Schott, Gaspar
,
Mechanica hydraulico-pneumatica. Pars I. Mechanicae Hydraulico-pnevmaticae Theoriam continet.
,
1657
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
List of thumbnails
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 203
>
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 203
>
page
|<
<
of 203
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>
<
pb
xlink:href
="
051/01/113.jpg
"
pagenum
="
82
"/>
<
arrow.to.target
n
="
fig20
"/>
<
lb
/>
tunc enim, ait, ceſſabit fluxus ex A,
<
lb
/>
ſtabitque aqua in æquilibrio intra
<
lb
/>
AKC. </
s
>
<
s
>Quòd non effluat aqua ex B,
<
lb
/>
clarum eſt, quia perpendiculum BD
<
lb
/>
brevius eſt quàm
<
expan
abbr
="
perpendiculũ
">perpendiculum</
expan
>
DK,
<
lb
/>
ergò aqua DB non poteſt trahere a
<
lb
/>
quam DK, & multò minùs
<
expan
abbr
="
aquã
">aquam</
expan
>
DKA. </
s
>
<
s
>
<
lb
/>
Quòd autem effluat ex A,
<
expan
abbr
="
rationẽ
">rationem</
expan
>
<
lb
/>
aſſignat, quia perdendiculum DK
<
lb
/>
longius eſt quàm perpendiculum AK;
<
lb
/>
ergo aqua DK fortiùs premit deor
<
lb
/>
ſum verſus K, quàm aqua AK, ac
<
lb
/>
proinde aqua AK debet cedere, &
<
lb
/>
effluere ex A, ac ſequi tota reliqua
<
lb
/>
aqua, nè vacuum detur. </
s
>
<
s
>Quòd de
<
lb
/>
nique ceſſet fluxus aquæ ex A, quan
<
lb
/>
do ſuperficies B pervenerit ad C,
<
lb
/>
rationem dat, quia tunc perpendicu
<
lb
/>
la CK, AK, ſunt æqualia. </
s
>
</
p
>
<
figure
id
="
id.051.01.113.1.jpg
"
xlink:href
="
051/01/113/1.jpg
"
number
="
32
"/>
<
p
type
="
main
">
<
s
>Experentiâ tamen conſtat, in dicto caſu
<
expan
abbr
="
nullã
">nullam</
expan
>
effluere aquam
<
lb
/>
ex Siphone AKDB, neque per os B, neque per os A. </
s
>
<
s
>Rationem
<
lb
/>
adſigno, quia aqua quæ eſt in AKC, ita eſt librata, vt à poten
<
lb
/>
tia quantumvis parva moveri, & ex vna parte attolli poſſit; qua
<
lb
/>
re humido CD ſupra ſe poſito non reſiſtit. </
s
>
<
s
>I am verò quoniam
<
lb
/>
perpendicula crurium DC, DB æqualia ſunt, aqua in C æquè
<
lb
/>
premitur ac in B; quare cùm nec infra B, nec infra C vllum
<
lb
/>
ſit impedimentum extrinſecum, præter aërem (iam enim oſten
<
lb
/>
ſum eſt, aquam CKA non reſiſtere humido CD deſcendenti)
<
lb
/>
pariter ex A & B aqua deberet effluere; quod fieri non poteſt
<
lb
/>
absque vacuo. </
s
>
<
s
>Patet ergo cur aqua conſiſtat. </
s
>
<
s
>Dices, in hoc
<
lb
/>
diſcurſu committitur manifeſtus paralogiſmus; dividitur enim
<
lb
/>
mente crus DK in puncto C, & diſcurritur ac ſi realiter ibidem
<
lb
/>
eſſet facta diviſio; Natura non dividit aquam cruris DK in pun
<
lb
/>
cto C, nec propter noſtras intellectuales diviſiones mutat </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>