moveri motu quodam mixto ex motu orbis & cen­
                <lb/>
              tri, quaſi ad inſtar rotæ in plano, vt iam ſupra inſinuaſti, ac proinde par­
                <lb/>
              tes illius inæquali motu ferri, alias tardiùs, alias velociùs. </s>
              <s id="s.000347">Suppono præ­
                <lb/>
              tereà aquam in vaſe, ſeu cymba vectam, vbi cymba motum remittit, ex­
                <lb/>
              currere versùs illam partem, in quam cymba tendit; in oppoſitam verò,
                <lb/>
              vbi cymba motum accelerat, cogita quæſo aquam Occani, quaſi in vaſtiſ­
                <lb/>
              ſima concha, à Globo Terræ delatam & circumactam, ſed dicto motu
                <lb/>
              inæquali, haud dubiè vbi motus acceleratur, aqua versù; Occaſum ex­
                <lb/>
              currit, vbi remittitur, versùs Ortum: En tibi germanam cauſam æſtus
                <lb/>
              marini, quæ certè, vt cum noſtra hypotheſi optimè conſentit, ita in aliis
                <lb/>
              explicari non poteſt. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000348">
                <emph type="italics"/>
              Antim.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s id="s.000349"> Negare non poſſum, quin hoc fuerit ingenioſum inventum,
                <lb/>
              fictum tamen & commentitium. </s>
              <s id="s.000350">Primo enim ita æſtus diurnus ſuas pe­
                <lb/>
              riodos metitur, vt ad motum Lunæ dumtaxat, diurnum ſcilicet, non
                <lb/>
              Solis aut Terræ ſeſe componat; nam ſummi æſtus, vel ſummæ aquarum
                <lb/>
              elevationis terminus eſt Luna meridiana, tum in hoc, tum in oppoſito
                <lb/>
              hemiſphærio; principium verò eſt eadem Luna, Quadrante circuli di­
                <lb/>
              ſtans à Meridiano: Igitur Luna exiſtente in Meridiano, æſtus creſcere
                <lb/>
              deſinit, decreſcere incipit, remota vero Quadrante circuli à Meridiano,
                <lb/>
              hinc inde æſtus decreſcere deſinit, & creſcere incipit: rem ita fieri per
                <lb/>
              ſe conſtantiſſimum eſt, habeturque ex indubitatis Obſervationibus; licèt
                <lb/>
              autem per accidens fieri poſſit, vt crementum decremento inæquale ſit;
                <lb/>
              hoc tamen non obſtat, quin poſtero die dementum incipiat eadem hora
                <lb/>
              Lunari, ac proinde 48. minutis tardiùs, quàm pridie. </s>
              <s id="s.000351">Quid autem ad
                <lb/>
              hæc, Auguſtine mi, Terræ motus conferat, nemo capiat; cùm enim ea­
                <lb/>
              dem motus inæqualitas, eadem ſemper hora, eidem Æquatoris terreſtris
                <lb/>
              globi puncto inſit, idem ſemper effectus ex eadem inæqualitate, ea­
                <lb/>
              dem hora ſequi deberet: igitur eadem hora ſemper eſſet ſummum cre-</s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>