1
Donicum ad extremam crescendi perfica finem
Omnia perduxit rerum natura creatrix.
Ut fit, ubi nihilo iam plus est, quod datur intra
Vitalis venas, quam quod fluit, adque recedit:
Omnibus hic aetas debet consistere rebus;
Hic natura suis refrenat viribus auctum.
Nam, quaecumque, vides hilaro grandescere adauctu,
Paulatimque gradus aetatis scandere adultae;
Plura sibi adsumunt, quam de se corpora mittunt,
Dum facile in venas cibus omnis diditur; & dum
Non ita sunt late dispersa, ut multa remittant:
Et plus dispendi faciant, quam vescitur aetas.
Nam certe fluere, atque recedere corpora rebus
Multimodis, dandum est: sed plura accedere debent,
Donec alescendi summum tetigere cacumen.
Inde minutatim vires, & robur adultum
Frangit, & in partem peiorem liquitur aetas.
Quippe etenim quanto est res amplior, augmine dempto,
Et quo latior est; in cunctas undique partes
Pluria eo dispargit, & a se corpora mittit.
Nec facile in venas cibus omnis diditur eii:
Nec satis est, proquam largos exaestuat artus,
Unde queat tanturn suboriri, ac subpeditare,
Quantum opus est, & quod satis est, natura nouare.
Iure igitur pereunt, cum rarefacta fluendo
Sunt; & cum externis succumbunt omnia plagis:
Quandoquidem grandi cibus aevo denique defit.
Nec tuditantia rem cessant extrinsecus ullam
Corpora conficere, & plagis infesta domare.
Sic igitur magni quoque circum moenia mundi
Expugnata dabunt labem, putrisque ruinas.
Omnia debet enim cibus integrare novando:
Omnia perduxit rerum natura creatrix.
Ut fit, ubi nihilo iam plus est, quod datur intra
Vitalis venas, quam quod fluit, adque recedit:
Omnibus hic aetas debet consistere rebus;
Hic natura suis refrenat viribus auctum.
Nam, quaecumque, vides hilaro grandescere adauctu,
Paulatimque gradus aetatis scandere adultae;
Plura sibi adsumunt, quam de se corpora mittunt,
Dum facile in venas cibus omnis diditur; & dum
Non ita sunt late dispersa, ut multa remittant:
Et plus dispendi faciant, quam vescitur aetas.
Nam certe fluere, atque recedere corpora rebus
Multimodis, dandum est: sed plura accedere debent,
Donec alescendi summum tetigere cacumen.
Inde minutatim vires, & robur adultum
Frangit, & in partem peiorem liquitur aetas.
Quippe etenim quanto est res amplior, augmine dempto,
Et quo latior est; in cunctas undique partes
Pluria eo dispargit, & a se corpora mittit.
Nec facile in venas cibus omnis diditur eii:
Nec satis est, proquam largos exaestuat artus,
Unde queat tanturn suboriri, ac subpeditare,
Quantum opus est, & quod satis est, natura nouare.
Iure igitur pereunt, cum rarefacta fluendo
Sunt; & cum externis succumbunt omnia plagis:
Quandoquidem grandi cibus aevo denique defit.
Nec tuditantia rem cessant extrinsecus ullam
Corpora conficere, & plagis infesta domare.
Sic igitur magni quoque circum moenia mundi
Expugnata dabunt labem, putrisque ruinas.
Omnia debet enim cibus integrare novando:
zoom in
zoom out
zoom area
full page
page width
set mark
remove mark
get reference
digilib