Lucretius, De rerum natura: Libri Sex, 1566

Page concordance

< >
Scan Original
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
< >
page |< < of 241 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap n="1">
            <p type="main">
              <s id="s.000141">
                <pb xlink:href="079/01/067.jpg" pagenum="18"/>
              Tam magis his rebus penitus temptata labascit.</s>
              <s id="s.000142">
                <lb/>
              Ergo si solida, ac sine inani corpora prima
                <lb/>
              Sunt, ita uti docui; sint haec aeterna necesse est.</s>
              <s id="s.000143">
                <lb/>
              Praeterea, nisi materies aeterna fuisset,
                <lb/>
              Antehac ad nilum penitus res quaeque redissent:
                <lb/>
              De nihiloque quoque nata forent, quaecumque videmus.</s>
              <s id="s.000144">
                <lb/>
              At quoniam supra docui nihil posse creari
                <lb/>
              De nihilo; neque quod genitum est, ad nihil revocari :
                <lb/>
              Esse inmortali primordia corpore debent,
                <lb/>
              Dissolui quo quaeque supremo tempore possint,
                <lb/>
              Materies ut subpeditet rebus reparandis.</s>
              <s id="s.000145">
                <lb/>
              Sunt igitur solida primordia simplicitate ;
                <lb/>
              Nec ratione queunt alia servata per aevum
                <lb/>
              Ex infinito iam tempore res reparare.</s>
              <lb/>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000146">Denique si nullam finem natura parasset
                <lb/>
              Frangendis rebus; iam corpora materiai
                <lb/>
              Usque redacta forent, aevo frangente priore,
                <lb/>
              Ut nihil ex illis a certo tempore posset
                <lb/>
              Conceptum, summum aetatis pervadere finem.</s>
              <s id="s.000147">
                <lb/>
              Nam quidvis citius dissolvi posse videmus,
                <lb/>
              Quam rursus refici: quapropter, longa diei
                <lb/>
              Infinita aetas anteacti temporis omnis
                <lb/>
              Quod fregisset adhuc disturbans, dissoluensque,
                <lb/>
              Numquam reliquo reparari tempore posset.</s>
              <s id="s.000148">
                <lb/>
              At nunc nimirum frangendi reddita finis
                <lb/>
              Certa manet, quoniam refici rem quamque videmus,
                <lb/>
              Et finita simul generatim tempora rebus
                <lb/>
              Stare, quibus possint aevi contingere florem.</s>
              <s id="s.000149">
                <lb/>
              Hoc accedit, uti, solidissima materiai
                <lb/>
              Corpora quom constant, possit tamen omnia reddi,
                <lb/>
              Mollia, quae fiant aer, aqua, terra, vapores,
                <lb/>
              Quo pacto fiant, & qua vi cumque gerantur:
                <lb/>
              </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>
Impressum