Valerio, Luca, De centro gravitatis solidorum, 1604

Table of figures

< >
[Figure 81]
[Figure 82]
[Figure 83]
[Figure 84]
[Figure 85]
[Figure 86]
[Figure 87]
[Figure 88]
[Figure 89]
[Figure 90]
[Figure 91]
[Figure 92]
[Figure 93]
[Figure 94]
[Figure 95]
[Figure 96]
[Figure 97]
[Figure 98]
[Figure 99]
[Figure 100]
[Figure 101]
[Figure 102]
[Figure 103]
[Figure 104]
[Figure 105]
[Figure 106]
[Figure 107]
[Figure 108]
[Figure 109]
[Figure 110]
< >
page |< < of 283 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s>
                <pb xlink:href="043/01/082.jpg" pagenum="74"/>
              igitur M, N, ſint centra grauitatis propoſiti priſmatis par
                <lb/>
              tium priſmatum AFG, AGH, atque obid O, totius priſ­
                <lb/>
              matis AFGH, in linea MN, centrum grauitatis; per pun
                <lb/>
              ctum O, recta MN, tranſibit. </s>
              <s>Et quoniam planum tra­
                <lb/>
              pezij PV, ſecatur duobus planis parallelis, erunt TV, PQ,
                <lb/>
              fectiones parallelæ. </s>
              <s>His demonſtratis, fiat rurſus vt AB,
                <lb/>
              bis vna cum EF, ad EF, bis vna cum AB, ita TY, ad
                <lb/>
              YP: & ſumatur T
                <foreign lang="grc">ω</foreign>
              , pars quarta ipſius TP, & YZ, pars
                <lb/>
              quarta ipſius PY, & ad axim KL, ducantur ipſis TV,
                <lb/>
              PQ, parallelæ
                <lb/>
                <foreign lang="grc">ω</foreign>
              S, YR, ZX,
                <lb/>
              quæ rectas TP,
                <lb/>
              KL, ſecabunt in
                <lb/>
                <expan abbr="eaſdẽ">eaſdem</expan>
              rationes:
                <lb/>
              vt igitur TY, ad
                <lb/>
                <foreign lang="grc">Υ</foreign>
              P, hoc eſt vt
                <lb/>
              AB, bis vna cum
                <lb/>
              EF, ad EF bis
                <lb/>
              vna cum AB, ita
                <lb/>
              erit
                <emph type="italics"/>
              K
                <emph.end type="italics"/>
              R, ad RL,
                <lb/>
              eritque KS, pars
                <lb/>
              quarta ipſius K
                <lb/>
              L, qualis & R
                <lb/>
                <figure id="id.043.01.082.1.jpg" xlink:href="043/01/082/1.jpg" number="53"/>
                <lb/>
              X, ipſius RL. </s>
              <s>Et quoniam M, eſt centrum grauitatis fru­
                <lb/>
              ſti AFG; manifeſtum eſt ex tribus prædictis axis TP, ſe­
                <lb/>
              ctionibus
                <foreign lang="grc">Υ, ω</foreign>
              , Z, eſse MZ, ad Z
                <foreign lang="grc">ω</foreign>
              , hoc eſt OX, ad XS,
                <lb/>
              vt eſt 6 ad compoſitam ex tribus deinceps proportionalibus
                <lb/>
              AB, EF, 6; Fruſti igitur ABCDEFGH, centrum gra
                <lb/>
              uitatis O, axim KL, ita diuidit, vt propoſuimus. </s>
              <s>Quod
                <lb/>
              ſi fruſtum propoſitum ſit pyramidis baſim habentis quin­
                <lb/>
              quelateram, & quotcumque plurium deinceps fuerit la­
                <lb/>
              terum, eadem demonſtratione ſemper deinceps, vt in priſ­
                <lb/>
              mate monuimus, propoſitum concluderemus. </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>