Fabri, Honoré, Dialogi physici in quibus de motu terrae disputatur, 1665

List of thumbnails

< >
31
31
32
32
33
33
34
34
35
35
36
36
37
37
38
38
39
39
40
40
< >
page |< < of 248 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="s.000325">
                <pb pagenum="28" xlink:href="025/01/032.jpg"/>
              hoc ipſum eſt, quod iam aliàs innui cùm de Saturno confabularer; nem­
                <lb/>
              pe ex duplici motu recto, altero ſcilicet naturaliter accelerato, altero
                <lb/>
              æquabïli, hæc linea parabolica naſcitur, vt multi demonſtrarunt. </s>
              <s id="s.000326">Dixi
                <lb/>
              phyſicè loquendo, quia neque arcus circuli eſt linea recta, neque lineæ
                <lb/>
              ductæ ad idem centrum ſunt parallelæ, neque fortè motus apparens in
                <lb/>
              illo arcu eſt æquabilis. </s>
              <s id="s.000327">At verò in Venere, in qua longè maior arcus aſſu­
                <lb/>
              mitur, vt DL, cùm hic aſſumi non poſſit, vt linea recta, quæ ſit baſis ſemi­
                <lb/>
              parabolæ, linea SPL non eſt, etiam phyſicè loquendo, parabolica. </s>
              <s id="s.000328">Vt
                <lb/>
              autem nonnihil, obiter ſaltem, indicem, ſit BN radius illius circuli, quem
                <lb/>
              Venus æquali tempore cum Sole decurrit, ſit vt BS ad SN, ita circulus
                <lb/>
              ſub radio BC ad arcum SX; ſit SO ſegmentum acceſſus ducto ex B
                <lb/>
              arcu OP, ducetur linea per punctum P: pari modo alia puncta habebun­
                <lb/>
              tur; cogita punctum S moveri per SD motu accelerato, & ſimul cum axe
                <lb/>
              BS versùs X, circa centrum B, initio, velociùs: ſub finem, tardiùs; deſcri­
                <lb/>
              bet curvam SPL, quæ eſt ſpecies quædam ſpiralis, ſeu fortè nova quæ­
                <lb/>
              dam ſpecies parabolæ, in qua, arcus paralleli in locum applicatarum
                <lb/>
              ſubſtituuntur; ita vt v.g. quadratum OP ad quadratum DL, ſit vt SO,
                <lb/>
              ad SD, & vt tantulum Geometrizemus, cùm hæc figura ſit homogenea
                <lb/>
              ſemiparabolæ, ſunt enim arcus vt applicatæ, ſi ducatur arcus LD in 1/
                <gap/>
              SD,
                <lb/>
              habebitur area dictæ figuræ: ſi autem idem arcus DL ducatur in 1/
                <gap/>
              DB,
                <lb/>
              habebitur ſector BLD. </s>
              <s id="s.000329">Igitur figura SLD eſt ad dictum ſectorem, vt
                <lb/>
              1/
                <gap/>
              SD ad 1/
                <gap/>
              DB. </s>
              <s id="s.000330">Sit etiam vt BD ad BS, ita BS ad tertiam BF, erit ſector
                <lb/>
              BLD ad ſectorem BHS, vt BD ad BF; ſunt enim ſectores ſimiles in
                <lb/>
              duplicata; igitur ſector BLD ad reliquum trapezium LHSD vt BD
                <lb/>
              ad DF, vel vt 1/
                <gap/>
              BD ad 1/
                <gap/>
              DF. </s>
              <s id="s.000331">Igitur LSD ad dictum trapezium vt 1/
                <gap/>
              SD
                <lb/>
              ad 1/
                <gap/>
              FD; igitur LSD ad reliquum triangulum SHL vt 1/
                <gap/>
              DS ad
                <gap/>
              DF
                <lb/>
              minùs 1/
                <gap/>
              SD. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000332">
                <emph type="italics"/>
              Auguſtin.
                <emph.end type="italics"/>
              Hæc mihi non parum arrident; ſed omitte quæſo hæc Geo­
                <lb/>
              metrica, alioquin vix ab iis te abſtrahere potero; probè igitur intelligo,
                <lb/>
              quomodo in hac tua hypotheſi, omnia quorum huc vſque meminiſti Ve­
                <lb/>
              neris Phænomena explicentur; nonnulla tamen ſuperſunt, quæ fortè plus
                <lb/>
              negotij faceſſunt v.g. cur maxima Veneris declinatio modò maior ſit,
                <lb/>
              modò minor, cur Venus aliquando matutina, ſimul & veſpertina eodem
                <lb/>
              die videatur; cur eiuſdem latitudo Borealis ſit maior quàm Auſtralis, alia­
                <lb/>
              que hujuſmodi. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000333">
                <emph type="italics"/>
              Antim.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s id="s.000334"> Parum negotij cuncta hæc mihi faceſſunt, ſecus fortè vobis
                <lb/>
              ac proinde tot epicyclos, excentricos, circellos, librationes arcus, Ellipſ
                <lb/>
              ſes, Epicyclorum Epicyclos multiplicatis; quibus etiam admiſſis, vix fi­
                <lb/>
              nem vobis propoſitum obtinetis; itaque illa omnia cum meo ſimpliciſſimo
                <lb/>
              motu facillimè explico: vbi enim Venus pervenit ad M, id eſt, ad illum
                <lb/>
              circulum ineundum quem æquali cum Sole tempore decurrit, dum hic
                <lb/>
              eſt in mediocri diſtantia D ; ſi Sol ſit in Apogæo, cum in conſequentia,
                <lb/>
              id eſt versùs Ortum Sol plus promoveri videatur, quia maiorem circu­
                <lb/>
              lum deſcribit, igitur tardiùs, haud dubiè Venus à Sole minùs digredi
                <lb/>
              videtur ad quàm Sol propiùs accedit, igitur in hoc caſu, maxima digreſ-</s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>