Marci of Kronland, Johannes Marcus, De proportione motus figurarum recti linearum et circuli quadratura ex motu, 1648

List of thumbnails

< >
1
1
2
2
3
3
4
4
5
5
6
6
7
7
8
8
9
9
10
10
< >
page |< < of 145 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <front>
          <section>
            <pb xlink:href="063/01/007.jpg"/>
            <p type="main">
              <s>
                <emph type="center"/>
              AD LECTOREM.
                <emph.end type="center"/>
              </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s>
                <emph type="italics"/>
              NAturam definit Philoſophus eſſe principium & cauſam mo­
                <lb/>
              tûs & quietis eius, in quo eſt, primùm, perſe, & non ſecundùm
                <lb/>
              accidens. </s>
              <s>Quia verò ubi hic deſinit, ibi Medicus ſuæ Specula­
                <lb/>
              tionis principium ſumit: cuius obiectum eſt natura humana, qua­
                <lb/>
              tenus â ſanitate in
                <expan abbr="morbũ">morbum</expan>
              , & ex hoc in ſanitatem mouetur; neceſſe ſanè â Me­
                <lb/>
              dico motum haud ignorari. </s>
              <s>Præſertim verò cùm inter res non naturales, quas
                <lb/>
              Medicina ſpeculatur, numeretur motus & quies. </s>
              <s>Impoſſibile enim, ait Hip­
                <lb/>
              pocrates, hominem comedentem eſſe ſanum, ſi non laboret. </s>
              <s>Vbiper laborem in­
                <lb/>
              telligit motum corporeum: Cuius diuerſas ſpecies recenſet libro: 3. de diætâ.
                <lb/>
              quæ tamen ob ignorantiam motûs hoc æuo negliguntur. </s>
              <s>Cùm ergo mihi propo­
                <lb/>
              ſitum ſit,
                <expan abbr="jámq;">jámque</expan>
              incœptum habeam tractatum de naturâ humanâ, quatenus eſt
                <lb/>
              mobilis quoad utrum〈que〉 motum, videlicet internum & externum: tam in ſtatu
                <lb/>
              naturali, quàm præter naturam: hoc eſt radicem inveſtigare omnium morbo­
                <lb/>
              rum, qui ad imaginationem
                <expan abbr="motúmq;">motúmque</expan>
              pertinent: id〈que〉 ex intimis, & recondi­
                <lb/>
              tis naturæ principijs (ne〈qué〉 enim ſi paralyſis partem unam plureſue motu pri­
                <lb/>
              uat, ſcire licet undo hac affectio pullulet, aut quo pacto eidem occurri poſſit;
                <lb/>
              niſi quid motus, & quâ ratione in nobis fiat, priùs norim) cùm rectum &
                <lb/>
              ſui, & obliqui ſit index; non videbor ab inſtituto aliena ſecutus; ſi habitu Phi­
                <lb/>
              loſophi aſſumpto, ea principia, â quibus dicendorum veritas pendet, priùs ſtabi­
                <lb/>
              liam. </s>
              <s>Error ſiquidem in his tameiſi paruus, teſte Ariſtotele, in progreſſu fit
                <lb/>
              magnus. </s>
              <s>Licet verò hunc libellum de proportione motûs figurarum rectilinea­
                <lb/>
              rum necdum maturum
                <expan abbr="judicarẽ">judicarem</expan>
              , qui in lucem prodiret, at〈qué〉 ulteriore limâ eun­
                <lb/>
              dem expolire in animo haberem; doctiſſimorum tamen virorum hortatu in a­
                <lb/>
              liam mentem fui adductus. </s>
              <s>Inter quos eminet Reuerendiſſimus Praſul
                <emph.end type="italics"/>
              Ioannes
                <lb/>
              Caramuel Lobkowitz;
                <emph type="italics"/>
              qui eùm in re litterariâ ſit laborioſiſſimus, amicos ſues
                <lb/>
              non ſinit eſſe otioſos. </s>
              <s>Et noſtri ſæculi Phœnix P. Athanaſius Kircher, qui & ſuo
                <lb/>
              & aliorum nomine mihi calcar ad debat. </s>
              <s>Scribit, inquiens, P. Merſennus opera
                <lb/>
              tua Pariſijs multùm placere: rogat, ut te incitem ad ſimilia plura luci danda. </s>
              <lb/>
              <s>Sed qvid inquies ad Medicum circul: quadratura? Et quid inquam ego ad
                <lb/>
              ſponſam calamiſtrata coma, & cincinni? Quæ verò huic tractatui de eſſe vi­
                <lb/>
              dentur; ſupplebit liber de Motu & huius efficientibus cauſis Grauitate Leuitate &
                <lb/>
              Impulſu; qui proximè
                <expan abbr="librũ">librum</expan>
              de
                <emph.end type="italics"/>
              Arcu cœleſti,
                <emph type="italics"/>
              qui iam ſub prælo judat, ſequetur.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s>
                <emph type="center"/>
              PARS PRIMA.
                <emph.end type="center"/>
              </s>
            </p>
          </section>
        </front>
      </text>
    </archimedes>