1tingeret, ſi verſus Lunam dimoueretur?
Dicitur eſſe probabi
le, fore, vt vbicumque Terra conſtitueretur, illeic quieſceret
eo modo, quo corpus eiuſce materiæ, vt aquæ ſub pari mole
æquiponderet, vbicumque in imo, in ſummo, in medio, aut vbi
uis intra aquam ſtatuatur, conſiſtit. Nimirùm, quòd Terra
ſecundum ſi totam neque grauis ſit, neque leuis; & talis affe
ctio partium propria ſit, prout à tota diſtrahuntur: quódque in
Mundo spherico exſiſtente, medium quidem, & extremum
ſit, non item infimum, & ſummum; acta is conditio ſit
Terræ, globorumque Mundi cæterorum propria, propter
eandem partium diſtractionem, & retractionem, quæ ſigillatim
cum speciali cuiuſque centro comparatur. Non probatur etiam
aliunde Terram eſſe in Mundi medio; cùm etiam oppoſitum
arguant excentrici ſiderum motus: neque veriſimile eſt, ſi
Terra abduceretur in verticem Antipodum, vbi ſuper
ficies, cui inſiſtimus, excederet punctum, in quo fuiſſet centrum,
nos ibi hæſuros: aut abreptos vlteriùs, eò auolaturos, ſeu po
tiùs caſuros. Ad aliud, quod quærit, quid eueniret lapidi, ſi
intra cauernam in meditullio Terræ excauatam, oppletamque
aqua, aut aëre constitueretur? Dicitur probabile eſſe, ſi Terra
quidem quaſi magnes ſit, qui ſuis quaſi radijs emißis attrahat
terrena: euenturum, vt lapis ineam cauernæ partem feratur, è
qua radij plures, confertioreſque affluxerint; &, ſi ſupponan
tur ex æquo vndequàque affluere, fore, vtin medio ſuſpenſus
teneatur. Vnde &, quod rogat, cur lapis in puteum dimiſſus
fundum petat, non latera? Cauſſa eſt in promptu, quòd plu
res, denſioreſque radij exparte fundi, ad quam eſt tota Terræ
moles, adueniant, quàm ex parte vlla laterum aduenire
poßint. A p 247. in 254.
le, fore, vt vbicumque Terra conſtitueretur, illeic quieſceret
eo modo, quo corpus eiuſce materiæ, vt aquæ ſub pari mole
æquiponderet, vbicumque in imo, in ſummo, in medio, aut vbi
uis intra aquam ſtatuatur, conſiſtit. Nimirùm, quòd Terra
ſecundum ſi totam neque grauis ſit, neque leuis; & talis affe
ctio partium propria ſit, prout à tota diſtrahuntur: quódque in
Mundo spherico exſiſtente, medium quidem, & extremum
ſit, non item infimum, & ſummum; acta is conditio ſit
Terræ, globorumque Mundi cæterorum propria, propter
eandem partium diſtractionem, & retractionem, quæ ſigillatim
cum speciali cuiuſque centro comparatur. Non probatur etiam
aliunde Terram eſſe in Mundi medio; cùm etiam oppoſitum
arguant excentrici ſiderum motus: neque veriſimile eſt, ſi
Terra abduceretur in verticem Antipodum, vbi ſuper
ficies, cui inſiſtimus, excederet punctum, in quo fuiſſet centrum,
nos ibi hæſuros: aut abreptos vlteriùs, eò auolaturos, ſeu po
tiùs caſuros. Ad aliud, quod quærit, quid eueniret lapidi, ſi
intra cauernam in meditullio Terræ excauatam, oppletamque
aqua, aut aëre constitueretur? Dicitur probabile eſſe, ſi Terra
quidem quaſi magnes ſit, qui ſuis quaſi radijs emißis attrahat
terrena: euenturum, vt lapis ineam cauernæ partem feratur, è
qua radij plures, confertioreſque affluxerint; &, ſi ſupponan
tur ex æquo vndequàque affluere, fore, vtin medio ſuſpenſus
teneatur. Vnde &, quod rogat, cur lapis in puteum dimiſſus
fundum petat, non latera? Cauſſa eſt in promptu, quòd plu
res, denſioreſque radij exparte fundi, ad quam eſt tota Terræ
moles, adueniant, quàm ex parte vlla laterum aduenire
poßint. A p 247. in 254.