Fabri, Honoré, Tractatus physicus de motu locali, 1646

Page concordance

< >
Scan Original
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
< >
page |< < of 491 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <front>
          <section>
            <p id="N10454" type="main">
              <s id="N10456">
                <pb xlink:href="026/01/011.jpg"/>
              nem duplicatam temporum, cùm creſcat ſecundùm proportionem
                <lb/>
              temporum, etïam ex mente Galilei: </s>
              <s id="N10460">creſcit autem velocitas, vt im­
                <lb/>
              petus; </s>
              <s id="N10466">effectus, ſcilicet, vt cauſa: </s>
              <s id="N1046A">idem dico de motu, ratione velo­
                <lb/>
              citatis; </s>
              <s id="N10470">quippe motus ipſe eſt ſua velocitas: at verò ipſa ſpatia,
                <lb/>
              quæ decurruntur illo motu, ſi conſideretur crementum in inſtan­
                <lb/>
              tibus, creſcunt iuxta progreſſionem arithmeticam ſimplicem,
                <lb/>
              id eſt, ſi primo inſtanti, acquiritur vnum ſpatium, ſecundo acquiri­
                <lb/>
              tur vnum ſpatium, ſecundo acquiruntur duo, tertio 3. quarto 4. at­
                <lb/>
              que ita deinceps. </s>
            </p>
            <p id="N1047E" type="main">
              <s id="N10480">4. Hoc autem facilè poteſt
                <expan abbr="demõſtrari">demonſtrari</expan>
              : </s>
              <s id="N10488">quia, cùm velocitas creſ­
                <lb/>
              cat iuxta proportionem temporum, ſi primo inſtanti ſit vnus gradus
                <lb/>
              velocitatis, ſecundo erunt duo, tertio tres, at que ita deinceps: </s>
              <s id="N10490">igitur,
                <lb/>
              ſi mobile cum vno gradu velocitatis acquirit vnum ſpatium, certè
                <lb/>
              cum duobus acquiret duo ſpatia, cum tribus tria, atque ita dein­
                <lb/>
              ceps: debet autem vera progreſſio crementorum aſſumi in ſingulis
                <lb/>
              inſtantibus, quia reuerà ſingulis inſtantibus phyſicis (nam de iis
                <lb/>
              loquor) noua fit huius crementi acceſſio. </s>
            </p>
            <p id="N1049E" type="main">
              <s id="N104A0">5. Quia tamen inſtantia non ſunt ſenſibilia, vt Phyſicæ conſu­
                <lb/>
              latur, quæ res ſenſibiles conſiderat, aſſumi debent partes temporis
                <lb/>
              ſenſibiles, in quibus reuerâ progreſſio ſpatiorum non eſt arithmeti­
                <lb/>
              ca ſimplex; ſed tam propè accedit ad hanc numerorum imparium,
                <lb/>
              1. 3. 5. 7. &c. </s>
              <s id="N104AC">quam Galileus excogitauit, vt ſine ſcrupulo hæc aſ­
                <lb/>
              ſumi poſſit: </s>
              <s id="N104B2">hinc ſpatia ſunt ferè vt temporum quadrata: dixi, ferè: </s>
              <s id="N104B6">
                <lb/>
              nam eſt paulò minor proportio, cùm tantùm finita ſint inſtantia
                <lb/>
              phyſica, quæ reuerà ſi infinita eſſent in qualibet temporis ſenſibilis
                <lb/>
              parte, haud dubiè ſpatia eſſent omninò in ratione duplicata tem­
                <lb/>
              porum: ſed, quia parum pro nihilo computatur, hanc progreſſio­
                <lb/>
              nem Galilei deinceps vſurpabimus in Phyſica. </s>
            </p>
            <p id="N104C4" type="main">
              <s id="N104C6">6. Hinc ratio euidens maioris ictus inflicti à corpore graui,
                <lb/>
              cùm ex maiori altitudine cadit. </s>
              <s id="N104CB">Sunt autem ictus, vt impetus;
                <lb/>
              impetus, vt tempora; hæc demum, vt radices ſpatiorum ſenſibi­
                <lb/>
              liter quæ omnia conſtant ex dictis. </s>
              <s id="N104D3">Impetus acquiſitus in deſcenſu
                <lb/>
              eſt ſemper imperfectior, ſi aſſumantur ſingula inſtantia, quæ reuerâ
                <lb/>
              ſunt ſemper minora; </s>
              <s id="N104DB">quia motus fit ſemper velocior: cùm graue
                <lb/>
              deſcendit in medio, quod reſiſtit, minùs accuratè ſeruantur prædi­
                <lb/>
              ctæ proportiones, quæ in vacuo modico accuratiſſimè ſeruaren­
                <lb/>
              tur. </s>
            </p>
            <p id="N104E5" type="main">
              <s id="N104E7">7. Reſiſtentia medij non eſt propter vllam formam improportio­
                <lb/>
              natam, quaſi verò impetus ſit forma improportionata aëri: </s>
              <s id="N104ED">ſed in </s>
            </p>
          </section>
        </front>
      </text>
    </archimedes>