Antim.
Hebetiori, quæſo, ingenio ignoſce, optime Auguſtine, quod
energiam illam rationum, quæ pro Copernico militant, nondum aſſequi
potuit; nec mirum profectò, lippos enim oculos ſubtilia fallunt, ac ſeſe
iis ſubducunt; quate vt ſum inprimis veritatis amans, me tibi plurimùm
obſtrinxeris, ſi præfatas rationes ea mihi claritudine exponas, quâ, vt mi
rificè vales, ita & mihi opus eſſe fateor, ad debiliores mentis oculos re
creandos.
energiam illam rationum, quæ pro Copernico militant, nondum aſſequi
potuit; nec mirum profectò, lippos enim oculos ſubtilia fallunt, ac ſeſe
iis ſubducunt; quate vt ſum inprimis veritatis amans, me tibi plurimùm
obſtrinxeris, ſi præfatas rationes ea mihi claritudine exponas, quâ, vt mi
rificè vales, ita & mihi opus eſſe fateor, ad debiliores mentis oculos re
creandos.
Auguſtin.
Non legiſti apud Galileum, ita limpidè ac perſpicuè explica
tas, vt nihil meo judicio, clarius aut liquidius legi poſſit?
tas, vt nihil meo judicio, clarius aut liquidius legi poſſit?
Antim.
Legi haud dubiè; Vt enim Authorem illum maximi facio, ita
nihil ab eo in publicam lucem editum fuit, quod ſtatim avidè ſæpè ac ſæ
piùs non legerim; hoc tamen tibi perſuadeas, velim, prædictas rationes,
quamvis alioquin elegantiſſimè ab eo explicatas, illa vi & nervo, vt dicis,
pollere mihi non videri, ſingulas accuratè perpendi & ponderavi, nec op
poſitæ ſententiæ ſtudium obfuit; nam crede mihi; vnius dumtaxat veri
tatis amore ducor, quam ſive Copernicus porrigat, ſive Ptolemæus, ſive
Ariſtoteles, ſive Democritus; illa æquè grata & chara mihi ſemper accidit.
Sed quæſo te, periculum faciamus, vt ſaltem dum noſtri venerint, hoc mo
dicum tempus cum æſtu fallamus.
nihil ab eo in publicam lucem editum fuit, quod ſtatim avidè ſæpè ac ſæ
piùs non legerim; hoc tamen tibi perſuadeas, velim, prædictas rationes,
quamvis alioquin elegantiſſimè ab eo explicatas, illa vi & nervo, vt dicis,
pollere mihi non videri, ſingulas accuratè perpendi & ponderavi, nec op
poſitæ ſententiæ ſtudium obfuit; nam crede mihi; vnius dumtaxat veri
tatis amore ducor, quam ſive Copernicus porrigat, ſive Ptolemæus, ſive
Ariſtoteles, ſive Democritus; illa æquè grata & chara mihi ſemper accidit.
Sed quæſo te, periculum faciamus, vt ſaltem dum noſtri venerint, hoc mo
dicum tempus cum æſtu fallamus.
Auguſtin.
Per me licet; ſed curſim, iis tamen prætermiſſis, quæ inter
Academicos quidem, non tamen inter Philoſophos locum obtinent, quas
potiùs rationum vmbras, quàm veras rationes appellare ſoleo.
Academicos quidem, non tamen inter Philoſophos locum obtinent, quas
potiùs rationum vmbras, quàm veras rationes appellare ſoleo.
Antim.
Optimè judicas, quid enim juvat, tanti rem momenti leviſſimis
fulcire adminiculis: Nonnulla obiter indico. Sol, inquiunt, tes inter cor
poreas nobiliſſimus, in nobiliſſimo loco, ſcilicet in mundi centro, collo
cari debuit; quaſi verò infimus locus ſupremo nobilior reputandus ſit, &
tenebroſus orcus radianti præferendus Empyreo: ſed pergunt, quiſquis
alterius operâ indiget, ad illum accedere debet, neque hunc, ſed illum
moveri par eſt; cùm igitur reliqua corpora benigno Solis influxu indi
geant, hunc certè immotum conſiſtere, illa verò circa perennem illum
beneficæ naturæ fontem ite oportuit. Bellè profectò; Solem rerum crea
tarum Principem faciunt, qui tamen omnibus ſervit, & non modò ani
mantibus, verùm etiam plantis dignitate cedit; Æquum igitur eſt, vt circa
terram eat, cuius gratia conditus eſt, non verò vt tellus eiuſque incolæ
circa Solem ite cogantur. Denique ex culina ipſa nova depromunt argu
menta; Videmus, inquiunt, verum ad immotum ignem in gyros verti, quod
certè rationi conſentaneum eſſe videtur; quidni ergo pariter terreſtris
globus, qui calore Solis foveri & recreari debet, circa Solem, non Sol cir
ca terram volvatur? Hoc argumentum culinam olet, vnde profectum eſt.
fulcire adminiculis: Nonnulla obiter indico. Sol, inquiunt, tes inter cor
poreas nobiliſſimus, in nobiliſſimo loco, ſcilicet in mundi centro, collo
cari debuit; quaſi verò infimus locus ſupremo nobilior reputandus ſit, &
tenebroſus orcus radianti præferendus Empyreo: ſed pergunt, quiſquis
alterius operâ indiget, ad illum accedere debet, neque hunc, ſed illum
moveri par eſt; cùm igitur reliqua corpora benigno Solis influxu indi
geant, hunc certè immotum conſiſtere, illa verò circa perennem illum
beneficæ naturæ fontem ite oportuit. Bellè profectò; Solem rerum crea
tarum Principem faciunt, qui tamen omnibus ſervit, & non modò ani
mantibus, verùm etiam plantis dignitate cedit; Æquum igitur eſt, vt circa
terram eat, cuius gratia conditus eſt, non verò vt tellus eiuſque incolæ
circa Solem ite cogantur. Denique ex culina ipſa nova depromunt argu
menta; Videmus, inquiunt, verum ad immotum ignem in gyros verti, quod
certè rationi conſentaneum eſſe videtur; quidni ergo pariter terreſtris
globus, qui calore Solis foveri & recreari debet, circa Solem, non Sol cir
ca terram volvatur? Hoc argumentum culinam olet, vnde profectum eſt.
Auguſtin.
Sed hæc omittamus, quæ noſtri per jocum potiùs, quàm ſeriò
dixerunt; ad ſeria igitur & gravia, quæ nobis non deſunt, veniendum eſt:
illud inprimis maximi ponderis eſſe videtur, quod in hypotheſi noſtra
(ſic eam diſputan di gratia deinceps appellabo) per ſimpliciſſimum eum
que proprium motum omnia explicemus, ablegatis alienis motibus,
illoque præſertim, quem raptus vocant, primi ſcilicet mobilis, quo ab Ortu
dixerunt; ad ſeria igitur & gravia, quæ nobis non deſunt, veniendum eſt:
illud inprimis maximi ponderis eſſe videtur, quod in hypotheſi noſtra
(ſic eam diſputan di gratia deinceps appellabo) per ſimpliciſſimum eum
que proprium motum omnia explicemus, ablegatis alienis motibus,
illoque præſertim, quem raptus vocant, primi ſcilicet mobilis, quo ab Ortu
zoom in
zoom out
zoom area
full page
page width
set mark
remove mark
get reference
digilib